آینده از قاب کودک آغاز می‌شود

از سوی دیگر در جهان امروز که سرعت تحولات علمی، تکنولوژیک و فرهنگی هر لحظه مرزهای تازه‌ای را ترسیم می‌کند، دیگر نمی‌توان مخاطب کودک را با رویکردهای دیروز مورد خطاب قرار داد. کودک امروز در دنیایی زیست می‌کند که سرشار از داده، تصویر، صدا و کنشگری است. رسانه‌ملی به عنوان یکی از مؤثرترین رسانه‌های تربیتی و فرهنگی، هنوز هم نقشی حیاتی در شکل‌گیری شخصیت و نگرش کودکان ایفا می‌کند، به شرط آن‌که بتواند خود را با اقتضائات زمانه و نیازهای نسلی که در حال تغییر است، همراه کند. کودک امروز دیگر به برنامه‌ای صرفا سرگرم‌کننده رضایت نمی‌دهد. او به محتوایی نیاز دارد که هم‌زمان جذاب، روزآمد، عمیق و آموزنده باشد؛ محتوایی که بتواند به پرسش‌های ذهنی‌اش پاسخ دهد، مهارت‌های زیستی‌اش را ارتقا دهد و او را در مسیر شناخت خود و جهان یاری کند.
این واقعیت، رادیو و تلویزیون  را در برابر یک مسئولیت سنگین قرار می‌دهد: بازتعریف مأموریت برنامه‌سازی کودک. مواجهه با کودک امروز، نیازمند شناخت دقیق تحولات اجتماعی، روان‌شناختی و فرهنگی اوست. بنابراین برنامه‌سازی کودک باید مورد توجه جدی قرار بگیرد. گرچه نگاهی به کارنامه برنامه‌های رادیو و تلویزیون نشان می‌دهد این موضوع به جد دنبال می‌شود. این حوزه، نه یک بخش تزئینی بلکه سکویی بنیادین برای ساخت آینده فرهنگی کشور است. اگر بخواهیم نسلی متعهد، خلاق، پرسشگر و دارای هویت ایرانی-اسلامی تربیت شود، باید امروز برای او محتوای درخور، آگاهانه و هدفمند تولید کنیم. این مهم با تقویت رویکردهای محتوایی، شیوه‌های روایت و انتخاب نیروهای متخصص ممکن می‌شود. در این شماره از «قاب کوچک»، بر آن شدیم تا با نگاهی کارشناسانه‌تر، پای صحبت برخی از مدیران و برنامه‌سازان حوزه کودک بنشینیم؛ کسانی که در خط مقدم این تحولات قرار دارند و می‌کوشند رسانه‌ای هم‌سطح با نیازهای نسل نو طراحی کنند. گفت‌وگوهایی که می‌تواند زمینه‌ساز بازاندیشی در مسیری باشد که رسانه کودک برای پیمودنش به عزمی جدی، حمایت نهادی و نگاه راهبردی نیاز دارد.