آیت الله سید حسین طباطبایی بروجردی در دهم فرودین 1340 شمسی در قم درگذشت. علمای سلف همچون شیخ مفید، شیخ طوسی، شیخ طبرسی، علامه بحرالعلوم و ... دارای جامعیت در علوم اسلامی بودند و با نگاهی اجمالی و گذرا درمی‌یابیم که آیت‌الله بروجردی نیز دارای مقام و منزلتی بس رفیع در علوم اسلامی می‌باشد و به راستی باید او را از فحول علمای اسلامی به شمار آورد.
ارتشبد نعمت‌الله نصیری سومین رئیس ساواک (طی سال‌های 1344 1357) در 16 خرداد 1357 از مقام خود عزل و به عنوان سفیر شاه راهی پاکستان شد.
احسان‌الله خان دوستدار، فرزند میرزاعلی‌اکبر حافظ الصحه در 1263 در خانواده‌ای منتسب به بهائیت در ساری چشم به جهان گشود. تحصیلات خود را در مدارس تربیت و سپس دارالفنون به پایان برد و زبان فرانسه را در آنجا آموخت و مدتی معلم فرانسه فرزندان حاجی میرزا یحیی‌خان املشی بود. در جوانی به افکار آزادیخواهانه گرایش پیدا کرد و پس از مشروطیت در 1325 ق. به عضویت «انجمن حقیقت» از انجمن‌های مشروطه‌خواه ساری درآمد. وی در دوره موسوم به استبداد صغیر و در جریان فتح تهران از جمله مجاهدان گیلان بود.
در قیام جنگل، مهم‌ترین نقش را مردم سلحشور گیلان برعهده داشتند که نور حقیقت را در سیمای طلبه‌ای روشن‌ضمیر (میرزا کوچک‌خان) دیدند و به‌زودی با پیوستن و حمایت گسترده از انقلابیون، حاشیه امنیتی قوی و مطمئنی را برای آنان ایجاد کردند تا آنجا که شکست و نابودی نهضت جنگل برای استعمار خارجی و ایادی داخلی آن به رویایی دست نیافتنی بدل شد. تمامی سرداران و چهره‌های برجسته جنگل از همان مردم عادی بودند که در کوران مبارزات انقلابی، گوهر وجودشان صیقل یافت و جلوه‌گر شد. در مقابل اما کسانی نیز در نهضت وارد شدند که حکم «نفوذی» را داشتند و تمام تلاش آنان مصروف ایجاد شکاف در صفوف به هم فشرده نهضت و به شکست کشاندن آن بود. اینان به مثابه بازوان استبداد داخلی و استعمار خارجی عمل می‌کردند. در این بخش به معرفی 5 تن از کسانی می‌پردازیم که در میان نهضت جنگل به ایفای نقش (مثبت و منفی) پرداختند.
شکست تجربه مشروطه‌خواهی پیامدهای بسیاری داشت. در کنار این شکست حرکت‌هایی به وجود آمد که آنها نیز به تاسی از مشروطه‌خواهی به دنبال استقرار حکومت قانون و استقلال ایران بودند ولی زور استبداد بر آنان می‌چربید و در مقابل حکومت مرکزی در همان آغاز سرکوب می‌شدند. نهضت میرزا کوچک‌خان جنگلی در گیلان و قیام شیخ محمد خیابانی در آذربایجان از این گونه پیامدها بودند که در دوره پایانی سلسله قاجار شکل گرفتند.
مهدی پیراسته فرزند حاجی معتمد در سال 1298 در اراک متولد شد. پس از تحصیلات مقدماتی و متوسطه وارد دانشگاه تهران شد و در رشته حقوق قضایی فارغ‌التحصیل گردید. وی خدمات دولتی را از دادگستری شروع کرد. سال 1326 به دادستانی تهران منصوب شد. وی مدتی نیز مدیر روزنامه «مرد ایران» بود. در دوره شانزدهم به نمایندگی از مردم ساوه وارد مجلس شورای ملی شد. او از جمله نمایندگان اقلیت مخالف دولت مصدق بود.
حبیب‌الله عسگراولادی مسلمان فرزند حسین1 در سال 1311 ش، در یک خانواده متدین و از پدر و مادری اهل دماوند در تهران متولد شد. پدرش در ابتدا به شغل بنکداری خواربار در دماوند اشتغال داشت؛ اما از بدو تولد وی تا 6 سالگی، به علت زلزله‌ای که در دماوند اتفاق افتاد و زندگی پدرش آسیب جدی دید، امکان اقامت در دماوند برایشان فراهم نبود؛ لذا پدر در آن 6 سال، به کار ساده‌ای در تهران اشتغال داشت تا این که مجددا در دماوند، امکان گذشته را یافت.
در جریان مبارزات مردم در سال‌های 41 تا 43 که از شورش بر تصویب‌نامه انجمن‌های ایالتی و ولایتی آغاز شد و با تبعید امام در 13 آبان 1343 به ظاهر خاتمه یافت، شخصیت‌های متعددی به ایفای نقش‌‌های مثبت و منفی پرداختند.
مالکوم ایکس، مبارز سیاهپوستی بود که سال 1925 در ایالت اوهامای آمریکا به دنیا آمد. مالکوم ایکس، رهبر سیاهپوستان مبارز آمریکا، دوران کودکی را در فقر و یتیمی پشت سرگذاشت، او امیدوار بود که بتواند در نظام آموزشی آمریکا رتبه‌ای کسب کند و به شغل مورد علاقه‌اش یعنی وکالت برسد.
واقعه غمبار حمله نیروهای پهلوی اول به مسجد گوهرشاد و قتل عام افرادی که برای مقابله با کشف حجاب در آن تحصن کرده بودند از مواردی است که تمام مورخان معاصر - حتی آنان که سر در دامان خاندان سلطنت داشته و قلم خود را فروخته بودند - از آن یاد کرده‌‌اند. حتی کتبی چند هم در این باره تالیف شده است، اما اغلب آنان از کنار واقعه‌ای که چندی قبل از وقوع این ماجرا رخ داده و باعث تحریک دوچندان مردم مشهد شده بود به عمد یا سهو گذشته و آن را به فراموشی سپرده‌اند. این واقعه چیزی جز برخورد ناشی از نخوت رضا خان با مرجع بزرگ تقلید وقت آیت‌الله‌العظمی سیدحسین طباطبایی قمی نیست.