آقای مجری که حالا دیگر برای چند نسل از ایرانیان به یکی از محبوب‌ترین شخصیت‌های رسانه‌ای تبدیل شده، نوروز امسال هم چند عروسک دوست‌داشتنی را دور هم جمع کرد تا با آدم‌بزرگ‌ها و بچه‌ها درباره مسائل ریز و درشت صحبت کنند درباره آنچه که بظاهر شاید کم‌‌اهمیت باشد و درباره مشکلاتی که هم به چشم بزرگ‌ترها می‌آید و هم کودکان.
آنچه در سینما و تلویزیون ما به عنوان امری طبیعی و تا حدودی بدیهی پذیرفته شده، این است که اگر قسمت‌های بعدی یک فیلم یا فصل‌های بعدی یک سریال در ادامه موفقیت اثر اولیه ساخته شود، نتیجه‌ای ندارد جز این که چهره اثر اولیه را مخدوش و آنچه را برای مخاطب جذاب بوده و مثلا به آن دلبستگی پیدا کرده، بی‌ارزش می‌کند.
مردمی که در کلانشهرها زندگی می‌کنند به هزار و یک دلیل کمتر می‌توانند زندگی دور همی را تجربه کنند.
از بزرگی سریال پایتخت و از محتوای عمیق و فرم متعالی آن در روزهای متمادی خواهیم نوشت اما در روزهایی که اغلب مخاطبان رسانه ملی بی‌وقفه به دنبال تماشای چندین باره سریال ماندگار پایتخت بودند، سریال «روزهای بد به در» نیز از سریالهای شاخص و ماندگاری بود که دنباله گفتمان انتقاد اجتماعی سریالی نظیر دودکش بود.
بر خلاف برخی از مردم محترم و خونگرم مازندران که معتقدند سریال پایتخت توهین به آداب و رسوم آنهاست، نگارنده چنین گمانی ندارد و البته برای نظر و عقیده آنها احترام قائلم.
اگرچه نقد و بررسی سریالهای نوروزی سیما قدری زودهنگام است اما با گذشت بیش از ۱۰ قسمت از مجموعه های نمایشی تلویزیون، از باب محتوا و جذابیت می توان گفت که صدا و سیما در نوروز ۹۳ نمره قبولی گرفت؛ هر چند تا ایده آل ها فاصله زیاد است اما با توجه به بی پولی صدا و سیما، تا اینجای کار آنچه به نمایش درآمده غنیمت است و باید به دست اندرکران صدا و سیما تبریک هم گفت!
سریال« پایتخت» که این روزها سری سوم آن از شبکه یک سیما پخش می‌شود، نه داستان پیچیده‌ای دارد و نه از مسائل پیچیده فلسفی جهان حرف می‌زند، بیشترین خاصیت آن روایت یک زندگی ایرانی است.
پس از توقیف دو فیلم «پاداش» و «خیابان های آرام» ساخته کمال تبریزی، این روزها بخت با این فیلمساز، یار شده و «طبقه حساس» در اکران نوروزی به فروش خوبی دست پیدا کرده است.
از میان برنامه‌های پرتعداد تلویزیونی شبکه‌های مختلف تلویزیونی در سال 92، گاه پدیده‌هایی سر برآورد که استقبال زیاد مخاطبان را به همراه داشت.
سال 1392 در حالی به روزهای پایانی خود نزدیک می‌شود که تلویزیون روزهای سخت و دشواری را پشت سر گذاشت و شاید یکی از سال‌هایی بود که انتقادات فراوانی به میزان تولیدات این رسانه در شبکه‌های گوناگون شد و عمده‌ترین عامل بروز این اتفاقات، مشکلات اقتصادی سازمان بود.