شنا در آب دزدی

فروش به هم‎محلی‌ها
هنوز ساعت ۸ صبح نشده است، آفتاب اما گرم و سوزان، دست داغ خود را روی سر عابرین می‎کشد. صدای شمارش یکنواخت و گروهی از داخل بوستان بزرگ می‌آید؛ ورزشکاران مشغول ورزشند. کنار خیابان منتهی به بوستان، تانکری در سایه، درست زیر لوله آب بزرگ چاه توقف کرده است. مردی میانسال، با بلوز و شلوار سبز درون خودرو نشسته است. به بهانه پر کردن استخر خانه‎مان، قیمت آب را می‌پرسیم. برای مرد مهم نیست آب را برای چه می‌خواهیم. او فروشنده آب است و یک مخزن ۶۰۰۰ لیتری را یک‌میلیون و ۵۰۰هزار تومان به مشتری می‌دهد؛ آب چاهی که باید برای مصارف شهری و آبیاری درختان بوستان‌های یکی از محلات منطقه ۲۱، محله تهرانسر استفاده شود. قیمت مخزن ۱۲هزار لیتری کمی بیشتر است؛ دومیلیون و ۵۰۰هزار تومان باید پرداخت تا تانکر با مخزن ۱۲هزار لیتری، آب چاه را به استخر خانه‌مان برساند. خریدوفروش آب در این محله ساده است، اما مرد برای خودش قواعدی هم دارد؛ آب تنها به اهالی محل داده می‌شود؛ آب چاه محله برای خود محله. خرید آب برای محله‌ای دیگری، حداقل در این محل، امکان‌پذیر نیست.
این قاعده برای محله‎ای که در منطقه ۵ شهرداری تهران، کوهسار، قرار دارد هم حاکم است. آب چاه در این محله، کمی گران‌تر و یک‌میلیون و ۷۰۰هزار تومان به فروش می‎رسد. آب چاه اما تنها برای استخرهای اهالی محل است و مرد جوان صاحب تانکر ۶۰۰۰لیتری و دوستش، حتی حاضر نیستند آن را به روستای پشت کوه نزدیک کوهسار برسانند. اصرارها  که زیاد می‏شود، اما کوتاه می‎آیند و شخص دیگری را معرفی می‎کنند که حاضر است با کمی پول بیشتر، آب را به روستای پشت کوه برساند. سفر تانکر ۶۰۰۰ لیتری به مقصد روستای پشت کوه با دومیلیون تومان استارت می‌خورد. قواعد راننده‎های تانکر زیاد است؛ آنها تا ساعت یک بعدازظهر کار می‎کنند، درست در شیفت کاری ادارات و بعد از این ساعت هم دیگر نمی‎شود در نزدیک علمک شیر چاه‌ها پیدای‌شان کرد. در مدت‌زمان شیفت کاری هم، برای فروش آب بوستان‎ها و پارک‎های عمومی مشتری‌ دارند. مردی که برای خرید آب مراجعه کرده، می‎گوید مشتری همیشگی است و هر شش‌ماه یک‌بار، آب چاه بوستان‌ها و پارک‎ها را برای پرکردن استخر خانه‌‎اش می‌خرد.
 
آب چاه یا آب شرب؟
 در محلات شمالی و شمال‌شرقی، قواعد فروش آب کمی متفاوت است. تانکرهایی که در محدوده محله میرداماد فعالیت می‎کنند حاضرند آب را به محله‎های همسایه برسانند؛ پس فروش آب به محلات ده‌ونک، سیدخندان و قلهک و حتی خیابان ولیعصر هم به‌راحتی انجام می‎شود. ساکنین این مناطق فقط باید دست به جیب شوند و برای مخزن ۶۰۰۰ لیتری، دومیلیون تومان پرداخت کنند. راننده بازارگرمی خوبی هم می‎کند و می‎گوید آب چاهی که به فروش می‎رساند، مانند آب شرب پاک و پاکیزه است. او حرف را به آزمایش آب می‎کشد و می‌گوید: «آب چاهی که من برای استخرتان می‎آورم مانند آب شرب تمیز است؛ می‎توانید آن را هم آزمایش کنید و ببینید که درصد خلوص آب چاه من تقریبا با آب شرب یکی است.» او می‎گوید تا همین سال گذشته، آب شرب هم برای پر کردن استخرها می‌فروخت، اما امسال بعد از بحران کمبود آب، قید فروش آن را زده است.درست است که برخی راننده‌ها تنها آب چاه می‌فروشند، اما می‎شود با کمی جست‎وجو، افرادی را که آب شرب هم می‎فروشند پیدا کرد. 
مرد جوان خیلی حوصله توضیح‌دادن ندارد. او مخزن ۶۰۰۰ لیتری آب چاه را چهارمیلیون تومان می‌فروشد، برای آب شرب اما هزینه بیشتر باید پرداخت. برای به‌دست‌آوردن، مخزن ۷۰۰۰ لیتری آب شرب، هفت‌میلیون تومان باید دست‌به‌جیب شد؛ یعنی لیتری هزار تومان؛ ۶۰۰ تومان بالاتر از قیمت آب خانگی شرکت آبفای شهر تهران. هر لیتر آب‌خانگی در شرکت آب و فاضلاب پایتخت، حدود ۴۰۰ تومان است.