بنیامین نتانیاهو (نخست‌وزیر اسرائیل) در یکی از دیدارهای خود با نخست‌وزیر هلند درباره جنگ خود علیه فلسطینی‌ها گفته بود: «در نبرد تمدن علیه بربریت هستیم.»
در روزهای پایانی هجدهمین جشنواره حقیقت شاهد فیلم‌هایی هستیم که روی لبه تبیین‌گری از تحولات تاریخی و شخصیتی انقلاب اسلامی حرکت می‌کنند و تلاش دارند برای نسل جدید چهره‌ای واقعی از افراد تاریخ معاصر کشور نمایان کنند. آثاری که فضایی داغ را برای تماشای مخاطبان مشتاق سینما فراهم کرده‌اند.
فرقی ندارد که ما مخاطب عادی یا خاص سینما باشیم؛ منتقد یا مدیری فرهنگی، در هر صورت اینکه از سینما چه می‌خواهیم بر عملکرد و انتخاب‌های ما تاثیری مستقیم دارد و هرچه جایگاه ما برجسته‌تر باشد انتخاب‌ها و تصمیم‌گیری‌ها حساس‌تر می‌شوند و شاید نتایج این تصمیم‌گیری‌ها اثری جدی‌تر بر مخاطبان خواهد داشت.
در دهه پنجاه و شصت میلادی قرن بیستم، بزرگ‌ترین شعبده‌بازی فریبکارانه‌ی تمدن غربی، در سرزمین تاریخی و فروزان اندیشههای آسمانی، یعنی«سرزمین فلسطین» به نمایشی خونین و ترسناک درآمد و مخوف‌ترین «دلهره‌های» دست‌ساخت متخصصین سیاسی و امنیتی در دل و اندیشههای پریشان‌گشته‌ی یک ملت و یک «هویت بزرگ تاریخ تمدن بشریت»، همچون برف‌های سنگین؛شروع به بارش کرد؛تا، آنها را،سرمازده کند وحیات و دلگرمی‌شان را، یخ‌زده کندوتوان کار و به فردا اندیشیدن را، ازمردم این سرزمین سلب نماید.
مستند پرتره زیرشاخه سینمای مستند است که به ساخت فیلمی درباره چهره‌ای سرشناس در حوزه‌های مختلف اختصاص دارد؛ چهره‌های تاریخی، علمی، هنری، سیاسی، فرهنگی، ورزشی و ... در این نوع مستندسازی اهمیت ویژه‌ای دارد و ازجمله ویژگی‌های شاخص آن اینکه می‌تواند به شناخت بصری مردم کمک کند.
فروغ منهی، همسر شهید حاج محمود و مادر شهیدان خالقی پور میزبان چند نفر از اعضای دبیرخانه پانزدهمین دوره جشنواره فیلم عمار بود.
این روزها تب تماشای مستند با برگزاری جشنواره حقیقت بالا گرفته و علاقه‌مندان مستند در پردیس سینمایی چارسو گردهم آمده‌اند. امسال نیز مانند سال‌های گذشته از میان فیلم‌های متقاضی شرکت در جشنواره، ۶۶ فیلم برای بخش مسابقه ملی انتخاب شد که از این تعداد؛ ۲۵ فیلم بلند، ۲۱ فیلم نیمه‌بلند و ۲۰ فیلم کوتاه بود.
فیلم سینمایی «صبحانه با زرافه‌ها» یک فیلم ضد‌زن و منافی با آداب زیست اسلامی است و برای عمق‌بخشیدن به خود از کدهای عرفان مسیحیت و تعالیم تائو استفاده می‌کند. فیلم دست‌و‌پا می‌زند تا عمیق و فیلسوفانه به نظر برسد اما حتی در قواره یک خبر قدیمی هم برانگیختگی ایجاد نمی‌کند.
عموم مردم وقتی حرف از سینما زده می‌شود، یاد سینمای بدنه و تجاری می‌افتند؛ سینمایی که جزو جدایی‌ناپذیر سینمای هر کشوری است اما در کنار آن، گونه‌ای از سینما وجود دارد به نام سینمای مستقل و هنری که کمتر به آن توجه می‌شود و اگر مخاطب پر‌و‌پا قرص سینما نباشید، احتمالا نام آنها به گوش‌تان هم نمی‌خورد.
تا اواخر فیلم «مجمع کاردینال‌ها»، برایم این سؤال جدی بود که با توجه به قوانین جدید آکادمی علوم و هنرهای سینمایی آمریکا که از سال ۲۰۲۰ وضع شد، چنین فیلمی که هیچ‌کدام از اقلیت‌های جنسی وجنسیتی درکاراکترهای اصلی یا مکمل آن قرار نگرفته‌اند یا نقش‌های ثانویه آن هم از میان افراد مذکور نیست و یا تمرکز قصه هم روی آنها قرار ندارد، چگونه می‌تواند در فصل جوایز و به‌خصوص مراسم اسکار امسال توفیقی به‌دست‌آورد، با توجه به اینکه تبلیغات بسیاری روی آن صورت گرفته و یکی از شانس‌های اصلی فصل جوایز ۲۰۲۵ ذکر شده است!