رقص تلخ تاریخ در قاب شبکه ۳
سریال«عملیات مهندسی»به کارگردانی سروش محمدزاده، کوششی است در بازآفرینی یکی ازصفحات پرالتهاب و پرحادثه تاریخ معاصر ایران دردهه۶۰شمسی؛ دورانی که با شکل‌گیری انقلاب و سپس رویارویی با گروه‌هایی چون منافقین، شاهد حوادث تلخ و پیچیده‌ای بود.این سریال‌که براساس رویدادهای واقعی ساخته شده، سعی داردتصویری واقع‌گرایانه وتلخ از مبارزات جوانان‌انقلابی بااین گروهک‌هاارائه دهد.
محمدزاده که پیش از این نیز تجربه‌های موفقی در زمینه ساخت آثار اجتماعی و تاریخی داشته، در عملیات مهندسی سراغ داستانی رفته که پتانسیل بالایی برای دراماتیزه شدن دارد. فضای دهه ۶۰ با تمام ویژگی‌های خاص خود از نظر بصری، فرهنگی و سیاسی بستری مناسب برای روایت چنین قصه‌ای فراهم می‌آورد. مبارزه با منافقین یکی از مهم‌ترین و در عین‌حال حساس‌ترین بخش‌های تاریخ پس از انقلاب را هدف قرار داده؛ دورانی که پاکسازی نیروهای نفوذی و مقابله با تروریسم داخلی دغدغه اصلی بسیاری از نهادهای انقلابی بود.پرداخت تلخ و واقع‌گرایانه نشان از رویکردی جدی به موضوع دارد. در سینما و تلویزیون ایران آثاری که به این دوره حساس تاریخی می‌پردازند همواره با چالش‌های متعددی روبه‌رو بودند؛ از یک‌سو نیاز به وفاداری به اسناد تاریخی و از سوی دیگر لزوم جذابیت دراماتیک برای مخاطب عام. عملیات مهندسی به تهیه‌کنندگی محمدرضا شفیعی، در این مسیر گام برداشته و تلاش کرده روایتی مستندگونه اما سینمایی را به تصویر بکشد.
نکته قابل توجه در این سریال، تمرکز بر «عملیات مهندسی» است که خود می‌تواند نمادی از پیچیدگی‌ها و ظرافت‌های عملیاتی در آن دوران باشد. جزئیات این عملیات، نحوه اجرای آن و افراد درگیر درآن می‌توانند ابعادتازه‌ای از این دوره را برای مخاطب روشن کنند. کارگردانی سروش محمدزاده در هدایت بازیگران و فضاسازی، نقشی کلیدی در باورپذیری این روایت ایفا می‌کند.
این سریال در ۲۰ قسمت تهیه شده است. این تعداد قسمت فرصتی را برای بسط و گسترش شخصیت‌ها، معرفی لایه‌های مختلف داستان و نشان دادن پیامدهای رویدادها فراهم می‌آورد. کیفیت پرداخت به جزئیات، انسجام فیلمنامه و قدرت بازی بازیگران در نهایت موفقیت یا عدم موفقیت سریال در انتقال پیام و برقراری ارتباط با مخاطب را تعیین خواهد کرد که باید منتظر ماند تا به پایان برسد اما در کنار تمام تلاش‌های صورت گرفته، ایراداتی همچون عدم گریم مناسب تعدادی از شخصیت‌ها، وجود برخی بازی‌های کلیشه‌ای و همچنین داستان‌های تکراری مانند ازدواج و امتناع به‌دلیل مشغله‌های کاری از جذابیت اثر کاسته است چرا که این گونه قصه‌ها به دفعات بیان شده و برای بیان مجدد آنها باید راه دیگری را آزمود. عملیات مهندسی اگر بتواند تعادلی میان وفاداری به تاریخ و جذابیت‌های روایی برقرار کند، می‌تواند اثری ماندگار در حوزه سریال‌های تاریخی ــ سیاسی باشد و جایگاه خود را به‌عنوان اثری قابل‌تأمل در کارنامه کارگردان و تهیه‌کننده تثبیت کند. این سریال، فرصتی است تا نسل جدید با بخشی از تاریخ پرفراز‌و‌نشیب کشورشان آشنا شده و مخاطبان نسل‌های گذشته نیز با تجربه‌ای نوستالژیک روبه‌رو شوند.
نکته قابل توجه در این سریال، تمرکز بر «عملیات مهندسی» است که خود می‌تواند نمادی از پیچیدگی‌ها و ظرافت‌های عملیاتی در آن دوران باشد. جزئیات این عملیات، نحوه اجرای آن و افراد درگیر درآن می‌توانند ابعادتازه‌ای از این دوره را برای مخاطب روشن کنند. کارگردانی سروش محمدزاده در هدایت بازیگران و فضاسازی، نقشی کلیدی در باورپذیری این روایت ایفا می‌کند.
این سریال در ۲۰ قسمت تهیه شده است. این تعداد قسمت فرصتی را برای بسط و گسترش شخصیت‌ها، معرفی لایه‌های مختلف داستان و نشان دادن پیامدهای رویدادها فراهم می‌آورد. کیفیت پرداخت به جزئیات، انسجام فیلمنامه و قدرت بازی بازیگران در نهایت موفقیت یا عدم موفقیت سریال در انتقال پیام و برقراری ارتباط با مخاطب را تعیین خواهد کرد که باید منتظر ماند تا به پایان برسد اما در کنار تمام تلاش‌های صورت گرفته، ایراداتی همچون عدم گریم مناسب تعدادی از شخصیت‌ها، وجود برخی بازی‌های کلیشه‌ای و همچنین داستان‌های تکراری مانند ازدواج و امتناع به‌دلیل مشغله‌های کاری از جذابیت اثر کاسته است چرا که این گونه قصه‌ها به دفعات بیان شده و برای بیان مجدد آنها باید راه دیگری را آزمود. عملیات مهندسی اگر بتواند تعادلی میان وفاداری به تاریخ و جذابیت‌های روایی برقرار کند، می‌تواند اثری ماندگار در حوزه سریال‌های تاریخی ــ سیاسی باشد و جایگاه خود را به‌عنوان اثری قابل‌تأمل در کارنامه کارگردان و تهیه‌کننده تثبیت کند. این سریال، فرصتی است تا نسل جدید با بخشی از تاریخ پرفراز‌و‌نشیب کشورشان آشنا شده و مخاطبان نسل‌های گذشته نیز با تجربه‌ای نوستالژیک روبه‌رو شوند.
