تالاب بین‌المللی هامون؛
علم، مشارکت مردم و مدیریت یکپارچه، راه نجات هامون
تالاب بین‌المللی هامون که در گذشته یکی از مهمترین زیستگاه‌های طبیعی ایران و منبع معیشت مردم بود اکنون با معضلات زیست محیطی گسترده‌ای مواجه است؛ بحرانی که نه‌تنها طبیعت بلکه زندگی صد‌ها هزار نفر را در جنوب شرق کشور با مشکل مواجه کرده و مردم چشم‌انتظار اقدام‌های مؤثر برای رفع آن هستند.
به گزارش جام‌جم‌آنلاین از ایرنا، تالاب بین‌المللی هامون که روزگاری قلب تپنده شرق ایران، پناهگاه پرندگان مهاجر، مأمن صیادان و محور معیشت مردم سیستان بود، امروز به یکی از بزرگ‌ترین کانون‌های بحران زیست‌محیطی کشور تبدیل شده است؛ خشکسالی‌های پی‌درپی، قطع جریان رودخانه هیرمند، کاهش بارش‌ها و نبود مدیریت یکپارچه سبب شدند این پهنه آبی به بستر خشک و بی‌جان گردوغبار بدل شود؛ بستری که سالانه بیش از ۱۸۰روز هوای ناسالم و توفان‌های شدید گرد وغباری و ماسه‌ای را برای ساکنان منطقه به ارمغان می‌آورد.
درحالی‌که در سال‌های اخیر بودجه‌های زیادی برای اجرای طرح‌های تثبیت شن‌های روان، نهال‌کاری و احیای هامون تخصیص یافته، اما به گفته کارشناسان، مسائلی مانند نبود یک راهبرد جامع و هماهنگ و غلبه نگاه سازه‌ای و مقطعی، موجب شده این اقدامات اثربخشی محدودی داشته باشند؛ براساس گزارش‌ها و اطلاعات موجود، نرخ بیماری‌های تنفسی در منطقه سیستان و روند مهاجرت از زابل و اطراف هامون در یک دهه گذشته افزایش‌یافته است.
