سال‌ها در سینمای ایران، اثری ساخته نمی‌شد که به ما نوجوان‌ها هویت بدهد. فیلم‌هایی می‌دیدم، پر از رنگ و شوخی، اما چیزی درون‌شان کم بود؛ چیزی که منه نوجوان ایرانی مقاوم را تعریف کند. در میان آواری از آثار فانتزی مانند آهوی پیشونی سفید یا شهر موش‌ها، ناگهان فیلمی پیدا شد که مثل الماس درخشید و مرا به خودم نشان داد: «۲۳ نفر».
راستش من می‌خواستم دنیا را نجات بدهم. بچه که بودم فکر می‌کردم برای نجات دنیا باید یک دستگاه پیچیده بسازم و احتمالا تیم چند‌نفره‌ای از هم‌سن‌و‌سال‌هایم درست کنم و شب که از نیمه گذشت، روی پروژه نجات‌دادن دنیا کار کنیم. خانه درختی یا اتاق زیر‌شیروانی که البته هیچ‌کدام‌شان را نداشتم، محل جلسات ما می‌شد.
چند روز پیش، همراه برادر کوچکم به سفری سینمایی رفتم؛ سفری به دل رنگ و خیال، برای تماشای انیمیشن «فرمانروای آب». در اواسط فیلم، بی‌اختیار به این فکر افتادم که آیا پولم را هدر داده‌ام یا نه؟ اما هرچه پیشتر رفتم، فهمیدم نه‌تنها تماشای این اثر هدررفت نیست بلکه نشانه‌ای از رشد تدریجی صنعت پویانمایی در ایران است.
کمال مقدم جزو کارگردانانی است که سال گذشته با فیلم سینمایی «آرزوی اسب چوبی» در جشنواره فیلم کودک و نوجوان حضور داشت و امسال هم بافیلم«سفر به لیمونیا» در سی‌وهفتمین جشنواره فیلم‌های کودک ونوجوان حاضر شده است.
جکی چان، قهرمان هنرهای رزمی و بازیگر کمدی اکشن‌های پرفروش سینما این روزها در سرزمین مادری‌اش چین فعالیت بازیگری را ادامه می‌دهد و عقیده دارد کار و فعالیت در سرزمین مادری و بازی در فیلم‌های چینی زبان، با ارزش‌تر از حضور در بلاک باسترهای پرسروصدای هالیوودی است.
فیلم سینمایی «ماهی در قلاب» اثر تازه محی‌الدین مظفر، کارگردان تاجیکستانی، به‌‌نویسندگی بختیار کریم‌اف و تهیه‌کنندگی امیر تاجیک و محی‌الدین مظفر و همچنین شبکه تلویزیونی آی‌فیلم صداوسیما به‌همراه یک شرکت خصوصی، به‌تازگی در بخش بین‌الملل سی‌وهفتمین جشنواره فیلم‌های کودکان و نوجوانان پذیرفته شده است. این فیلم روایت همدلی، همزبانی و مشترکات فرهنگی ما با تاجیکستان است؛ ملتی که مردمش از زبان فارسی به‌عنوان «زبان نیاکان» یاد می‌کنند.
سی‌وهفتمین جشنواره فیلم کودک و نوجوان اصفهان در حال برگزاری است و یکی از فیلم‌های پذیرفته شده در بخش مسابقه ملی «جادوی عروسک‌ها» به کارگردانی سعید عباسی است. این فیلم حول کتابی به نام «هزار افسون» می‌گذرد. سعید عباسی پیش از کارگردانی این اثر، حدود ۲۵سال کار برنامه‌ریزی فیلم و سریال را انجام داده است. او که تحصیل‌کرده دانشکده سینما و تئاتر دانشگاه هنر در رشته کارگردانی است، از سال ۸۹ سابقه ساخت تله‌فیلم و سریال را دارد.
تنش‌های نژادی کشور فرانسه در دو دهه ۷۰ و ۸۰ میلادی دستمایه یک سریال پرتنش اجتماعی و ضدتبعیض نژادی با هنرنمایی هنرمندان مستقل تلویزیون فرانسه شده است. این سریال با نام «خشم» وارد مرحله تولید می‌شود و کارگردان آن خاویر دولان فیلمساز فرانسوی زبان کانادایی است.او فیلمنامه را مطالعه و اعلام کرده برای کارگردانی آن قصد دارد تغییراتی در متن فیلمنامه ایجاد کند.
رضا مقصودی گفت: لیلی با من است، سن پطرز بورگ و خجالت نکش بهترین فیلم های کمدی سینمای ایران هستند.
منوچهر آذری، بازیگر معروف نمایش‌های رادیویی و تلویزیونی نقل می‌کرد که وقتی یک‌بار به خانه مادرش رفته بود، مادر رادیوی منزل را برایش آورد و از او خواست آن را تعمیر کند! اما جناب آذری گفت که مادرجان این کار من نیست و باید به تعمیرکار متخصص بدهید؛ مادر در پاسخش گفته بود «مگر تو توی رادیو نیستی؟!»