از بچگی خیلی مشکلپسند بودم؛ آنقدر که وقتی چهار سالم شد دیگر پدرم همراه من برای خرید نمیآمد! میگفت آدم را بیخود میچرخانم و دست آخر چیزی نمیخرم. راست میگفت حتی برای خرید یک جوراب ساده هم تعلل میکردم! خریدهای عیدم ممکن بود هفتهها طول بکشدوساعتهای زیادی را با مادرم در بازار بچرخیم.خلاصه تا همین چند سال پیش اوضاع بدتر شده بود که بهتر نشده بود.
امروزه جهان تکنولوژی برجهان واقعی ما منطبق شده وهرکدام ازما با آن در ارتباطیم.ماازتلفن همراه خودحداقل برای زنگ زدن به دوست صمیمیمان،گوش دادن یک پادکست،نوبت گرفتن ازمطب دکتر و«خریدهای اینترنتی»استفاده میکنیم.
فرض کنیم همین الان و فقط با چند کلیک، بتوانی جدیدترین کفش ورزشی را که تمام همکلاسیهایت دربارهاش حرف میزنند، بخری، یا کتابی که نویسنده محبوبت دقیقا امروز رونمایی کرده، بدون آنکه در ترافیک شهر معطل شوی به دستت برسد. رؤیای دیروز خرید اینترنتی، واقعیت امروز ماست. دریایی از کالاها که فقط به اندازه یک صفحه نمایش با تو فاصله دارند.
در کتاب «فضای مجازی و سواد رسانهای» انواع رسانههای اینترنتی، شبکههای اجتماعی، اصول اخلاقی و پیامدهای دنیای آنلاین مورد توجه قرار گرفته است.
تا قبل از کرونا و مجازی شدن زمین و زمان، اداره پست شهر ما خاک میخورد. کسی با ارسال بسته پستی آشنایی نداشت. گهگاهی کسی ناچار میشد به آن سر دنیا بستهای بفرستد.
کتاب درباره سواد رسانهای کم نیست. نویسندگان بسیاری طی دو دهه گذشته درباره این موضوع نوشته و تلاش کردهاند رسانه را به مخاطبان خود بشناسانند و استفاده بهتر از این ابزار را بیاموزند.
نوجوانان امروز در نگاه برخی، صرفا «نسل مصرفکننده» هستند؛ فرزندانی از عصر دیجیتال که تجربههای زیستشان با فضای مجازی عجین شده است. فضای مجازی دیگر فقط یک ابزار نیست بلکه بخش جداییناپذیر هویت و سبک زندگی این نسل شده است.فرزندان امروز ایران در بستر فضای مجازی تحصیل، تفریح، معاشرت، زندگی و خرید میکنند. به قدری که گاهی این مراودات و معاملات تاملبرانگیز و نگرانکننده است.
یک انگل مکار و پنهانکار میتواند یک کلونی مورچه را علیه خودش بشوراند. پژوهشگران دریافتهاند که ملکههای تازهجفتگیریکرده در دو گونه انگلِ مورچه، مخفیانه وارد کلونی میزبان میشوند، بهآرامی بهسمت ملکه اصلی کلونی حرکت میکنند و با پاشیدن یک ماده شیمیایی، مورچهها را فریب میدهند تا دست به مادرکُشی بزنند؛ یعنی کاری میکنند که مورچهها ملکه خودشان را بکشند تا ملکه انگل بتواند کنترل کلونی را در دست بگیرد.
فرجه امتحانات روبهاتمام بود. در این فکر بودم که چطور زمانم را توزیع کنم. جستهوگریخته روشهای مختلف را آزمایش میکردم و درهمانحال، هولوولای اینکه نکند این ترمآخری در درسی خدای ناکرده بهرغم سنت ۱۶ ساله تحصیلم، «تکاور» شوم، با مارش «خلبانان ملوانان» در سرم رژه میرفت.
رنه دکارت در میان نیمکتها قدم میزد؛ همه ما بهتزده به مردی با لباسهای قرن هفدهمی مینگریستیم که شروع به سخنگفتن بهزبان فارسی کرد:«فرض کنید این جهان یک دیو فریبکار است و هرچیزی را که با حواس درک میکنیم، به ما القا میکند. مانند این ماژیک، تختهسیاه یا حتی جسم ما...»