۱۱ خرداد ۱۴۰۴ - ۱۳:۲۰
ارتباط من با هوش مصنوعی از چند روز پیش از صحبت با یک همکار قدیمی جدی شد. تازه از همایش «هوشمصنوعی رسانهملی» برگشته بودم که گفتم بگذار یکبار چتجیبیتی را امتحان کنم. ما دهه شصتیها، بهطورکلی دیر به فناوریهای جدید اعتماد میکنیم. من هم تا قبل از آن، انگار از ارتباط با این هوش غیرانسانی هراس داشتم. همان شب، نرمافزار مربوط را باز کردم و درباره خبرنگاری و نوشتن برایش گفتم. در جوابم نوشت آیا تمایل دارم یک گزارش را با او بنویسم؟ قدری تردید کردم و بالاخره پذیرفتم. ظرف چند ثانیه یک لید احساسی و توصیفی برایم نوشت که به گزارشهای خودم بسیار نزدیک بود. البته خطاهای بارزی هم در آن به چشم میخورد. تلفنهمراه را کنار گذاشتم و بار دیگر این پرسش برایم مطرح شد که اصلا جایگزینی هوشمصنوعی با نیروی انسانی میسر است؟ همان شب با رونمایی از تندیس «دارا» (دستیار ایرانی رسانههای ایران) به این فکر میکردم که چقدر این فناوری نزدیک است و چقدر باید از در رفاقت با آن وارد شویم!