تحلیلی بر حمله اخیر ارتش تروریست رژیم صهیونی به دوحهٔ قطر
دقایقی قبل، رژیم صهیونیستی با چراغ سبز آمریکا و بر خلاف موازین بین‌المللی، طیّ اقدامی جنایتکارانه و تروریستی به دوحهٔ قطر تجاوز نظامی کرد و دفتر جنبش حماس را که در آن جلسه‌ای برای موضوع مذاکرات آزادی اُسرا برگزار می‌شد، هدف موشک‌های متعدد هواپیما‌های جنگنده خود قرار داد.
تحلیلگران سیاسی، توصیه و تهدید ترامپ به حماس درباره آخرین فرصت مذاکره را تله‌ای برای تجمع رهبران سیاسی این جنبش و ایجاد فرصت ترور آنان توسط صهیونیست‌ها ارزیابی می‌کنند.
گزارش رسانه‌های خبری حاکی از آن است که در هنگام تهاجم نیروی هوایی رژیم، پدافند هوایی قطر، با دخالت آمریکایی‌ها فعال نشده است و این موضوع در شبکه‌های اجتماعی به عنوان جنبه‌ای از سیطره کامل نظامی ایالات متحده بر کشور‌های حاشیه جنوبی خلیج فارس مورد توجه و تاکید قرار گرفته است.
در کمتر از ۲۴ ساعت گذشته، صهیونیست‌ها در جبهه‌های مختلف بر علیه جریان مقاومت و دیگر گروه‌های اسلامی وارد عمل شده‌اند که با توجه به شگرد خاص آنها در استفاده حداکثری از ترفند غافل‌گیری، باید نهایت آمادگی و هوشیاری را طیّ ساعات و روز‌های آینده در برابر هرگونه اقدام مشابه تروریستی و یا نظامی ائتلاف غربی و عبری مدّ نظر قرار دهیم.
پالس و پیام روشن «تله مذاکراتی آمریکا» به کشور‌هایی که با آنان وارد گفت‌و‌گو می‌شود، به قدری واضح است که دیگر جای هیچ توجیهی برای محوریت یافتن و اعتماد به آن لااقل در افق آینده‌ای نزدیک نیست.
آمریکا و رئیس‌جمهور نادان آن، تشنه‌ی جنگ‌اند و تغییر نام وزارت دفاع به وزارت جنگ، نه یک اقدام ظاهری بلکه ماهیت استراتژی جدید آنها در منازعات جهانی است. برای در امان ماندن از این آتش فتنه بزرگ آمریکایی - صهیونیستی لازم است زمین بازی و بازیگرانش را عوض کنیم... اگر به دام تله مذاکره برای مذاکره بیافتیم و آرایش تدافعی و پاسخ دوم را به راهبرد تهاجمی و حمله اول تبدیل نکنیم، دشمنان حتی یک لحظه به انجام مذاکره‌ای واقعی با ما فکر نخواهند کرد.
گرفتن این آرایش، نیاز به تغییر جدی در مناسبات فعلی حاکم بر اقتصاد کشور و اتخاذ روش‌های موثر حمایتی برای پشتیبانی از طبقات فرودست جامعه و در یک کلام: اندکی خلاص شدن از سایه اقتصاد آزاد و سرمایه‌محور بر بازار و معیشت مردم دارد. گزینه‌های انتخابی ما در شرایط کنونی، معدود و محدود است، اما به نظر می‌رسد مهم‌ترین راهکاری که می‌توان به اجرایش امید داشت؛ دخالت مستقیم دولت در تأمین اقلام اساسی برای باز کردن راه تنفس اقشار محروم و آسیب‌پذیر است.
در رویاویی‌های احتمالی بعدی که وسعت قابل ملاحظه‌ای از دنیا را در بر می‌گیرد، افزایش انگیزه‌های مقاومانه و توانمند‌سازی اقتصادی گروه‌های متوسط و پایین جامعه، حرف اساسی را می‌زند و بسیار تعیین کننده خواهد بود.
