مرگ تلخ ناجی فداکار
«اوجانش را فدا کرد تا دیگران زنده بمانند.» این جمله راآنهایی می‌گویندکه عموحسن غلامی رابه‌خوبی می‌شناختند و می‌دانستند او برای نجات جان هموطنش حتی حاضر است از جانش هم بگذرد. مرد ناجی سرانجام چند شب پیش مردانه به وعده‌اش عمل کرد.
عموحسن با بیرون کشیدن پنج نفر از امواج خروشان دریا، متاسفانه در نجات فرد ششم ناکام ماند و هر دو به قعر دریا فرو رفتند.چند روز پیش شهرستان نور شاهد مراسم خاکسپاری عموحسن یکی از ناجیان بااخلاق و حرفه‌ای بود. مردی که همه او را به مسئولیت‌پذیری و مردم‌دوستی می‌شناختند اما یک حادثه او را برای همیشه از آنها گرفت.
نقی کریمیان، رئیس هیأت نجات‌غریق و غواصی استان مازندران درباره این حادثه به جام‌جم گفت: «خانواده‌ای اهل سبزوار برای تفریح به نور آمده بودند. حوالی ساعت ۲۰:۴۰ با من تماس گرفته و اعلام کردند خانواده‌ای پنج نفره در شهرستان نور در منطقه‌ای که در طرح شهرداری بوده، غرق شده‌اند. شهرستان را در جریان گذاشتیم و عازم محل شدیم. حدود صد نیروی ناجی‌غریق در سواحل استان مازندران و در دو شیفت (۸ تا ۱۴) و (۱۴ تا ۲۰) فعالیت می‌کنند. پیش از اتمام کار روزانه، خودروهای گشت ما چه در حوزه نجات‌غریق و چه هلال‌احمر، تذکرهای لازم را داده و مردم را از آب خارج می‌کنند، زیرا پس از اتمام کار ناجیان غریق در شب، مردم اجازه شنا کردن در دریای نیمه آرام را ندارند. به این خانواده پنج نفره هم تذکرهای لازم داده شد و همه محل را ترک کردند. شب حادثه به سبب کاری عموحسن در ساحل مانده بود که ناگهان فریاد کمک‌خواهی و شیون بلند شد. او به محض شنیدن صدا به سمت دریا رفت. پدر خانواده که شاهد غرق‌شدن پنج عضو خانواده‌‌اش در دریا بود، وارد آب شد. تا گروه‌های امدادی از راه برسند، عموحسن به تنهایی اقدام‌کرده و پنج نفر را نجات داد. پدر خانواده نفر ششم بود که گرفتار امواج شد. عموحسن این‌بار برای نجات او اقدام کرد اما پدرخانواده عموحسن را گرفته بود تا خود را نجات دهد که همین عمل قدرت و انرژی او را که به‌شدت خسته بود گرفت و متأسفانه پدر ۵۷ ساله خانواده هم خودش را غرق کرد و هم عموحسن را. اگر عموحسن دل به دریا نمی‌ز‌د حالا شش کشته داشتیم.» محسن غلامی، برادرزاده عموحسن نیز ادامه می‌دهد: «عمویم ۱۵ سال عضو هیأت نجات‌غریق شهرستان نور بود. او فقط یک فرزند پسر ۲۴ ساله داشت. آن‌طور که از زبان چند نفر شنیده‌ام، آن شب دو غریق‌نجات دیگر هم در محل حضور داشتند اما حاضر نشدند برای نجات به دریا بروند و عمویم به تنهایی آن پنج نفر را نجات داد. آخرین فرد که خودش با عمویم غرق شد، برای نجات آن‌قدر به صورت و بدن عمویم چسبیده بود که تمام بدن او کبود بود. این اولین باری نبود که عمو اقدام به نجات می‌کرد و بارها نیز فداکاری کرده بود. من و او علاوه بر رابطه عمو و برادرزاده بودن، بسیار دوست و رفیق بودیم. غیرت و فداکاری برای او اهمیت زیادی داشت و در نهایت جانش را فدا کرد. وقتی مراسم تشییع پیکر عمویم برگزار شد، به او بسیار افتخار کردم. او فردی مهربان و دلسوز بود.»
بی‌توجهی به هشدارها؛ جان می‌گیرد
مصطفی بلده‌ای، رئیس هیأت نجات‌غریق شهرستان نور نیز درباره این حادثه گفت: «زنده‌یاد غلامی غریق نجات پرتلاشی بود که از هیچ کوششی برای کمک و نجات مردم فروگذاری نمی‌کرد اما متأسفانه به‌دلیل عدم شناخت مردم در استفاده صحیح از فرهنگ دریا، امواج شکافنده، ناجیان غریق و همچنین بی‌توجهی به توصیه‌ها و هشدارهای آنان اتفاق‌های ناگواری رخ می‌دهد که نمونه‌اش از دست دادن زنده‌یاد غلامی است. اگر پدر خانواده که هیچ آشنایی به فن شنا نداشت وارد دریا نمی‌شد و اختلالی در عملکرد او ایجاد نمی‌کرد، حالا هم خودش زنده بود و هم غریق‌نجات پرتلاش و وظیفه‌شناس ما. برخی عافیت‌طلبی می‌کنند، زنده‌یاد غلامی جان‌نثار بود و با روحیه جنگنده وارد میدان شد. از او توقعی جز این رفتار فداکارانه نمی‌رفت و روحش شاد.»
نقی کریمیان، رئیس هیأت نجات‌غریق و غواصی استان مازندران درباره این حادثه به جام‌جم گفت: «خانواده‌ای اهل سبزوار برای تفریح به نور آمده بودند. حوالی ساعت ۲۰:۴۰ با من تماس گرفته و اعلام کردند خانواده‌ای پنج نفره در شهرستان نور در منطقه‌ای که در طرح شهرداری بوده، غرق شده‌اند. شهرستان را در جریان گذاشتیم و عازم محل شدیم. حدود صد نیروی ناجی‌غریق در سواحل استان مازندران و در دو شیفت (۸ تا ۱۴) و (۱۴ تا ۲۰) فعالیت می‌کنند. پیش از اتمام کار روزانه، خودروهای گشت ما چه در حوزه نجات‌غریق و چه هلال‌احمر، تذکرهای لازم را داده و مردم را از آب خارج می‌کنند، زیرا پس از اتمام کار ناجیان غریق در شب، مردم اجازه شنا کردن در دریای نیمه آرام را ندارند. به این خانواده پنج نفره هم تذکرهای لازم داده شد و همه محل را ترک کردند. شب حادثه به سبب کاری عموحسن در ساحل مانده بود که ناگهان فریاد کمک‌خواهی و شیون بلند شد. او به محض شنیدن صدا به سمت دریا رفت. پدر خانواده که شاهد غرق‌شدن پنج عضو خانواده‌‌اش در دریا بود، وارد آب شد. تا گروه‌های امدادی از راه برسند، عموحسن به تنهایی اقدام‌کرده و پنج نفر را نجات داد. پدر خانواده نفر ششم بود که گرفتار امواج شد. عموحسن این‌بار برای نجات او اقدام کرد اما پدرخانواده عموحسن را گرفته بود تا خود را نجات دهد که همین عمل قدرت و انرژی او را که به‌شدت خسته بود گرفت و متأسفانه پدر ۵۷ ساله خانواده هم خودش را غرق کرد و هم عموحسن را. اگر عموحسن دل به دریا نمی‌ز‌د حالا شش کشته داشتیم.» محسن غلامی، برادرزاده عموحسن نیز ادامه می‌دهد: «عمویم ۱۵ سال عضو هیأت نجات‌غریق شهرستان نور بود. او فقط یک فرزند پسر ۲۴ ساله داشت. آن‌طور که از زبان چند نفر شنیده‌ام، آن شب دو غریق‌نجات دیگر هم در محل حضور داشتند اما حاضر نشدند برای نجات به دریا بروند و عمویم به تنهایی آن پنج نفر را نجات داد. آخرین فرد که خودش با عمویم غرق شد، برای نجات آن‌قدر به صورت و بدن عمویم چسبیده بود که تمام بدن او کبود بود. این اولین باری نبود که عمو اقدام به نجات می‌کرد و بارها نیز فداکاری کرده بود. من و او علاوه بر رابطه عمو و برادرزاده بودن، بسیار دوست و رفیق بودیم. غیرت و فداکاری برای او اهمیت زیادی داشت و در نهایت جانش را فدا کرد. وقتی مراسم تشییع پیکر عمویم برگزار شد، به او بسیار افتخار کردم. او فردی مهربان و دلسوز بود.»
بی‌توجهی به هشدارها؛ جان می‌گیرد
مصطفی بلده‌ای، رئیس هیأت نجات‌غریق شهرستان نور نیز درباره این حادثه گفت: «زنده‌یاد غلامی غریق نجات پرتلاشی بود که از هیچ کوششی برای کمک و نجات مردم فروگذاری نمی‌کرد اما متأسفانه به‌دلیل عدم شناخت مردم در استفاده صحیح از فرهنگ دریا، امواج شکافنده، ناجیان غریق و همچنین بی‌توجهی به توصیه‌ها و هشدارهای آنان اتفاق‌های ناگواری رخ می‌دهد که نمونه‌اش از دست دادن زنده‌یاد غلامی است. اگر پدر خانواده که هیچ آشنایی به فن شنا نداشت وارد دریا نمی‌شد و اختلالی در عملکرد او ایجاد نمی‌کرد، حالا هم خودش زنده بود و هم غریق‌نجات پرتلاش و وظیفه‌شناس ما. برخی عافیت‌طلبی می‌کنند، زنده‌یاد غلامی جان‌نثار بود و با روحیه جنگنده وارد میدان شد. از او توقعی جز این رفتار فداکارانه نمی‌رفت و روحش شاد.»
