هدف اعلام‌شده دو طرف، تلاش برای برقراری صلح در اوکراین بود، اما در عمل، هیچ توافقی نه درباره آتش‌بس و نه در سایر زمینه‌ها حاصل نشد. انتظار می‌رود نشست‌های بعدی ــ که احتمالا در مسکو و با حضور احتمالی زلنسکی برگزار خواهد شد ــ مسیر گفت‌وگوها را روشن‌تر کند. درحال‌حاضر تنها دستاورد این دیدار، گشایش کانال مستقیم گفت‌وگو میان روسیه و آمریکاست که شانس دستیابی به صلح را نسبت به هفته‌های گذشته اندکی افزایش داده است.
واکنش اروپا و اوکراین به این روند، با نارضایتی همراه بوده است. هیچ‌یک از آنها از چنین توافقاتی خرسند نیستند، اما واقعیت این است که بدون حمایت ایالات‌متحده، توان مقابله مؤثر با روسیه را ندارند. اروپا و اوکراین ناچارند با شرایطی که آمریکا ترسیم می‌کند همراه شوند؛ شرایطی که برای آنها تلخ و دشوار است، اما جایگزین دیگری ندارند.
ترامپ آشکارا اعلام کرده است که برخلاف دولت بایدن، حاضر به ادامه تأمین مالی جنگ از جیب آمریکا نیست. او از اروپا می‌خواهد اگر مایل به ادامه جنگ است، سلاح‌های مورد نیاز اوکراین را از آمریکا خریداری کند و خود هزینه‌ها را بپردازد. در چنین وضعیتی، اوکراین بیش از همه آسیب‌پذیر است، زیرا بدون حمایت غرب قادر به ادامه جنگ نخواهد بود.
ترامپ همچنین تصریح کرده است که توافق صلح بدون واگذاری بخشی از خاک اوکراین امکان‌پذیر نخواهد بود. به بیان دیگر، حداقلِ توافق مورد نظر او، پذیرش ازدست‌رفتن بخشی از اراضی توسط کی‌یف است؛ هرچند روسیه خواسته‌های فراتر و گسترده‌تری دارد. از سوی دیگر، اروپا نیز توان نظامی و اقتصادی لازم برای بازگرداندن سرزمین‌های از دست‌رفته اوکراین را ندارد.
در مجموع، این دیدار نشان داد که اگرچه شکستن یخ روابط مسکو و واشنگتن یک تحول مهم محسوب می‌شود، اما مسیر پیش‌رو برای دستیابی به توافقی پایدار همچنان پرچالش است. اروپا و اوکراین نیز در برابر گزینه‌های محدودی قرار گرفته‌اند و به نظر می‌رسد درنهایت چاره‌ای جز پذیرش شرایط تحمیلی نخواهند داشت.
