صدای ماندگار خبرنگاران شهید
درپی حمله هوایی رژیم صهیونیستی به چادر رسانه‌ای در مجاورت بیمارستان الشفا، أنس شریف، خبرنگار باسابقه شبکه الجزیره، به همراه چهار خبرنگار دیگر - محمد قریقه، ابراهیم زاهر، محمد نوفل و مؤمن علیو - به شهادت رسیدند. این تیم رسانه‌ای در محوطه‌ای غیرنظامی و با علائم مشخص «PRESS» مستقر بود.شبکه الجزیره در بیانیه‌ای، این اقدام را «ترور هدفمند و برنامه‌ریزی‌شده» توصیف کرد که با هدف «خاموش کردن صدای حقیقت» انجام شد. این شبکه تأکید کرد محل استقرار خبرنگاران هیچ ارتباطی با فعالیت‌های نظامی نداشته و صرفا برای پوشش میدانی اخبار اختصاص یافته بود.ارتش رژیم صهیونیستی نیز با صدور اطلاعیه‌ای، ضمن تأیید این جنایت، مدعی شد وی «رهبر یک سلول مسلح حماس» بوده است؛ ادعایی که تاکنون هیچ سند عمومی و قابل راستی‌آزمایی برای آن ارائه نشده و از سوی نهادهای رسانه‌ای و سازمان‌های مدافع حقوق‌بشر رد شده است.این کشتار هدفمند در حالی رخ می‌دهد که طبق ماده ۷۹ پروتکل الحاقی اول کنوانسیون ژنو (۱۹۷۷)، خبرنگاران در مناطق مخاصمه به‌عنوان اشخاص غیرنظامی، تحت حمایت کامل قرار دارند، مشروط بر آن‌که مشارکت مستقیم در مخاصمه نداشته باشند. همچنین ماده ۸ اساسنامه رم دادگاه کیفری بین‌المللی حمله عمدی به افراد غیرنظامی، از جمله خبرنگاران، را مصداق آشکار «جنایت جنگی» می‌داند. افزون بر این، قطعنامه ۲۲۲۲ شورای امنیت سازمان ملل بر ضرورت حفاظت از خبرنگاران در مخاصمات مسلحانه و انجام تحقیقات فوری و بی‌طرفانه در موارد نقض این حقوق تأکید دارد.طبق آمار مستند، در دو سال گذشته بیش از
۲۰۰ خبرنگار در سرزمین‌های اشغالی به شهادت رسیده‌اند؛ آماری که بیانگر وضعیت بحرانی خبرنگاران در این منطقه است.
حتی در اسلواکی، ترور یک خبرنگار منجر به سقوط دولت و محاکمه عاملان شد اما غزه، در این زمینه نیز مستثنی مانده و واکنش‌ها به ترور صدها خبرنگار، عمدتا به بیانیه‌های ابراز نگرانی محدود شده است؛ بدون صدور قطعنامه الزام‌آور شورای امنیت یا آغاز روند مؤثر و شفاف قضایی.
اتخاذ چنین رویکرد دوگانه‌ای در اجرای قوانین بین‌المللی، نه‌تنها اعتبار این قوانین را مخدوش می‌کند، بلکه این پیام خطرناک را می‌رساند که حفاظت از خبرنگاران و آزادی بیان، بسته به جغرافیا و ملاحظات سیاسی، می‌تواند نادیده گرفته شود. همان آزادی بیانی که اروپا و آمریکا سال‌ها به بهانه نقض آن، کشورها را تحریم یا تهدید به اقدام نظامی کرده‌اند، امروز در غزه زیر آوار و دود خاموش شده است. مدافعان همیشگی و پرمدعای این ارزش‌ها، این بار نیز سکوت کرده و با حمایت آشکار از متجاوزان—از طریق ارسال سلاح، پشتیبانی سیاسی و رسانه‌ای و سانسور یا مجازات صدای منتقدان—از نقش «تماشاگر» به «شریک جرم» ارتقا یافته‌اند.
این شهید عزیز در بخشی از وصیت‌نامه ماندگارش خطاب به انسان‌های آزاده نوشته بود: «غزه را فراموش نکنید...»؛ درخواستی که نه یک یادآوری ساده بلکه فریادی برای همه اهالی رسانه و فعالان آزادی بیان است تا صدای مظلومان و حقیقت‌جویان را هرگز خاموش نکنند. مسئولیت ما خبرنگاران، در پاسداری از پیام انس شریف و دیگر شهدای رسانه، امروز بیش از هر زمان دیگر سنگین است؛ چراکه عدالت، آزادی و انسانیت را نمی‌توان در سکوت و بی‌تفاوتی دفن کرد.
