رئیس مجلس شورای اسلامی؛

آن‌طور که باید به حوزه کتاب توجه نشده

قالیباف، رئیس مجلس شورای اسلامی گفت: باید اقرار کنیم آن‌طور که باید و شاید به مجموعه کتابخانه‌ها، کتابدار و کتاب توجه نشده و باید این ضعف را جبران کنیم.

زندگی روی لبه تیز واقعیت و مجاز

در دنیای امروز که شبکه‌های اجتماعی و انواع رسانه‌های دیداری و شنیداری ارکان زندگی ما را محاصره کرده‌اند، هیچ بعید نیست که بدون داشتن سواد و نقشه راه درست استفاده از این وسایل به ورطه‌ بی‌هویتی برسیم. یکی از فیلم‌های روی پرده‌ این روزهاکه مستقیم به موضوع استفاده ازشبکه‌های اجتماعی می‌پردازد، «گوزن‌های اتوبان» به کارگردانی ابوالفضل صفاری و با بازی نوید پورفرج، الناز شاکردوست، صدف اسپهبدی و پیمان قاسم‌خانی است.

لوگوپاتی: هنر بازسازی سرنوشت

آیا سرنوشت را می‌سازیم یا در آن غوطه‌ور می‌شویم؟ آیا آنچه هستیم، حاصل انتخاب‌های ماست یا زاییده‌ی نیروهایی بیرون از ما؟

تپش تاریخ هنر با آثار پیشکسوتان

فرهنگسرای نیاوران این روزها میزبان نمایشگاه آثار هنرهای تجسمی‌ و‌ سنتی است. متولی و برگزارکننده این نمایشگاه مؤسسه هنرمندان پیشکسوت است که برای سومین سال متوالی اقدام به برپایی چنین رویدادی کرده. در این نمایشگاه ۲۰۰اثر از هنرمندان پرسابقه و سرشناس هنر معاصر ایران در شاخه‌های نقاشی، مجسمه‌سازی، عکس، خوشنویسی و هنرهای سنتی به معرض نمایش گذاشته شده است.

در «رویداد ملی قهرمان»؛

تقریظ‌ های رهبر انقلاب بر سه کتاب منتشر می شود

در ایام شهادت حضرت فاطمةالزهرا سلام‌الله‌علیها و هفتۀ کتاب، مؤسسۀ پژوهشی فرهنگی انقلاب اسلامی با هدف معرفی الگوهای واقعی و تبیین نقش‌آفرینی‌های زنان قهرمان ایرانی، تقریظ‌های رهبر معظّم انقلاب اسلامی بر سه کتاب «تب ناتمام»، «خانوم ماه» و «همسفر آتش و برف» را منتشر خواهد کرد.

چشم‌انداز مه‌آلود آنجلوپولوس 

یادداشتی بر چشم‌اندازی در مه 

فیلم «چشم‌اندازی در مه» (۱۹۹۹) اثر تئودوروس آنجلوپولوس یکی از مهم‌ترین آثار سینمایی دهه‌های اخیر است که در آن کارگردان با استفاده از ساختار پیچیده و منحصر‌به‌فرد خود به بررسی مفاهیم عمیق انسانی و فلسفی پرداخته.

سفر به قلب یک کتاب‌؛ جایی که دنیا را متفاوت می‌بینیم!

آخرین کتابی که خواندم، مثل پنجره‌ای رو به آسمانی جدید بود. «نبرد هنر» اثر استیون پرسفیلد؛ کتابی کوچک با ایده‌هایی بزرگ که مستقیما با روح کسی که رؤیایی در سر دارد، سخن می‌گوید.

وقتی کتاب‌ها نفس می کشیدند

نمی‌دانم آخرین برگی که در دست گرفتم کی بود. شاید آخرین باری بود که بوی کاغذ را استشمام کردم. حالا دیگر کتاب‌ها بوی جوهر و خیال نمی‌دهند. هر صفحه دیجیتال سرد است و نورش از پشت شیشه‌ای بی‌حس می‌تابد. با این حال، من هنوز در کوچه‌های کلمات قدم می‌زدم، میان جمله‌ها گم می‌شدم و خودم را در قالب هر شخصیت جا می‌دادم.

خوشنام گمنام

آخرین کتابی که خواندم نه از یک نویسنده معروف وبه‌نام و پر‌آوازه بود و نه حتی از یک نشر معتبر و پر‌فروش و پر‌مخاطب. رمانی بود که به قلم دستان هنرمند دوستم نگاشته شد و از قضای روزگار تنها مخاطب و خواننده‌اش خودم بودم و بس. اما به یقین از بسیاری از کتب نویسندگان نامدار قوی‌تر خلق و به نثر در آمده بود.

امپراطور عشق

دوستی که در انتخاب و خواندن کتاب همراهیت کند، دوست نیست، نعمت است. یکی از روزهایی که به دنبال کتابی خاص، قفسه‌ها را برانداز می‌کردیم، متصدی خوش‌اخلاق آنجا، کتابی جلوی روی‌مان گرفت. به‌قدری زیبا تعریفش کرد که تمام‌مان گوش شد و چشم‌های‌مان هیچ ندید.

نادیده‌ها...

ببخشید... ببخشید... ببخشید... کلمه‌ای که بعد از خواندن آن کتاب بارها تکرار کردم.