پرستاری در خانه؛ بازگشت عزت و آرامش

عصر یکی از همین روزهای پاییزی در پیاده‌رو، دختر جوانی را دیدم که بازوی مادر پیرش را گرفته بود و آرام، قدم به قدم با او راه می‌رفت. مادر با عصا راه می‌رفت اما نگاهش پر از آرامش بود. حس کردم شاید دنیا برایش همین چند قدم است؛ قدم‌هایی که در کنار فرزندش برمی‌دارد. بعد به خانه سالمندان فکر کردم، به این‌که چرا در فرهنگ ما خانه سالمندان هیچ جایگاهی ندارد و چرا واژه «خانه» همیشه باید با خانواده معنا پیدا کند، نه با جدایی و غربت.

پایان یا آغاز فصل جدید زندگی؟

«روز جهانی سالمندان»، که هرساله در سراسر جهان گرامی داشته می‌شود، نه‌تنها فرصتی برای قدردانی از نسل‌های پیشین است، بلکه یادآور اهمیت درک روان‌شناسی این دوره‌ حیاتی از زندگی نیز به‌شمار می‌آید. در بسیاری از فرهنگ‌ها، سالمندی غالبا با محدودیت‌های جسمانی یا ازدست‌دادن کارکردهای فیزیکی پیوند می‌خورد، اما روان‌شناسی سالمندی به ما نشان می‌دهد که این دوران تنها دوره‌ای از افول نیست، بلکه می‌تواند مرحله‌ای از شکوفایی، رشد معنوی و حتی گسترش توانمندی‌های اجتماعی باشد.

سالمندی فصل نیاز به عشق

گاهی وقت‌ها در دوندگی برای روزمرگی‌های همیشگی، آن‌قدر غرق کار و دغدغه‌های کوچک و بزرگ می‌شویم که فراموش می‌کنیم چه گنج‌هایی در کنار ما هستند‌؛ منظورم از گنج همان پدربزرگ و مادربزرگ‌هایی است که ستون اصلی خانه و خانواده‌اند. این هفته و در آستانه «روز جهانی سالمندان»، تصمیم گرفتیم پرونده ویژه‌ای را به یادآوری یک حقیقت ساده، اما بزرگ اختصاص دهیم و آن هم ارزش و احترام به سالمندان.

چگونه در جلسات اولیه آشنایی شخصیت یکدیگر را بشناسیم؟

جلسات اولیه آشنایی میان دختران و پسران از حساس‌ترین مقاطع شکل‌گیری یک رابطه عاطفی و اجتماعی محسوب می‌شود. این دیدارها نه‌تنها می‌توانند آغاز یک پیوند پایدار و موفق باشند بلکه در صورت مدیریت نادرست، ممکن است به شکل‌گیری تصورات نادرست، ناامیدی یا حتی آسیب روانی منجر شوند.

چرا ازدواج‌های قدیمی بیشتر دوام داشتند؟

با نگاهی به گذشته متوجه می‌شویم بسیاری از ازدواج‌های سنتی و قدیمی با وجود مشکلات اقتصادی و محدودیت‌های اجتماعی، دوام بیشتری داشتند. زن و شوهرها سال‌ها در کنار هم می‌ماندند و اصلا به جدایی فکر نمی‌کردند. این واقعیت باعث می‌شود امروز این پرسش پیش آید که چرا با وجود امکانات کمتر در گذشته، زندگی‌‌ها پایدارتر بود و الان با وجود رفاه نسبی، اختلاف و جدایی بیشتر شده است؟

معماری چگونه همسایگی را تغییر داد؟

در فرهنگ ایرانی، خانه فقط یک چهاردیواری ساده برای سکونت نبوده و همیشه بخشی از هویت و زندگی اجتماعی مردم را شکل می‌داده. کافی است نگاهی به خانه‌های قدیمی که هنوز هم در گوشه و کنار شهرها باقی مانده اند، بیندازیم تا بفهمیم معماری چطور با روح زندگی گره خورده بود.

آپارتمان‌نشینی با همسایه‌داری

زندگی شهری در ایران به‌تدریج از خانه‌های ویلایی و حیاط‌دار به آپارتمان‌نشینی تغییر مسیر داده است. این سبک زندگی، با وجود مزایایی همچون امنیت بالاتر، نظافت آسان‌تر و کاهش هزینه‌ها، با چالش‌های روانی و اجتماعی متعددی همراه است. محدودیت فضا، دوری از طبیعت و کاهش تعاملات اجتماعی باعث شده افراد، به‌ویژه کودکان، فرصت تخلیه هیجانی و بازی‌های تحرکی را از دست بدهند، امری که می‌تواند منجر به اضطراب،افسردگی وپرخاشگری شود.

همسایه‌داری هنر کنار آمدن با تفاوت‌ها

زندگی شهری امروز بیش از هر زمان دیگر با دیوارهای مشترک و راهروهای باریک تعریف می‌شود. آپارتمان‌نشینی واقعیتی است که همه ما با آن روبه‌رو هستیم اما این‌که چطور در دل این ساختمان‌های سر به فلک کشیده با هم زندگی کنیم، موضوعی است که نیاز به آگاهی و آموزش دارد. به همین دلیل پرونده‌ این هفته‌ «چاردیواری» را به موضوع جذاب و پرکاربرد «آداب همسایه‌داری و فرهنگ آپارتمان‌نشینی» اختصاص داده‌ایم؛ موضوعی که هم در دین ما ریشه دارد، هم در حقوق، هم در روان‌شناسی و هم در معماری و سبک زندگی.

چگونه باغبانی، شخصیت کودک را پرورش می‌دهد؟

کودکان امروز بیش از هر زمان دیگری در محیط‌هایی رشد می‌کنند که از طبیعت فاصله دارند. ساعات طولانی استفاده از صفحه‌نمایش، کاهش بازی‌های گروهی در فضای باز و کمبود ارتباط با محیط‌های طبیعی، فرصت‌های رشد عاطفی و شناختی را محدود ساخته است. در چنین شرایطی، باغبانی و کاشت گل و گیاه می‌تواند همچون دریچه‌ای به سوی جهان پرورش‌یافته‌تر و سالم‌تر باشد.

نیک آمال، روان‌شناس در گفت‌وگو با «جام‌جم» مطرح کرد

آرامش با خانه سبز

به عقیده روان‌شناسان و مشاوران، گل‌وگیاه تنها زینت‌بخش خانه‌ها و محیط‌های کاری نیستند، بلکه تأثیر مستقیمی بر سلامت روان انسان دارند، چراکه رنگ سبز و طراوت گیاهان می‌تواند استرس و اضطراب را کاهش دهد، فشارخون و ضربان قلب را متعادل کند و به انسان آرامش ببخشد. حضور در طبیعت یا حتی نگهداری چند گلدان کوچک در خانه، تجربه‌ای متفاوت از زندگی آپارتمان‌نشینی خشک و یکنواخت را برای تمام اعضای خانواده (از کودکان گرفته تا سالمندان) فراهم  کرده و به ما یادآوری می‌کند بخشی جدانشدنی از طبیعت هستیم.