یکی از نکات کلیدی این طرح، تأمین منابع مالی پایدار برای پرداخت حقالزحمه متخصصان و پزشکان است. بدون وجود منابع مالی مطمئن، نمیتوان انتظار داشت کیفیت خدمات بهبود یابد یا انگیزه متخصصان حفظ شود. به همین دلیل، افزایش مجازاتها برای کسانی که به سرمایه اجتماعی حوزه سلامت آسیب میزنند نیز در دستور کار قرار گرفته است. موضوع دیگری که موردتوجه قرار دارد، فراهم کردن زیرساختهایی است که متخصصان را تشویق کند تا به طور متمرکز و مستمر در بیمارستانهای دولتی یا خصوصی فعالیت کنند. در حال حاضر، برخی متخصصان به دلیل مشکلات بیمارستانهای دولتی، مجبور به فعالیت همزمان در بخش دولتی و خصوصی هستند که این موضوع باعث آسیب به نظام درمانی و ایجاد نابرابری در خدمات میشود. از سوی دیگر، تفاوت چشمگیر شرایط کاری و مزایا بین بیمارستانهای دولتی و خصوصی، میتواند به بیانگیزگی متخصصان و ایجاد طبقهبندی خدمات منجر شود که به نفع جامعه نیست. بنابراین، ایجاد توازن و انگیزه قوی برای متخصصان اهمیت فراوان دارد. نقش بیمهها نیز در این میان نقشی تعیینکننده است. بیمههای پایه و تکمیلی در وضعیت فعلی خود باعث ایجاد جامعهای طبقاتی در حوزه سلامت شدهاند که هم ارائهدهندگان خدمات و هم مردم را با چالش مواجه کرده است. حرکت به سمت تجمیع بیمههای پایه و یکسانسازی آنها، میتواند از این نابرابری بکاهد و سلامت را برای همه به یک سفره واحد تبدیل کند.