پاسخ این پرسش را باید در مفهومی یافت که می‌توان آن را «مثلث مقدس» نامید؛ منطقه‌ای خاص از جغرافیای زمین که سه مسجد بزرگ اسلامی را در بر می‌گیرد: مسجدالحرام در مکه، مسجد کوفه در عراق، و مسجدالاقصی در بیت‌المقدس. این مثلث، صرفا یک منطقه جغرافیایی نیست، بلکه حامل بار معنوی، تاریخی و الهی عمیقی است. منطقه‌ای که می‌توان آن را «زمین نشان‌شده» نامید؛ سرزمینی که گویی مورد نظر و رحمت خاص پروردگار قرار گرفته است.
از آغاز تاریخ خلقت انسان و از زمان حضرت آدم(ع)، این منطقه همواره محل بعثت انبیا، نزول کتب آسمانی، و اقامت اولیا و صالحان بوده است. نه تنها گذشته این منطقه پربار است، بلکه در زمان حال نیز نقشی تعیین‌کننده در تحولات جهان ایفا می‌کند. آینده نیز از آن همین سرزمین خواهد بود؛ چراکه طبق متون دینی، واقعه عظیم ظهور منجی موعود (عج) و تشکیل دولت کریمه مهدوی، در همین منطقه رخ خواهد داد و مسجد کوفه، به‌عنوان پایتخت آن دولت جهانی شناخته می‌شود.
همین ویژگی ممتاز، دلیل اصلی کینه‌ورزی تاریخی مستکبران و معاندان الهی نسبت به این جغرافیا و ساکنان مؤمن آن است. این کینه، نه از سر سیاست، بلکه از سر حسد و بغض نسبت به جایگاه ممتاز این منطقه در برنامه الهی است.
تمام شواهد تاریخی و تحولات سیاسی امروز، از همین واقعیت پرده برمی‌دارند. ساکنان این سرزمین بارها آماج هجوم دشمنان قرار گرفتند، اما همواره ایستاده‌اند؛ در برابر هر دشمنی که آمد و رفت، آنان باقی ماندند و همچنان در خط مقدم نبرد حق و باطل، ایفاگر نقش تاریخی خود هستند.
سه مسجد، سه نقطه کانونی عالم
مسجد الحرام، نخستین بنای مقدس و محور زمین، مکانی است که پس از هبوط حضرت آدم(ع)، به راهنمایی جبرئیل امین، ساخت آن آغاز شد. مقام توبه حضرت آدم، نخستین سجده‌گاه بشر بر زمین است. از همین مسجد است که قیام جهانی امام مهدی(عج) آغاز خواهد شد.
مسجد کوفه، جایی است که بسیاری از پیامبران الهی در آن نماز گزارده‌اند. طبق روایات، کشتی حضرت نوح(ع) پس از طوفان در این منطقه آرام گرفت. این مسجد نه‌تنها در گذشته مرکز عبودیت و نبوت بوده، بلکه در آینده، پایتخت حکومت عدل مهدوی خواهد شد.
مسجدالاقصی، نقطه‌ای است که پیامبر اسلام(ص) از آن به معراج رفتند؛ پلی میان زمین و آسمان. این مسجد محل نزول دوباره حضرت عیسی(ع) در دوران ظهور خواهد بود و صحنه نابودی نهایی صهیونیسم جهانی و قدرت‌های اهریمنی. آن‌گونه که روایات اسلامی اشاره دارند، شیطان نیز در همین منطقه به دست امام مهدی(عج) از میان برداشته خواهد شد.
دلیل دشمنی
در طول تاریخ، این منطقه محل سجده مؤمنان، نزول وحی و ظهور انبیا بوده است. چنین جایگاهی نمی‌تواند از نگاه حسودان و باطل‌گرایان پنهان بماند. دشمنی با این سرزمین، دشمنی با تجلی حکمت خداوند بر زمین است. از این روست که استعمار، صهیونیسم و جریان‌های ضدایمانی تلاش کرده‌اند تا این منطقه و ساکنان مؤمن آن را به حاشیه برانند، به تاریکی بکشانند و در رنج و محنت نگه دارند.
نکته مهم آن است که این جغرافیا، از منظر تاریخی، به‌ویژه مناطق اطراف مسجد کوفه و بابل قدیم، بخشی از گستره تمدنی ایران باستان بوده است. ایرانیان و مسلمانان این منطقه، همواره در تحولات ایمانی و معنوی نقش ایفا کرده‌اند. از بنی‌اسماعیلیان گرفته تا علمای بزرگ شیعه، همگی ریشه در همین جغرافیای تمدن‌ساز دارند.
این پیشینه باعث شده تا ایران امروز، به عنوان نقطه کانونی مقاومت در برابر پروژه‌های سلطه‌طلبانه غرب و صهیونیسم در تیررس دشمنی قرار گیرد. اما آنچه در برابر این دشمنی ایستاده، پیوند عمیق با مثلث مقدس و ایمان به وعده الهی ظهور و تحقق عدالت جهانی است.
