در دوران شاه برخی از مدیران جراید که موفق به کسب کرسی مجلس شده بودند از آزادی های مصرح قانون اساسی در مورد مصونیت پارلمانی اسفتاده کردند و انتقاداتی را نسبت به عملکرد دولت در محافل خصوصی و عمومی مطرح می کردند. این رویکرد البته از نگاه ساواک دور نماند و در گزارشهایی ضمن اشاره به این رفتار، درصدد ایجاد تنگناهایی برای این گروه از روزنامه نگاران شدند.
از اواسط جنگ دوم جهانی که دولت‌های متفقین تصمیم به تشکیل یک دادگاه بین‌المللی برای محاکمه آغازگران جنگ گرفتند، موضوع این دادگاه و یکسونگری بانیان آن، دستمایه‌ای برای نگارش هزاران مقاله و طنز و رمان و گزارش در مطبوعات جهان گردید.
در سال 1291 ه. ق ناصرالدین شاه پس از بازگشت از سفر اول فرنگ خود دستور داد کاخی بین قصر قاجار (زندان قصر کنونی) و باغ نگارستان (وزارت ارشاد کنونی) احداث کنند و عمارتی چهار طبقه را در آن پایه ریزی نمایند . این کاخ ساخته شد و به دلیل آنکه شاه زنانش را به این مکان انتقال داد به تاریج به « کاخ عشرت آباد » تغییر نام داد .
«در کتاب «تاریخ انقراض خلافت عثمانی» آمده است که دستگاه پلیس در زمان سلطنت عبدالحمید خان دوّم به قدری شدید‌العمل بود که از فرط خوش‌خدمتی کارهای عجیب می‌کردند. از جمله حکایت یک جوان محصّل ارمنی را که سرگذشت خواندنی دارد.
در عصر پهلوی سفرهای رسمی و غیر رسمی درباریان ردیفی مهم از هزینه های کشور را تشکیل می‌داد . گاهی آنان مسافرت‌های خصوصی خود را نیز سفری رسمی جا می‌زدند تا خرج سفر را دریافت نمایند، یا خرید‌های شخصی‌ای که به عنوان کالای مورد نیاز دربار تلقی می‌شد.
آیت الله سید حسن مدرس زمانی که نماینده مجلس بود به همه ارکان دولت که دست تعدی و ظلم نسبت به مردم دراز کرده بودند انتقاد داشت.
عبدالله بهرامی که از کارمندان وزارت معارف در عصر قاجار بود، در کتاب «تاریخ اجتماعی و سیاسی ایران» خاطره‌ای از موزه ملی ایران در زمان وزارت مرتضی خان ممتازالملک، شانزدهمین وزیر علوم و معارف (از یکشنبه سی‌ام ربیع‌الثانی 1334 تا دوازدهم شوال همان سال) نقل می‌کند که بسیار خواندنی است و نشان می دهد که مأموران انگلیسی چگونه از احساس حقارت مقامات ایرانی استفاده کرده و با چه سهولتی اشیای عتیقه و گرانبهای متعلق به ملت ایران را صاحب می‌شدند.
از فرخی یزدی به عنوان یکی از غزل سرایان بزرگ تاریخ معاصر ایران یاد می‌کنند. او در 1267 متولد شد و در جریان جنبش مشروطیت از یزد به تهران آمد و با شعر و نثر و آثار ادبی خویش در مطبوعات، نهضت مشروطه را مورد حمایت قرار داد.
مجلس اول مشروطیت که کمتر از دو سال دوام داشت ـ 13 مهر 1285 تا 2 تیر 1287 ـ شاهد تحولات بسیاری بود. این مجلس که مولود قیام مردم بود، پیش از پایان دوره قانونی خود به علت مخالفت محمد‌علی‌شاه قاجار با مشروطه‌طلبان توسط کلنل لیاخف رئیس روسی قزاقخانه و تعدادی از افسران روس به توپ بسته شد.
اولین گردهمایی اعتراض‌آمیز و تظاهرات دانش‌آموزان در تاریخ ایران در مهر 1306 اتفاق افتاد. این اعتصاب به خاطر آن بود که وزیر معارف محمد تدین، از اولیاء دانش‌آموزان خواسته بود هر ساله مبلغی به عنوان «شهریه» بپردازند.