این توافق برای جلوگیری از بازگشت تحریمهای سازمان ملل علیه ایران لازم بود اما کافی نیست. ازنگاه ایران، این توافق هم لازم است و هم کافی اما اروپاییها سه شرط گذاشته بودند. دو شرط آن مربوط به آژانس بود که بهنوعی محقق شده؛ هرچند از دید اروپاییها هنوز کامل نیست.متن توافق تنظیم شده ولی هنوز بهطورکامل اجرا نشده است. اروپاییها منتظرند بازرسان آژانس بهسرعت کار خود راآغازکنند و ابعاد اجرایی مشخص شود اماشرط سوم مربوط به مذاکرات مستقیم ایران و آمریکا هنوز وارد مرحله اجرا نشده است. مشخص نیست آیا اروپاییها بهطور جدی خواهان تحقق این شرط هستند یا در لحظه آخر موضع خود را تغییر خواهند داد. اگر اروپا بر تحقق شرط سوم یعنی ازسرگیری مذاکرات ایران و آمریکا تأکید زیادی کند، با توجه به فرصت باقیمانده تا پایان مهلت ۳۰روزه در ششم مهر، بعید بهنظر میرسد بتوان مذاکرات را تا آن زمان آغاز کرد. نهتنها مکان مذاکرات باید تعیین شود بلکه مقدمات لازم برای دیدار و مذاکره نیز باید فراهم شود. البته موضوع فقط شروع مذاکره نیست؛ جلسهای که برگزار میشود باید چشماندازی روشن برای رسیدن به توافق داشته باشد، بهنظر میرسد این موضوع در شرایط فعلی بعید باشد. از این رو احتمال بازگشت تحریمها بیشتر از عدم بازگشت آن است.
با این حال، ایران تلاش خود را کرده و دستگاه سیاست خارجی مسیر منطقی دیپلماسی تا آخر رفته و حالا توپ در زمین اروپا و آمریکاست. درواقع باید در نظر داشت غرب مسأله هستهای ایران را بهجای دیگری گره میزند. ایران نشان داده آمریکا را «کدخدای دنیا» نمیداند اما برای کشورهای اروپایی، آمریکا همین نقش را دارد.
در این میان، شروطی که آمریکاییها مطرح کردهاند، بهویژه در حوزه دفاعی طبیعتا از نظر ایران غیرقابل پذیرش است. در حوزه هستهای فعلا بسیاری از زیرساختها تخریب شدهاند و به گفته آقای عراقچی، همه چیز زیر خاک دفن شده و بهنوعی غنیسازی صفر فعلا با جنگ به ما تحمیل شده است. شرط کنترل نفوذ منطقهای ایران توجه به تحولات منطقه و اقدامات اسرائیل اساسا بیمعنا شده است؛ و جالب آنکه این تحولات در نهایت جبهه مقاومت را توسعه داده و تقویت کرده است. بسیاری از کشورها بهخصوص بعد از حمله اسرائیل به قطر نگران شدهاند و بهتدریج به این فکر میافتند که از این ظرفیت استفاده کنند اما شرط سوم غربیها برای محدودسازی توان موشکی ایران بهعنوان زمینه مصالحه عملا شرط محالی است. ایران با توافق قاهره نشان داد برخلاف تبلیغات طرف اروپایی به هیچوجه در عرصه دیپلماسی ایران کوتاهی نکرده و توافق قاهره بار دیگر اتمام حجتی است بر اعتقاد ایران بر اولویت دیپلماسی اما شرط محال آمریکا در حوزه دفاعی نشان میدهد که طرف مقابل اصلا تمایلی برای به رسیدن به توافق ندارد. عقل سلیم حکم میکند در صورت پذیرش شرط محدودسازی توان دفاعی ایران دست آمریکا و اسرائیل به حمله مجدد بازتر میشود.