سینمای هند که روزگاری با داستان‌های عاشقانه و موزیکال در جهان و به‌ویژه ایران شناخته می‌شد، در سال‌های اخیر و با روی کار آمدن دولت ملی‌گرای هندو، به ابزاری قدرتمند برای پروپاگاندا و جنگ نرم تبدیل شده است.
جدول گیشه نمایش سینماهای چین این هفته هم مثل چندین هفته قبل تماما در اختیار محصولات داخلی بود و هر پنج فیلم صدر این جدول، آثار ساخته‌شده توسط هنرمندان بومی بودند. این موفقیت بزرگ در حالی نصیب صنعت سینمای داخلی شد که همچنان اکران عمومی تولیدات پرسروصدا و بلاک‌باستر هالیوودی در سینماها و مولتی‌پلکس‌های کشور چین ادامه داشته است.
به نظر می‌رسد که افزایش بودجه خانه سینما از ماهی ۸۰۰ میلیون تومان در سال گذشته به ۱/۵ میلیارد در سال جاری، جشن و مراسم‌ها را روی ریل حرکت انداخته اما در بخش‌های معیشتی کوتاه و دراز‌مدت اتفاق خاصی نیفتاده و همچنان مورد گله و شکایت اعضای صنوف است. (گزارش سازمان سینمایی در تیرماه مصوبه پرداخت۱۸ میلیارد تومان بودجه مستقیم و نقدی خانه سینما را منتشر کرده است).
سریال‌های تاریخی در جهان امروز، دیگر صرفا یک محصول سرگرم‌کننده نیست؛ آنها ابزارهایی قدرتمند برای دیپلماسی فرهنگی، شکل‌دهی به حافظه جمعی و تثبیت روایت‌های ملی در عرصه بین‌المللی به شمار می‌رود. ازترکیه و کشورهای عربی تا قدرت‌های غربی، همگی با سرمایه‌گذاری‌های کلان، گذشته را به خدمت اهداف استراتژیک حال وآینده خود درآورده‌اند اما در این میدان رقابت فرهنگی، به نظر می‌رسد قطار سریال‌سازی تاریخی در شبکه نمایش خانگی ایران روی ریلی دیگر حرکت می‌کند؛ ریلی که مقصد آن نه تقویت هویت ملی و صدور پیام فرهنگی بلکه صرفا جذب مخاطب از طریق داستان‌های عاشقانه و حواشی پرزرق‌وبرق درباری است.
گفته می‌شود کار خیر معمولا باید در خفا و پنهانی انجام شود تا تأثیر آن به‌تدریج روی تزکیه نفس مشخص شود، اما زمانی که کار به برگزاری یک رویداد ادبی در قالب داستان کوتاه و شعر با موضوع نیکوکاری می‌رسد، معادله تا حدود زیادی متفاوت می‌شود. در این صورت است که همه علاقه‌مندان باید آثارشان را درباره نیکوکاری بفرستند و درباره آن قلم بزنند و انجام این کار در خفا و پنهانی امکان‌پذیر نیست.
ماجرا از ابتدایش هم اندکی بودار بود! فیلمی که مجوزش را در اواخر کار شورای پروانه ساخت دولت دوازدهم گرفت، فیلمبرداری آن در شهریور ۱۴۰۰ کلید خورد و آخرین سکانسش ۳۰دی ماه همان سال ثبت گردید و۹ بهمن هم پوسترش منتشر شد، هیچگاه به شورای پروانه نمایش دولت سیزدهم ارائه نشد تا این‌که مدعی شوند توقیف بوده و اولین تیر ترکش را برای تضمین فروش خود پرتاب نمایند!
فیلم «ترک عمیق» به کارگردانی آرمان زرین‌کوب، یک درام روان‌شناختی است که به بررسی روابط یک زوج میانسال پس از بازگشت مرد از آسایشگاه روانی می‌پردازد.
در دورانی که غبار زمان برخاطرات سینمایی نسل‌های گذشته می‌نشیند و پرده نقره‌ای بیش ازهرزمان دیگری میزبان آثارروز است،سازمان سینمایی وموزه سینمادر اقدامی ارزشمند، فرصتی برای آشتی دوباره با گنجینه‌ای از تاریخ سینمای ایران فراهم آورده‌اند.
میلاد بنی‌طبا، کارگردان جوان سینمای ایران، این روز‌ها فیلم «مرجان» را بر پرده سینماها دارد؛ فیلمی اجتماعی که به گفته خودش، با سرمایه شخصی و با هدف به‌تصویرکشیدن یکی از معضلات تلخ جامعه، یعنی خشونت علیه زنان ساخته شده است، اما در کارزار اکران و در رقابت با فیلم‌های تجاری، با چالش‌های جدی مواجه بوده و آن‌طور که باید دیده نشده است.
دومین رویداد «سینماتک انقلاب» با نمایش فیلم سینمایی «اشک هور» و با حضور مهدی جعفری، کارگردان اثر و رضا ثامری، بازیگر نقش شهید علی هاشمی، روز دوشنبه ۶ مردادماه در سینما بهمن تهران برگزار شد.