علم آدم را به چه جاها که نمی‌کشاند. اگر ده سال پیش برای آدم‌ها می‌خواندی «من درخت می‌شوم، تو درخت می‌شوی و من به چشم‌های بی‌قرار تو قول می‌دهم، ریشه‌های ما به آب، شاخه‌های ما به آفتاب؛ ما دوباره سبز می‌شویم!» طرف یک لبخند تحویلتان می‌داد.
مردی ثروتمند بود که باغ‌های بزرگی داشت و برای چیدن میوه‌های باغ مجبور بود کارگرهای بیشتری استخدام کند. کارگزارش را پی کارگر فرستاد و او چند کارگر با خودش آورد.
یادم می‌‌آید وقتی نوجوان‌تر بودم (چون طبق تعاریف جدید، هنوز نوجوان به‌حساب می‌آیم) آرزو داشتم که یک شرکت تولید‌کننده لوازم آرایشی داشته باشم. حتی از بین دوستانم، وکیل و حسابدار شرکتم را هم انتخاب کرده بودم و هر‌شب یک محصول جدید را به خط تولیداتم اضافه می‌کردم (البته در خواب). القصه که کلی ایده و قصه چیده بودم اما اصولا وقتی از آن حرف می‌زدم، پر‌و‌بالم قیچی می‌شد، چون کسی مرا جدی نمی‌گرفت.
من به عنوان یک نویسنده فکر می‌کنم عکاس‌ها نیز روایت‌کننده قصه‌های زیادی هستند. چراکه آنها مانند نویسنده‌ها سعی می‌کنند لحظات مهم را پیدا کنند و در آن لحظه، دوربین‌شان نقش قلم را بازی می‌کند و اتفاق‌ها را ثبت و ضبط می‌کند. در این گفت‌وگو به سراغ یکی از عکاس‌هایی رفته‌ایم که از زمان نوجوانی دوربین به دست گرفته و حداقل در کشورمان، کمتر کسی است که او را نشناسد. در این صفحه با احمد ناطقی به گفت‌وگو درباره زمان نوجوانی‌اش پرداخته‌ایم؛
قبل‌تر‌ها هم مثل حالا چنل‌های تلگرامی روزمره‌نویسی روی بورس بود. هر کسی چنلی داشت؛ آدا هم همین‌طور. آدا دوست مجازی من بود. هر دو نوجوان بودیم ولی بین باورهای‌مان دنیایی فاصله بود. شبی که آدا حال خوشی نداشت را به خاطر دارم. درست یادم است چقدر ناخوش احوال بود؛ ولی این که چه اتفاقی افتاده بود را نه. درد او درد خودم بود.
پویانمایی «افسانه سپهر» یکی از آثار برجسته‌ای است که با ترکیب داستان‌های شاهنامه فردوسی و مفاهیمی همچون ظهور منجی و پیروزی نیکی بر بدی، توانسته اثری فرهنگی و معنوی به حساب آورده شود. این پویانمایی با داستانی ساده و روان، مخاطب را همراه خود می‌سازد و نویسنده با استفاده از نمادهای فرهنگی ایران، همچون یوز ایرانی و هفت پهلوان، جذابیت خاصی به داستان بخشیده است.
وقتی قرار شد این شماره را به مناسبت نیمه شعبان درباره منجی بنویسیم، تنها کلمه‌ای که درخاطرم نشست«امید» بود. برای من که روزهای کرونا را با نامه‌هایی به مهدی(عج) گذراندم و یک دفتر دارم خطاب به اوکه وقت بی‌چارگی پناهم می‌شود، منجی یعنی امید. یعنی قسم راست زن شریف و فقیری که هر بار می‌خواهد دعا به جان مادرم کند، از او یاد می‌کند.
آیین جشن امضا و رونمایی از کتاب «از نوجوان دیروز به نوجوان امروز» با حضور احسان منصوری مدیرکل کانون پرورش فکری استان مرکزی، فرهود عباسی فرد نویسنده کتاب، مربیان مراکز کانون و جمعی از اهل قلم و علاقمندان در اداره کل کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان اراک برگزار شد.
نزدیک دهه فجر که می‌شویم، چند چیز توی ذهن‌مان نقش می‌بندد. احتمالا اول یاد سرودهای معروف اول انقلاب می‌افتیم که همزمان با تصاویر پیاده شدن امام خمینی(ره) از هواپیما و شور و شوق مردم در کوچه و خیابان‌های کشور، از صداوسیما پخش می‌شود.البته برای برخی هم یادآور جشن‌هایی است که در مدرسه‌ها برگزار می‌شد و دانش‌آموزان هر کلاس دررقابت با بقیه، تلاش می‌کردند کلاس‌شان را بهتر آذین ببندند.
هلیای ۱۶ ساله با علاقه و پشتکاری که از کلاس سوم آغاز کرد، به یکی از موفق‌ترین نوجوانان در زمینه رباتیک تبدیل شد. او، که استعداد و تلاشش با چهار مدال طلا درمسابقات مختلف به ثمرنشسته، ازهمان دوران کودکی باهمراهی وتشویق خانواده‌اش وارد دنیای تکنولوژی شد.