ناقض برجام در مقام مدعی
اروپایی‌ها از نظر حقوقی به آنچه در برجام پذیرفته بودند، متعهد نبودند و درواقع هیچ‌یک از تعهدات‌شان را عملی نکرده و به تعبیر دیگر عملا قطعنامه ۲۲۳۱ شورای امنیت در مورد اجرایی‌شدن برجام را اجرا نکردند.
به این ترتیب بسیار روشن است که اروپا حق ندارد به استناد توافقی که خود ناقض آن بوده و اساسا به بهانه این‌که اقدامات‌شان باعث تحریم‌های ثانویه آمریکا می‌شود، مکانیسم ماشه را فعال کند و قطعنامه‌های قبلی شورای امنیت سازمان ملل علیه ایران را برگردانند. درواقع، براساس عقل سلیم این امری روشن و بدیهی است که زمانی یکی از طرفین یک توافق می‌تواند مدعی نقض توافق توسط طرف مقابل شود که خود بدوا عامل و مجری آن باشد. ایران بعد از بیش از یک‌سال اجرای دقیق بند به بند برجام و انتظار برای اجرای تعهدات طرف اروپایی و در پی هشدارها و جلسات متعدد کارشناسی و سیاسی به‌ناچار به‌طور تدریجی و درواقع در پنج مرحله برخی تعهدات خود را در برجام لغو کرد اما طرف مقابل هیچ‌کدام از هشدارهای ایران را جدی نگرفت و در نهایت دولت وقت در پی مصوبه راهبری مجلس از اردیبهشت ۹۸ اجرای برجام را متوقف کرد. هرچند ایران تا همین حمله اخیر همچنان همکاری‌های گسترده‌ای با آژانس داشت و هیچ‌یک از گزارش‌های آژانس بین‌المللی انرژی اتمی، ادعای انحراف ایران به سوی اهداف غیرنظامی را تأیید نمی‌کرد. هدف اروپا در شرایط حساس فعلی صرفا تحت فشار قرار دادن ایران برای امتیازگیری بوده و البته مواضع اصولی ایران روشن است؛ عقل سلیم اجازه نمی‌دهد که ایران چیزی را اجرا کند که مابه‌ازای آن یعنی لغو تحریم‌ها ممکن نیست.
