نفرات برتر کنکور و مسئولیت اجتماعی 

مهم‌ترین تغییر اخیر، ترکیب نتایج سوابق تحصیلی آموزش و پرورش با نمرات آزمون سراسری است که این تحول گامی مثبت است؛ زیرا فرصت دیده‌شدن را برای دانش‌آموزانی که در دوران تحصیل عمومی تلاش بیشتری کرده‌اند فراهم می‌کند و در عین‌حال به دیگران امکان می‌دهد در کنکور توانایی‌های خود را نشان دهند. با این‌حال نباید فراموش کنیم که موفقیت در کنکور پایان راه نیست. کیفیت یک مسیر است، نه یک نقطه. متأسفانه بارها شاهد بوده‌ایم که برخی رتبه‌های برتر، پس از ورود به دانشگاه دچار افت تحصیلی می‌شوند. اگر انگیزه و تلاش دانشجویان پس از کنکور کاهش یابد، رتبه عالی دیگر ارزشی نخواهد داشت. دانشگاه میدان واقعی رشد است؛ جایی که تخصص، مهارت و مسئولیت اجتماعی فرد در قبال جامعه شکل می‌گیرد. رتبه‌های برتر باید بدانند جایگاه‌شان فقط امتیازی فردی نیست بلکه مسئولیتی اجتماعی است. جامعه از آنان انتظار دارد که دانش و توانایی‌شان را در خدمت مردم و کشور به‌کار گیرند. این موفقیت نه برای فخرفروشی بلکه فرصتی برای ایفای نقش مؤثر در توسعه علمی، اقتصادی و فرهنگی ایران است؛ چرا که تواضع، تداوم تلاش و توجه به نیازهای جامعه، معنای واقعی نخبگی را شکل می‌دهد. در این میان، مسئولیت اجتماعی تنها بر دوش دانشجویان نیست. مسئولان هم وظیفه دارند تا بستری مناسب برای خدمت این جوانان فراهم کنند. اگر فرصت‌های شغلی و پژوهشی کافی ایجاد نشود یا موانع حقوقی و معیشتی باقی بماند، بخشی از این سرمایه‌های ارزشمند کشور از دست می‌رود. نخبگان زمانی انگیزه ماندن و خدمت پیدا می‌کنند که احساس کنند توانایی‌های‌شان در کشور به رسمیت شناخته می‌شود و به‌کار گرفته خواهد شد. در نهایت داوطلبان بدانند که کنکور نقطه پایان نیست؛ بلکه آغاز مسیری دشوارتر و مهم‌تر است. موفقیت زمانی ارزشمند خواهد بود که به تعهدی اجتماعی تبدیل شود و در نهایت به خدمت به مردم و پیشرفت کشور منجر شود.