به بهانه موضوع این شماره از نوجوانه به سراغ مجید قصهها یعنی مهدی باقر بیگی رفته ایم تا از خود مجید بپرسیم شرح و حال آن روزها را
تا حالا شده موقعی که میخواهند سر حیوانی را ببرند تماشا کنید؟می دانم صحنه قشنگی نیست اما اگر دیده باشید حتما دست و پا زدن مثلا آن گوسفند را هم دیدهاید. طبیعتا او دارد دست و پامی زند تا نجات پیدا کند ولی همین تکانها وضعیت او را بدتر میکند و چون خون بیشتری از بدنش خارج میشود؛ زودتر جان میدهد.
انگار ما آدمها علاقه زیادی به نسخهپیچی داریم. دقت کردهاید؟ اگر میخواهی خوب زندگی کنی، فلانکاره شو. اگر میخواهی پولدار باشی، فلانجور رفتار کن. اگر میخواهی سالم بمانی، فلان چیز را هر روز بخور و...چند وقتی هم هست که برای موفقیت و تلاشکردن نسخه میپیچند.
ماجرا از روز نوجوان یعنی هشتم آبان در فرهنگسرای رازی شروع شد. با حدود ۴۰ نفر دختر و پسر بین ۱۲ تا ۲۰ سال گپوگفتی داشتیم درباره دوران نوجوانی. قرار بود هرکس دیدگاه خودش و تعریف خودش را از این دوره بگوید. حسین حقپناه و بهنوعی من تسهیلگر این گفتوگو محسوب میشدیم. حرفهای خوبی هم زده شد و برای ما که همیشه کشف دنیای نوجوانها اهمیت دارد، تجربه خوبی بود.
از واژه سختی، من به عنوان نویسنده شما به عنوان مخاطب این متن و گفتوگو، یک تصور خاصی در ذهن خود دارید. برای یک نفر میتواند سختی، موقعیتی باشد که شام حاضر نیست و مجبور به تحمل است؛ و برای یک نفر دیگر سختی میتواند موقعیتی باشد که آن سوی کشور در نقطه صفر مرزی با وسایل محدود ورزشی دستساز خود، برای مسابقات جهانی تمرین میکند.
وقتی میخواستم به فیلم و سریالهای مطرح نوجوان بپردازم، به این فکر کردم که در این اثرها نوجوان چقدر به واقعیتش نزدیک است؟ اصلا اینکه نوجوان چگونه زندگی میکند مهمتر است یا اینکه رسانه چه بازتابی از آنها ارائه میدهد و آن را چطور معرفی میکند؟!
«باغ کیانوش»،فیلمی تازه اکران شده درجشنواره فجر،با روایتی نوآورانه ودیدگاهی متفاوت به موضوعات اجتماعی، توجه بسیاری از مخاطبان و منتقدان را به خود جلب کرده است.این فیلم با داستانی گیرا و شخصیتپردازی عمیق،سفری احساسی و تفکربرانگیز را به تماشاگران ارائه میدهد.
ما همه آدمهای دنیای لاکردار صفر و صدیم. یا هیچ یا همه. دوست داریم همه هم و غم رفیق و خانواده برای ما باشد، کفرمان در میآید نمرهمان میشود ۱۶.۲۵چون نه تا حد خوبی بالاست نه تا حد غمانگیزی پایین، شارژ گوشی که میرسد به ۴۸ درصد میرود روی مغزمان که سریع یک پریز برق پیدا کنیم و به ۸۰درصد برسانیمش.