جنگ پدیده‌ای زشت و ناپسند است که آسیب‌های غیرقابل جبرانی برجای می‌گذارد اما ازجمله رخدادهایی است که هر از چندی، جامعه بشری به آن گرفتار می‌شود. یکی از این بحران‌ها منازعه روسیه و اوکراین است که بعد از چند سال آرامش نسبی با مداخله آمریکا، انگلیس و رژیم‌صهیونیستی دوباره شعله‌ور شد و قطعا تاوان این خونریزی را بیش از هر کسی، مردم اوکراین خواهند پرداخت.
این روزها همه ما درباره فضای مجازی مطالب بسیار زیادی شنیده و خوانده‌ایم اما اولین نکته‌ای که با شنیدن این فضا به ذهن می‌آید، خبرهای کذب و نادرستی است که در این فضا دست به دست می‌چرخد.
برنامه‌های تلویزیونی و پلتفرم‌ها همیشه به‌دنبال راهی برای جذب حداکثری مخاطب هستند و حال مهم اینکه مخاطبان، میان انبوهی از تولیدات تصویری سراغ چه محتوایی می‌روند؟ تجربه برنامه‌سازان در سراسر دنیا نشان داده برنامه‌های گفت‌وگومحور(تاک‌شو) یکی از آن مواردی است که همیشه باب‌میل مخاطب‌بوده و حتی گاه شدت این علاقه به‌حدی‌شده که شاهد پخش و تولید این برنامه‌ها با سال‌ها قدمت و در قسمت‌های طولانی و دنباله‌دار هستیم.
دکتر علی عسکری رئیس رسانه ملی و استاد دانشگاه، در یادداشتی که در هفته نامه صداوسیما به چاپ رسیده است از نقش راهبردی رسانه‌های عمومی در مواجهه با بحران‌های فراگیر ملی نوشت.
اگر بخواهیم سریال‌سازی‌مان رشد کند باید صنعت سریال‌سازی را جدی بگیریم و مادامی که به نگاه حرفه‌ای حاکم بر تولید نرسیم باید با مشکلات پیش‌پاافتاده دست و پنجه نرم کنیم.
تمام سریال‌های پرمخاطب تلویزیون، آنهایی بوده‌اند که سناریوهای قوی و استخوان‌دار داشته‌اند و تمام ضعف‌های نمایشی مملکت ریشه دارد در بی‌توجهی به فیلمنامه.
برای ارزیابی محتواهای عرضه شده در تلویزیون باید دید تلویزیون چه مسیری را طی کرده است و ما توقع چه خروجی از آن داریم. کار ارزیابی، کاری تخصصی است و کارشناسی و آسیب‌شناسی جدی می‌خواهد.
یقین دارم برنامه‌های شبکه‌های ماهواره‌ای بسیار مزخرف و منحرف‌کننده است ولی آنان به واسطه رنگ و لعاب و زیباشناسی تصویری به دنبال فریب بیننده‌اند و گهگاه موفق هم می‌شوند و برای مقابله با این پدیده مخرب، تلویزیون ما باید کمی سختگیری‌ها را کم کند.
وقتی به سریال‌های روی آنتن نگاه می‌کنیم متوجه این نکته می‌شویم که گاهی فقط حضور یک هنرمند سرشناس به کار وجهه‌ای ارزشمند می‌دهد و باعث می‌شود موتور سریال بهتر بچرخد.