فضای شهر به‌یمن برپایی نمایشگاه بین‌المللی کتاب، آکنده از بوی کاغذ و مرکب شده و حال و هوای کتاب و کتابخوانی بسیاری از شهروندان را به‌خود معطوف کرده است. اگرچه آمار نشر و کتابخوانی کشورمان چندان راضی‌کننده نیست ولی در ایام نمایشگاه فروش کتاب‌ها خوب می‌شود و اهالی فرهنگ و نشر روزهای متفاوتی را پشت‌سر می‌گذارند اما برای ما اهالی سینما توجه به کتاب از دریچه‌ای دیگر تجلی می‌یابد و آن هم مقوله‌ای تحت عنوان اقتباس است.
نمایش «کارنامه بندار بیدخش» به کارگردانی ساناز پوردشتی و مهدی وحیدروش (بازیگر نقش بندار بیدخش) که متن آن نوشته بهرام بیضایی است، نمایشی است که این روزها در کارگاه نمایش تئاتر شهر روی صحنه می‌رود. بعد از دیدن این نمایش، شاید این بیت حسین منزوی در ذهن‌مان زنده شود: «چه سرنوشت غم‌انگیزی که کرم کوچک ابریشم/تمام عمر قفس می‌بافت، ولی به فکر پریدن بود!»
شرکت مستقل فیلمسازی«واترملون پیکچرز»با این نیت و هدف خلق شدکه ماموریتی مهم برای مردم فلسطین و آوارگی چند دهه‌ای آنها را انجام دهد. این هدف مهم قرار بوده با تولید فیلم‌های داستانی و مستندی همراه باشد که روایتی صادقانه و درست از مصائب مردم فلسطین راارائه دهد ودرمقابل روایت‌های دروغینی قراربگیرد که تلاش دارندچهره‌ای نادرست و منفی ازاین ملت دردکشیده و آواره به تصویر بکشند.
پسر دلفینی باید برای نجات مردم با هیولاها مبارزه کند اما در این مسیر، موفق می‌شود پدر خود را پیدا کند. انیمیشن پسر دلفینی ۲ حاوی مضامینی از‌جمله شجاعت، رابطه پدر و فرزندی، خانواده‌محوری، دوستی، صداقت، اتحاد در شرایط دشوار و ایستادگی در مقابل ظلم است.
ماه می ۱۹۷۷، اولین قسمت از سری فیلم‌های «جنگ‌های ستاره‌ای» بر پرده سینماهای دنیا نقش بست؛ فیلمی که از دو سال قبل یعنی ۱۹۷۵، فیلمبرداری‌اش کلید خورده بود به کارگردانی جورج لوکاس، فیلمساز جوان هالیوودی که از چند سال پیش با فیلم «دیوار نوشته‌های آمریکایی» به‌عنوان یک سینماگر نوپرداز شهرت یافت.
سینمای ایران در سال‌های اخیر رشد صعودی خوبی از لحاظ فروش و مخاطب داشته و به‌رغم این‌که گفته می‌شود فیلم‌ها با تبلیغات خوب مخاطبان‌شان را پیدا می‌کنند و به جایگاه شایسته خود می‌رسند، نقش سالن‌سازی و نسبت صندلی‌های سینما به تماشاگر در شهرها بسیار برجسته است.
اگر تا دو دهه پیش حضور موفق فیلمی از سینمای ایران در جشنواره‌های خارجی باعث مسرت بود حالا این رویه با تغییراتی که داشته بیشتر مایه شرمساری است! اگرچه این موضوع را نمی‌توان به تمامی تولیدات سینمای ایران که در جشنواره‌های خارجی می‌درخشند تعمیم داد اما درچند سال اخیر رویه‌ای باب شده که به آشکاری نشان می‌دهد این فیلم‌ها حتی پیش از ساخته شدن حضورشان و البته جوایزشان در این جشنواره‌ها قطعی است.
یک بلاک‌باستر هالیوودی در‌حالی خود را آماده نمایش عمومی در چین می‌کند که آینده اکران عمومی محصولات آمریکایی در این کشور آسیایی در هاله‌ای از ابهام قرار دارد. «تاندربولتز/ رعدوبرق‌ها» آخرین فیلم هالیوودی است که قبل از آغاز سیاست تعرفه‌ای آمریکا برای نمایش عمومی در چین انتخاب شده بود. رسانه‌های گروهی در چین در این رابطه می‌نویسند که سیاست تعرفه‌ای جدید دونالد ترامپ باعث شده تا کمپانی‌های بزرگ فیلمسازی هالیوود نتوانند تولیدات‌شان را در سینماهای این کشور به نمایش بگذارند.
آیا می‌توان باور کرد که در بخش بین‌الملل اولین دوره جشنواره فیلم فجر، فیلم‌هایی مانند جنگ‌های ستاره‌ای و آپاچی و کاستر از غرب و ... به‌نمایش در‌آمد؟! آیا باور‌کردنی است که در دوره‌ای از همین بخش بین‌الملل جشنواره فیلم فجر و در بخش اصلی مسابقه آن که امروز به‌نام «سینمای سعادت» معروف شده، قسمت سوم فیلم «ارباب حلقه‌ها» به‌نام «بازگشت پادشاه» قرار داده شد تا مثلا با فیلم هایی مانند «گاو خونی» (بهروز افخمی) رقابت کند؟!
چند روز قبل دو رویداد مهم استراتژیک را پشت‌سر گذاشتیم. روز معلم که به مناسبت ترور شهید مرتضی مطهری نام‌گذاری شده و دیگری که برای گرامیداشت و یاد کارگرانی که در اول ماه می در نیویورک کشته شدند، روز کارگر نامیده شده است.