گفتوگوی نوجوانه با وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی:
آینده پرشکوهی در انتظار نوجوانان ایرانی است
قرار ما نوجوانهایها در مصلی امام خمینی(ره)، شبستان، راهرو اصلی، غرفهی روزنامه جام جم
بیشتر ازاین که مسالهاش را بگذاریم زیر ذرهبین، اسلحه را به سمتش گرفتهایم ومدام مجبورش میکنیم عقب نشینی کند و برود توی جزیره تنهایی اش. نوجوان را میگویم؛ از نادیده گرفتنش درجامعه و خانواده بگیر تا رسانه و سیاست، ازکج سلیقگیهای رفتاری در مدرسه و تعامل با معلمان تا فامیل، خلاصه نوجوان یا متهم بوده است یا نامرئی! قلمرو یعنی محل روان بودن قلم، دهخدا میگوید تاهرجایی که پادشاه قلم و امرش کارگشا باشد، قدیمترها به آن قلمرو میگفتند. اسم صفحه اول نوجوانه را گذاشتیم قلمرو که نشان بدهیم برای ما اعضای تحریریه، دغدغهها و مطالبات نوجوانان اهمیت دارد؛ اما اصولا چندجای کار باهم در این حوزه میلنگد. مثلا خانواده، جامعه، مسئولان، مدرسه و مهمتر از همه خودشان
حرف زدن و نوشتن از زن همیشه کار سختی بوده است. چه از گذشتههای دوری که زن و چالشهایش اصلا در جهان مطرح نبوده و چه حالا که تیتر اصلی اخبار خوب و بد روزهاست. نهفقط به این دلیل که زنها موجودات پیچیده و غیرقابلفهمیاند(که اصلا چه کسی این باور کوتهنظرانه را در اذهان جا انداخته؟)، بل به این خاطر که این واژه دو حرفی حامل چنان مفاهیم و ارزشهای سنگینی است که در هر دوره و زمانهای، کتفی قدرتمندتر برای به دوش کشیدن میطلبد.