با بازپخش نمایش آخرین قسمت سریال داستانی «کلاه پهلوی» در جمعه شب، این مجموعه به ایستگاه آخر رسید و فرازی حساس از تاریخ معاصر ایران در قالب تصویری فراگیر، به پیشگاه بینندگان دوستدار سریال‌های ایرانی عرضه شد
وقتی شمار ساخته‌های برجسته یک کارگردان از «انگشت‌شمار» به «قابل توجه» تغییر می‌کند، کم‌کم سبک و سیاق کار او برای مخاطب آشکار و آشنا می‌شود و سطحی از انتظارات در مورد آن فیلمساز تعریف می‌شود. دیگر کسی از یک کارگردان کارکشته انتظار ندارد که یک کار معمولی و نه‌چندان قابل توجه ارائه دهد، چرا که هر اثر کارگردان با اثر پیشین‌اش مورد مقایسه قرار می‌گیرد و پیشرفت او سنجیده می‌شود.
شاید از این به بعد یک پژمان دیگرنیز به اسامی بازیگران سینمای ایران اضافه شود ودر کنار پژمان بازغی نام پژمان جمشیدی نیز بر پرده سینماها حک شود. البته این یک رویایی دست نیافتی نیست و همین چند روز پیش خبری مبنی بر حضور پژمان جمشیدی در یک تله فیلم منتشر شده است.
سلام و خدا قوت، آقایون و خانم ها، دیگر از رژیم های سخت و طولانی خسته شده اید؟ می خواهید با خوردن وزن کم کنید؟ تازشم کم صبر و حوصله هستید و تا دری به تخته می خورد می زنید زیر گوش همسرتان و چهره اش را به املت تبدیل می کنید؟ کلاً اعصاب ندارید؟
همه ما به این که باید در زندگی هر انسانی شادی، تفریح و نشاط وجود داشته باشد، معتقدیم و آن را با‌اهمیت می‌دانیم، بنابراین تاسیس شبکه نسیم با چنین رویکردی، اتفاقی خوشایند و ضروری است.
شاید بتوان پژمان را انتقادی‌ترین و تند و تیزترین سریال طنز سال‌های اخیر تلویزیون لقب داد. پژمان به اصطلاح یکی به نعل می‌کوبد و یکی به میخ و با خلق شخصیت‌هایی که هر کدام ترکیبی از هوشمندی و دیوانگی هستند، دنیای جدید و فانتزی را به مردم معرفی می‌کند.
معتقدم تاسیس یک شبکه با رویکرد شادی و سرگرمی اتفاق بسیار خوشایندی است که جایش در رسانه ملی بسیار خالی بوده است. تاسیس شبکه‌های جدید را اتفاقی مطلوب می‌دانم، چراکه در دیگر کشورها هم مجموعه‌ای از شبکه‌ها تاسیس شده‌اند، اما مسأله اینجاست که ما چطور می‌توانیم از این شبکه‌ها بهره فرهنگی و اقتصادی ببریم؟
برگزاری مراسم بزرگداشت برای فصل محترم پاییز چند سالی است که در تلویزیون مرسوم شده است. می‌توانیم اصطلاحی من‌درآوردی خلق کرده و اسم این‌گونه کارهای تلویزیونی را ویژه‌برنامه‌های پاییزمحور بگذاریم.
از سال 1391 رسانه ملی راه‌اندازی شبکه‌های نسل جدید را کلید زد. شبکه «نمایش» با پخش فیلم‌های سینمایی توانست مخاطبان زیادی را جذب کند و در پی آن شبکه «سلامت» با دست گذاشتن بر نیازهای اصلی مردم، انتقال دانسته‌های بهداشتی را در دستور کار قرار داد.
در سینما و تلویزیون ما در طول دهه‌های گذشته باورها و الگوهایی شکل گرفته‌اند که به این سادگی نمی‌توان تغییرشان داد یا الگوی دیگری را جایگزین‌شان کرد. این باورها بتدریج حالت تابو پیدا کرده‌اند و بدون آن که به محک آزمون و تجربه گذاشته شوند، مورد قبول قرار گرفته‌اند.