روزانه
رسانه ملی و حمایت از تولید ملی
۱۳ ارديبهشت ۱۳۹۴ - ۱۲:۲۴
توجه به حمایت از تولید ملی و فرهنگ‌سازی در زمینه استفاده مردم از محصولات ساخت داخل مساله‌ای بسیار مهم و حیاتی برای بخش‌های اقتصادی کشور است.
توجه به حمایت از تولید ملی و فرهنگ‌سازی در زمینه استفاده مردم از محصولات ساخت داخل مساله‌ای بسیار مهم و حیاتی برای بخش‌های اقتصادی کشور است.
همیشه یکی از ظرفیت‌های بالقوه در حوزه ساخت مستندهای تلویزیونی، کشور عزیز خودمان و منابع طبیعی و انسانی آن بوده است و جالب این‌که همیشه پخش حتی یک گزارش خبری کوتاه درباره مناطق مختلف ایران برای مردم ما جذاب و دیدنی بوده است، اما کمتر شاهد یک برنامه مستقل و ویژه بودیم که بتواند به این نیاز اساسی مخاطب پاسخ دهد. البته نیاز به شناخت ایران و زیبایی‌هایش یک نیاز اجتماعی و عمومی است و باید از آن به عنوان یک ضرورت فرهنگی ـ رسانه‌ای نام ببریم.
«پرونده‌های مجهول» اولین بار سال 1993 روی آنتن رفت و خیلی سریع به یکی از پربیننده‌ترین مجموعه‌های دوران خود تبدیل شد. تا سال 2002 که آخرین اپیزود آن به نمایش درآمد، 9 فصل آن تولید شد. در کل 202 اپیزود مجموعه روی آنتن رفت. گیلیان اندرسون در تمام اپیزودهای آن ظاهر شد، ولی دیوید دکاونی بازیگر هفت فصل (178 قسمت) آن بود.
آیا زمانی که برادران لومیر برای اولین بار (1895 م) موفق شدند تصاویری از دنیای واقعی را ضبط کنند، از تحولات بعدی و همین طور نقش شگفت‌انگیز سینما و تلویزیون در شکل‌گیری صورت خاصی از زندگی اطلاع داشتند؟
ایران‌زمین آن‌قدر اماکن تاریخی دیدنی دارد که نه‌تنها گردشگران داخلی که حتی سیاحان خارجی را نیز مبهوت کند و انگشت به دهان بگذارد. این‌که یک ایرانی در طول زندگانی‌اش حداقل برای یک مرتبه هم که شده شیراز و اصفهان و همدان و یزد را نبیند ظلمی و جفایی است دوپهلو؛ یکی در حق خودش و دیگری در قبال موطن و مملکتش.
جمعه، هشتم اسفند ماه شبکه چهار مستند زیبا و جذاب «اقیانوس‌ها» را روی آنتن برد. مستند اقیانوس‌ها محصول سال 2009 کشورهای فرانسه و ایالات متحده است و توسط ژاک پرین و ژاک کلوزو، دو مستندساز سرشناس ساخته شده است. همان طور که از نام این مستند برمی‌آید در گونه مستند طبیعت و از نظر بسیاری از کارشناسان یکی از ده مستند برتری است که در ارتباط با بقا و طبیعت زندگی ساخته شده است. «اقیانوس‌ها» بیان دقیق جزئیات و حقایق طبیعت زندگی و بقا در قالب سفری از اقیانوس‌های کره زمین است.
رسانه در سال گذشته ـ با وجود مشکلات بسیاری که با آن دست به گریبان بود ـ کوشید آثار متنوعی در حوزه‌های مختلف برای مخاطبان خود تولید کند. کم و بیش هم موفق بود. این که در رسانه‌ای مثل تلویزیون که یکسره محل «قضاوت» است و همیشه در زاویه دید مخاطب قرار دارد بخواهی عرض اندام کنی، حقیقتا دل شیر می‌خواهد، چرا که همه چیز در منظر و توجه مخاطب قرار دارد.
شبکه‌های تلویزیونی برای تامین هزینه‌های جاری و بودجه برنامه‌های تولیدی به سرمایه نیاز دارند که مهم‌ترین راه برای تامین آن جذب تبلیغات است. در ایران نیز از همان بدو به راه افتادن دو شبکه تلویزیونی، توجه خاصی به تبلیغات تجاری شده و به مرور پای برخی فیلمسازان شناخته شده آن سال‌ها نیز به این وادی کشیده شد.
آگهی در زندگی مردم نقش مهمی دارد و مردم باید در جریان این آگهی‌ها و بازار تولید باشند. آگهی کمک می‌کند که مردم از نوع کالایی که در بازار اقتصادی وجود دارد، مطلع شوند و همچنین به رونق تولید تولیدکنندگان کمک می‌کند. زمانی که آگهی پخش می‌شود، تقاضایی به وجود می‌آید و اگر مردم توانایی کافی برای تهیه کالا داشته باشند، مشکلی نیست اما اگر میزان آگهی‌ها از حد معمول بیشتر باشد مردم مصرف‌گرا تربیت می‌شوند.
من از تاثیرات عجیب و غریب تلویزیون بر کودکی خودم و همسالانم خاطرات جالبی دارم. یادم هست که پای سریال‌ها و فیلم‌های خارجی می‌نشستیم و درباره مزه و نوع غذاهایی که بازیگران می‌خوردند، حرف می‌زدیم. گمان کنم یکی از تاثیرات سریال «اوشین» بر سبد غذایی خانواده‌های متوسط، بالا رفتن مصرف ماکارونی بود! با این تفاوت که ما بچه‌ها امکان استفاده از قاشق ژاپنی (چوب‌های دوگانه) نداشتیم.