کراتین انرژی و عملکرد را در تمرینات شدید افزایش می‌دهد، در حالی‌که پروتئین رشد، ترمیم و توسعه عضلات را حمایت می‌کند. ترکیب این دو می‌تواند موجب افزایش کارایی تمرین و تسریع ریکاوری شود.
خاطرات دوران مدرسه برای من، فقط در کتاب‌های درسی و دفترچه‌های مشق خلاصه نمی‌شود. بخش بزرگی از آن، در کیف کوچک مدرسه و درون جعبه غذای من جای دارد. آن سال‌ها به من آموخت که تغذیه، تنها سیر کردن شکم نیست، بلکه سوختی است برای مغز و موتوری برای یادگیری.
دلم شیرکاکائو و کیک می‌خواست. چقدر کیف می‌داد اگر من هم مثل ارغوان هر روز کیک می‌خوردم یا اگر مثل دیبا کلی پول با خودم می‌آوردم و ماکارونی‌های روغنی‌بوفه را می‌گرفتم. همین‌طور که نان و پنیر و سبزی را گاز می‌زدم فکر می‌کردم چطور مادر را راضی کنم که فردا کیک بگیرم.
تغذیه سالم یکی از مهم‌ترین عوامل در رشد جسمی، ذهنی و موفقیت تحصیلی دانش‌آموزان است. هر مقطع تحصیلی نیازهای تغذیه‌ای خاص خود را دارد و والدین، مربیان و مسئولان مدارس باید با آگاهی از این الزامات، برنامه غذایی مناسبی برای کودکان و نوجوانان فراهم کنند.
بوی بد ناف معمولاً به‌دلیل رعایت نکردن بهداشت ایجاد می‌شود، اما گاهی نشانه عفونت باکتریایی یا قارچی، سنگ ناف یا کیست اوراخال است. تمیز و خشک نگه داشتن ناف، بهترین راه برای پیشگیری از این مشکل است. اگر بوی ناف با شست‌وشو برطرف نشد یا همراه با ترشح، قرمزی یا درد بود، حتما باید به پزشک مراجعه کنید.
مطالعه‌ای جدید نشان می‌دهد مصرف زیاد غذا‌های فوق‌فرآوری شده با التهاب مزمن در بدن مرتبط است؛ التهابی که می‌تواند به بیماری‌های قلبی، سرطان و مرگ زودرس منجر شود و خطر آن ممکن است به اندازه سیگار کشیدن باشد.
تحقیقات جدید نشان می‌دهد نوشیدن منظم چای (به‌ویژه چای سبز) می‌تواند به افزایش تراکم مواد معدنی استخوان کمک کند و خطر پوکی یا ضعف استخوان را در زنان میانسال و سالمندان کاهش دهد.
«هفته بهداشت» روان امسال با شعار جهانی «آمادگی در برابر بلایا و بحران‌ها، تضمین‌کننده آرامش و تاب‌آوری دانش‌آموزان» فرارسیده است. این شعار، نگاه ما را از تعاریف سنتی سلامت روان فراتر برده و به نقشی حیاتی و اغلب نادیده گرفته‌شده معطوف می‌کند: نقش مدرسه به عنوان یک لنگرگاه امن و یک کارگاه آموزشی برای تاب‌آوری در برابر طوفان‌های زندگی. دیگر نمی‌توان مدرسه را صرفا مکانی برای انتقال فرمول‌های ریاضی و قواعد دستوری دانست. مدرسه امروز، در قلب جامعه‌ای که با بحران‌های گوناگون طبیعی، اجتماعی و اقتصادی دست و پنجه نرم می‌کند، باید به پناهگاهی برای آرامش و مرکزی برای پرورش «امید فعال» تبدیل شود.
آمارها از روند افزایشی تعداد دندان‌های پوسیده در کودکان حکایت دارند؛ کودکانی که حتما در سنین پیش از مدرسه با اطلاعات فراوانی درباره ضرورت مراقبت از دندان‌ها مواجه می‌شوند اما همچنان دندان‌های‌شان پوسیده یا در آستانه پوسیدگی است اما چرا شکافی این‌چنین عمیق بین آموزش ارائه‌شده در پویش‌ها و اجرای عملی و راهکارهای پیشگیرانه در سطح جامعه، خانواده و دانش‌آموزان وجود دارد؟
درچندسال گذشته،با افزایش تعداد دانشکده‌های دندانپزشکی،آمار فارغ‌التحصیلان این رشته به‌مراتب بیشتر از قبل شده است.این روند به‌حدی رسیده که دیگر عملا جای خالی برای دندانپزشکان در مراکز استان‌ها و شهرهای بزرگ وجود ندارد و فرصت برای پیگیری سلامت دهان و دندان برای شهروندان بسیار بالا رفته. اما آنچه واقعا نگران‌کننده است، این‌که با وجود آمار مناسب دندانپزشکان و البته با آموزش‌ها و پویش‌هایی که در مدارس و محیط‌های آموزشی اجرایی می‌شود، آمار پوسیدگی، از دست دادن دندان و پرشدگی و سایر بیماری‌های دهان و دندان، روز به روز در حال افزایش است.