اهداف دهه ۹۰ محقق نشد

نرخ ارز برای ارزیابی یک دوره از نظام اقتصادی با دوره‌های گذشته آن، یکی از شاخص‌های مهم است. بنابراین به‌لحاظ شاخص نرخ و بازار ارز مشاهده می‌شود که کشور ما در دهه ۹۰ شرایط مناسبی نداشته است. وضعیت شاخص تشکیل سرمایه ثابت در دهه ۹۰ نیز خیلی نگران‌کننده بوده. البته این شاخص از نرخ ارز مهم‌تر است. سیاست‌گذار در بحث سرمایه‌گذاری باید دو موضوع را مدنظر قرار دهد: نخست این‌که سرمایه‌گذاری درراستای جبران استهلاک باشد. یعنی سرمایه‌ای را که مستهلک شده جایگزین کند. دوم این‌که سرمایه‌گذاری جدید در اقتصاد انجام شود. متأسفانه در این دهه حتی سرمایه‌گذاری به‌گونه‌ای نبود که سرمایه استهلاک شده جبران شود. یعنی سرمایه‌ای که در سال ۱۳۹۰ وجود داشت، در سال ۱۴۰۰ بخشی از آن مستهلک شده بود. در کنار این موضوع می‌بایست سرمایه‌گذاری جدید هم رخ می‌داد. وقتی سرمایه‌گذاری به میزان کافی انجام نمی‌شود، اثر خودش را در دهه‌های بعد نشان می‌دهد. بنابراین تورمی که از سال ۱۴۰۰ به بعد با نرخ رشد بالای ۳۰درصد در کشور رخ داد. از نتایج عدم سرمایه‌گذاری در دهه ۹۰ است که نتوانستیم سرمایه‌گذاری لازم را برای نظام اقتصادی انجام دهیم. در دهه ۹۰ به‌دلیل شرایط اقتصادی، تحریم‌ها و نگرش‌ها، سیاست‌گذاری‌ها به‌گونه‌ای بود که از ظرفیت‌هایی که وجود داشت بهره‌برداری نشد. یک اصل اساسی در همه مقاطع از جمله در زمان حال باید مورد توجه قرار بگیرد؛ این‌که اگر برای مقابله با بحران‌ها، چالش‌ها و نارسایی اقتصادی از ظرفیت مردمی استفاده نشود، چالش‌ها و مشکلات را نمی‌توان حل کرد. یکی از اشکالات ما در دهه‌های مختلف این بوده که از این ظرفیت استفاده نکرده‌ایم. بسیاری از نظام‌های اقتصادی که شرایط موفق داشته‌اند، همیشه ظرفیت مردم را در کنار دولت قرار داده و از همراهی مردم بهره برده‌اند که رهبر معظم انقلاب اسلامی به مردمی کردن اقتصاد اشاره و تأکید دارند. زیرا این موضوع یک استراتژی و مسأله مهم و راهبرد اساسی است. هر زمان مردمی کردن اقتصاد مورد توجه قرار گرفت، شرایط اقتصادی کشور بهبود پیدا کرده است. امروز برای تحقق رشد اقتصاد ایران باید مردم وارد فضای اقتصادی شوند و آنها را دخالت بدهیم. مردم در حوزه‌های اقتصادی کمک‌کننده هستند و مردمی کردن اقتصاد باید در دستور کار حکمرانی دولت قرار گیرد.