باوجود موج بهرسمیت شناختن فلسطین تل‌آویو پروژه‌ای برای الحاق کرانه باختری دارد
حرف‌درمانی غرب برای غزه
درحالیکه کشورهای اروپایی با بهرسمیتشناختن دولت فلسطین موجی از احساس کاذب پیروزی را در اذهان عمومی غرب ایجاد کردهاند؛بتسالل اسموتریچ وزیرخزانهداری رژیم صهیونیستی و عضو موثر کابینه جنگی نخستوزیری با ارائه طرح اشغال بخشE۱ درمنطقهC کرانه باختری،گام‌مهمی رابرای انهدام تشکیلات خودگردان‌فلسطین برداشته است.
در راستای این روند، بهنقل از کانال ۱۵ رژیم صهیونیستی، مارکو روبیو وزیر خارجه آمریکا در سفر چند روز گذشته به اراضی اشغالی از موافقت کاخسفید با الحاق کرانه باختری پرده برداشت و هاآرتص نیز از احتمال تشدید تنش در کرانه غربی رود اردن خبر داد.
پیشتر نیز ویلیام ال کلیولند، پژوهشگر برجسته مسائل غربآسیا در آثار خود نسبت به خوشبینیهای اولیه «روند اسلو» هشدار داده بود: «سخنگویان مذهبی یهودی، کرانه باختری را سرزمین مقدس معرفی و استدلال میکنند که هرگونه عقب‌نشینی اسرائیل به معنای واگذاری میراث کتاب مقدس قوم یهود است. برای کسانی که این دیدگاه را دارند، مصالحه اسلو که به ازای صلح بخش‌هایی از کرانه باختری را واگذار می‌کرد، فقط یک خطر امنیتی نبود؛ بلکه نقض پیمان الهی و فرصتی بود که خداوند برای بازگرداندن ارتباط یهودیان با سرزمینی که به آنها وعده داده بود، ارائه کرده است.» بنابراین، رهبران اروپایی صرفا فلسطین را روی کاغذ جهت تحدید فشار افکارعمومی بهرسمیت شناختند و با حمایت آمریکا پروژه نابودی تتمه توافقات اسلو توسط ارتش اشغالگرقدس در نوارغزه و کرانه باختری در دست اجراست.
اشغال منطقه C
طبق توافق اسلو ۲ کرانه باختری به سه منطقه (A,B,C) تقسیم شده است؛ منطقه اول تحت اداره مستقیم تشکیلات خودگردان قرار دارد، منطقه دوم نیز زیرنظر مشترک اسرائیلی-فلسطینی اما عمده کرانه باختری در منطقه C تحت اشغال مستقیم ارتش صهیونی است. در زمانی‌که این توافق منعقد شد؛ این تقسیم‌بندی صرفا موقتی و درنهایت تمامی حاکمیت بایستی به سازمان آزادیبخش فلسطین (ساف) بازمیگشت؛ اما مخالفت جناحهای راست مذهبی نظیر حزب لیکود با دولت کارگری اسحاق رابین، این تقسیم‌بندی را به نظم تحمیلی تل‌آویو به یاسرعرفات تبدیل کرد.
بخش E۱ در منطقه C ناحیه شرقی قدس را شامل میشود که منطقه راهبردی برای کنترل عبور و مرور فلسطینی‌ها بوده؛ جدا از این‌که الحاق رسمی E۱ به قلمروی صهیون، ارتباط مسلمانان را با قبله نخستشان بسیار سختتر خواهد کرد. همچنین این بخش حائلی میان سکونتگاههای غیرقانونی اسرائیلی در حومه قدس با الباقی منطقه مسلماننشین شرقی تبدیل میشود. برنامههای توسعه‌طلبانه رژیم صهیونیستی، متحدان دیرینه اروپایی را که زیر فشار افکار عمومی قرار دارند در سالهای اخیر بسیار رنجانده است. ایوت کوپر، وزیر خارجه انگلیس در گفتوگو با BBC گفت: «به همتای صهیونیست خود هشدار داده است که او و کابینه‌اش نباید این کار (الحاق کرانه باختری) را انجام دهند.»
پاس گل اروپا به بیبی
بعد از به‌رسمیت‌شناخته‌شدن فلسطین توسط آنگلوساکسون‌ها (انگلستان، کانادا و استرالیا)، حسام زملط، نخستین سفیر این کشور، در برابر ساختمان هیات نمایندگی پرچم فلسطین را در لندن برافراشت تا نمادی از تبدیل این هیئات به سفارت رسمی فلسطین باشد. دیروز نیز درکنار کشور پرتغال، نوبت به فرانسه بعنوان یکی دیگر از قدرتهای قاره سبز رسید که حق موجودیت دولت فلسطینی را بهرسمیت بشناسد. بهگزارش اسرائیل تایمز، برونو رِتایو، وزیر کشور سرسخت فرانسه و رهبر حزب جمهوری‌خواهان راست‌گرا، هفته گذشته بخشنامه‌ای صادر کرد و از استانداران که عالی‌ترین مقام‌های منصوب دولت در مناطق هستند، خواسته بود مانع از برافراشته شدن پرچم فلسطین شوند.
با این وجود، شهرداریهای تحت نظر احزاب چپگرا نظیر حزب سوسیالیست با برافراشتن پرچم فلسطین به استقبال تصمیم امانوئل ماکرون رفتند. به گفته وزارت کشور فرانسه، در مجموع ۲۱ شهرداری در سراسر کشور این اقدام را انجام دادند. بایستی توجه داشت که احزاب جریان اصلی اروپا از ظهور فزاینده راست رادیکال دچار واهمه شده و تایید دولت فلسطین نیز در پازل افزایش آرای حزبی علیه امثال ماری لوپن و نایجل فراژ ارزیابی میشود.
با این وجود، بهرسمیت شناختن دولت فلسطین زمینه رادیکالیزهشدن دولت نتانیاهو را نیز فراهم کرده است؛ سیاسیون راست مذهبی با نطقهای آتشین خواهان الحاق کامل کرانه باختری به اسرائیل شدند، حتی ایتامار بنگویر، وزیر امنیت صهیونی به نخست‌وزیر توصیه کرد که محمودعباس، رئیس تشکیلات خودگردان را دستگیر کند. اشغال نهایی باریکه غزه و کرانه غربی رود اردن آرزوی نهایی راستگرایان مذهبی اسرائیل است تا پایههای گفتمان معروف «اسرائیل بزرگ» را تثبیت کنند.
حمایت ترامپ از توسعهطلبی صهیون
باوجود این‌که قاره سبز تسلیم فشار افکارعمومی برای بهرسمیت شناختن دولت فلسطین شد، در کرانه غربی اقیانوس آتلانتیک شرایط متفاوت است. از زمان روی کارآمدن دولت دوم ترامپ، برنامه شناسایی و انهدام گروههای اجتماعی حامی آرمان فلسطین در دستور کار نهادهای امنیتی قرار گرفته است. بهعبارت دیگر، رئیس‌جمهور آمریکا و جنبش ماگا (حامیان رادیکال ترامپ) طرفداران فلسطین را با برچسب «سوسیالیسم اروپایی» به حاشیه راندهاند.
هسته اصلی تظاهراتهای همبستگی با فلسطین در میان دانشجویان نهادهای برجسته آموزش عالی نظیر کلمبیا، پرینستون و هاروارد بود که ترامپ با قطع کمک‌های مالی فدرال، دستگیری لیدرهای جنبش‌های مدنی و لغو ویزای دانشجویان بین‌المللی اعلام جنگ آشکاری علیه مطالبات افکارعمومی انجام داد.
درهمین راستا، محمود خلیل دانشجوی ۳۰ ساله از خاک آمریکا بواسطه مخالفت با اشغال فلسطین توسط ماشین جنگی رژیم صهیونیستی اخراج شد.
همزمان در سطح خارجی نیز مارکو روبیو در جریان سفر خود به قدس اشغالی، حمایت کامل دولت ترامپ از بنیامین نتانیاهو را اعلام کرد و گفت اولویت‌های واشنگتن «آزادی گروگان‌های {اسرای} اسرائیلی و نابودی جنبش مقاومت اسلامی حماس» است. بنابراین، در سطح عملیاتی دولت فلسطینی شکل نخواهد گرفت؛ چراکه قدرتمندترین کشور جهان غرب با این مسأله قویا عناد داشته و سطح اختیارات مسئولین تشکیلات خودگردان با عزم راسخ تل‌آویو به انهدام تعهدات اسلو از در اتاقهایشان تجاوز نخواهد کرد.
دیدار اعراب با حامی اصلی اسرائیل
دونالد ترامپ، شاید مهمترین متحد رژیم صهیونیستی در تمام جهان است؛ چراغ سبزهای مکرر کاخ سفید به بلندپروازیهای نتانیاهو، چهل و هفتمین رئیس‌جمهور آمریکا را به محبوبترین یانکی در میان صهیونیست‌ها تبدیل کرده است؛ با این حال برخی کشورهای عربی همچنان دنبال جلب نظر سکاندار کاخسفید جهت نجات فلسطینی‌ها هستند.بهنقل از گاردین، رهبران عرب قرار گذاشتند در نیویورک با دونالد ترامپ دیدار کنند تا طرح خود برای ایجاد یک نیروی بین‌المللی تثبیت‌کننده تحت نظارت سازمان ملل در غزه را بررسی کنند. در راستای جلب نظر رئیس‌جمهور آمریکا، اتحادیه عرب در ماه ژوئیه اعلام کرده بود که حماس نباید هیچ نقش دیگری در حکومت داشته باشد و قدرت باید به یک تشکیلات خودگردان منتخب جدید واگذار شود که مسئولیت اداره غزه، کرانه باختری و قدس شرقی را بر عهده گیرد. بر اساس این طرح، حماس باید سلاح‌های خود را به تشکیلات تحویل دهد.رهبران عرب این نشست را فرصتی برای مشخص کردن موضع ترامپ در قبال طرح‌های اتحادیه عرب برای آینده غزه یا حتی نسخه‌ای جایگزین از سوی کارگروهی به رهبری تونی بلر نخست‌وزیر پیشین انگلیس و جرد کوشنر داماد ترامپ می‌دانند. هیچ‌یک از این طرح‌ها شامل اخراج گسترده فلسطینی‌ها نیست، هرچند ترامپ در مقاطعی از چنین ایده‌ای حمایت کرده بود. طرح بلر نیز به‌طور شفاف تشکیلات خودگردان را به‌عنوان مدیران بلندمدت غزه تأیید نمی‌کند.
پیشتر نیز ویلیام ال کلیولند، پژوهشگر برجسته مسائل غربآسیا در آثار خود نسبت به خوشبینیهای اولیه «روند اسلو» هشدار داده بود: «سخنگویان مذهبی یهودی، کرانه باختری را سرزمین مقدس معرفی و استدلال میکنند که هرگونه عقب‌نشینی اسرائیل به معنای واگذاری میراث کتاب مقدس قوم یهود است. برای کسانی که این دیدگاه را دارند، مصالحه اسلو که به ازای صلح بخش‌هایی از کرانه باختری را واگذار می‌کرد، فقط یک خطر امنیتی نبود؛ بلکه نقض پیمان الهی و فرصتی بود که خداوند برای بازگرداندن ارتباط یهودیان با سرزمینی که به آنها وعده داده بود، ارائه کرده است.» بنابراین، رهبران اروپایی صرفا فلسطین را روی کاغذ جهت تحدید فشار افکارعمومی بهرسمیت شناختند و با حمایت آمریکا پروژه نابودی تتمه توافقات اسلو توسط ارتش اشغالگرقدس در نوارغزه و کرانه باختری در دست اجراست.
اشغال منطقه C
طبق توافق اسلو ۲ کرانه باختری به سه منطقه (A,B,C) تقسیم شده است؛ منطقه اول تحت اداره مستقیم تشکیلات خودگردان قرار دارد، منطقه دوم نیز زیرنظر مشترک اسرائیلی-فلسطینی اما عمده کرانه باختری در منطقه C تحت اشغال مستقیم ارتش صهیونی است. در زمانی‌که این توافق منعقد شد؛ این تقسیم‌بندی صرفا موقتی و درنهایت تمامی حاکمیت بایستی به سازمان آزادیبخش فلسطین (ساف) بازمیگشت؛ اما مخالفت جناحهای راست مذهبی نظیر حزب لیکود با دولت کارگری اسحاق رابین، این تقسیم‌بندی را به نظم تحمیلی تل‌آویو به یاسرعرفات تبدیل کرد.
بخش E۱ در منطقه C ناحیه شرقی قدس را شامل میشود که منطقه راهبردی برای کنترل عبور و مرور فلسطینی‌ها بوده؛ جدا از این‌که الحاق رسمی E۱ به قلمروی صهیون، ارتباط مسلمانان را با قبله نخستشان بسیار سختتر خواهد کرد. همچنین این بخش حائلی میان سکونتگاههای غیرقانونی اسرائیلی در حومه قدس با الباقی منطقه مسلماننشین شرقی تبدیل میشود. برنامههای توسعه‌طلبانه رژیم صهیونیستی، متحدان دیرینه اروپایی را که زیر فشار افکار عمومی قرار دارند در سالهای اخیر بسیار رنجانده است. ایوت کوپر، وزیر خارجه انگلیس در گفتوگو با BBC گفت: «به همتای صهیونیست خود هشدار داده است که او و کابینه‌اش نباید این کار (الحاق کرانه باختری) را انجام دهند.»
پاس گل اروپا به بیبی
بعد از به‌رسمیت‌شناخته‌شدن فلسطین توسط آنگلوساکسون‌ها (انگلستان، کانادا و استرالیا)، حسام زملط، نخستین سفیر این کشور، در برابر ساختمان هیات نمایندگی پرچم فلسطین را در لندن برافراشت تا نمادی از تبدیل این هیئات به سفارت رسمی فلسطین باشد. دیروز نیز درکنار کشور پرتغال، نوبت به فرانسه بعنوان یکی دیگر از قدرتهای قاره سبز رسید که حق موجودیت دولت فلسطینی را بهرسمیت بشناسد. بهگزارش اسرائیل تایمز، برونو رِتایو، وزیر کشور سرسخت فرانسه و رهبر حزب جمهوری‌خواهان راست‌گرا، هفته گذشته بخشنامه‌ای صادر کرد و از استانداران که عالی‌ترین مقام‌های منصوب دولت در مناطق هستند، خواسته بود مانع از برافراشته شدن پرچم فلسطین شوند.
با این وجود، شهرداریهای تحت نظر احزاب چپگرا نظیر حزب سوسیالیست با برافراشتن پرچم فلسطین به استقبال تصمیم امانوئل ماکرون رفتند. به گفته وزارت کشور فرانسه، در مجموع ۲۱ شهرداری در سراسر کشور این اقدام را انجام دادند. بایستی توجه داشت که احزاب جریان اصلی اروپا از ظهور فزاینده راست رادیکال دچار واهمه شده و تایید دولت فلسطین نیز در پازل افزایش آرای حزبی علیه امثال ماری لوپن و نایجل فراژ ارزیابی میشود.
با این وجود، بهرسمیت شناختن دولت فلسطین زمینه رادیکالیزهشدن دولت نتانیاهو را نیز فراهم کرده است؛ سیاسیون راست مذهبی با نطقهای آتشین خواهان الحاق کامل کرانه باختری به اسرائیل شدند، حتی ایتامار بنگویر، وزیر امنیت صهیونی به نخست‌وزیر توصیه کرد که محمودعباس، رئیس تشکیلات خودگردان را دستگیر کند. اشغال نهایی باریکه غزه و کرانه غربی رود اردن آرزوی نهایی راستگرایان مذهبی اسرائیل است تا پایههای گفتمان معروف «اسرائیل بزرگ» را تثبیت کنند.
حمایت ترامپ از توسعهطلبی صهیون
باوجود این‌که قاره سبز تسلیم فشار افکارعمومی برای بهرسمیت شناختن دولت فلسطین شد، در کرانه غربی اقیانوس آتلانتیک شرایط متفاوت است. از زمان روی کارآمدن دولت دوم ترامپ، برنامه شناسایی و انهدام گروههای اجتماعی حامی آرمان فلسطین در دستور کار نهادهای امنیتی قرار گرفته است. بهعبارت دیگر، رئیس‌جمهور آمریکا و جنبش ماگا (حامیان رادیکال ترامپ) طرفداران فلسطین را با برچسب «سوسیالیسم اروپایی» به حاشیه راندهاند.
هسته اصلی تظاهراتهای همبستگی با فلسطین در میان دانشجویان نهادهای برجسته آموزش عالی نظیر کلمبیا، پرینستون و هاروارد بود که ترامپ با قطع کمک‌های مالی فدرال، دستگیری لیدرهای جنبش‌های مدنی و لغو ویزای دانشجویان بین‌المللی اعلام جنگ آشکاری علیه مطالبات افکارعمومی انجام داد.
درهمین راستا، محمود خلیل دانشجوی ۳۰ ساله از خاک آمریکا بواسطه مخالفت با اشغال فلسطین توسط ماشین جنگی رژیم صهیونیستی اخراج شد.
همزمان در سطح خارجی نیز مارکو روبیو در جریان سفر خود به قدس اشغالی، حمایت کامل دولت ترامپ از بنیامین نتانیاهو را اعلام کرد و گفت اولویت‌های واشنگتن «آزادی گروگان‌های {اسرای} اسرائیلی و نابودی جنبش مقاومت اسلامی حماس» است. بنابراین، در سطح عملیاتی دولت فلسطینی شکل نخواهد گرفت؛ چراکه قدرتمندترین کشور جهان غرب با این مسأله قویا عناد داشته و سطح اختیارات مسئولین تشکیلات خودگردان با عزم راسخ تل‌آویو به انهدام تعهدات اسلو از در اتاقهایشان تجاوز نخواهد کرد.
دیدار اعراب با حامی اصلی اسرائیل
دونالد ترامپ، شاید مهمترین متحد رژیم صهیونیستی در تمام جهان است؛ چراغ سبزهای مکرر کاخ سفید به بلندپروازیهای نتانیاهو، چهل و هفتمین رئیس‌جمهور آمریکا را به محبوبترین یانکی در میان صهیونیست‌ها تبدیل کرده است؛ با این حال برخی کشورهای عربی همچنان دنبال جلب نظر سکاندار کاخسفید جهت نجات فلسطینی‌ها هستند.بهنقل از گاردین، رهبران عرب قرار گذاشتند در نیویورک با دونالد ترامپ دیدار کنند تا طرح خود برای ایجاد یک نیروی بین‌المللی تثبیت‌کننده تحت نظارت سازمان ملل در غزه را بررسی کنند. در راستای جلب نظر رئیس‌جمهور آمریکا، اتحادیه عرب در ماه ژوئیه اعلام کرده بود که حماس نباید هیچ نقش دیگری در حکومت داشته باشد و قدرت باید به یک تشکیلات خودگردان منتخب جدید واگذار شود که مسئولیت اداره غزه، کرانه باختری و قدس شرقی را بر عهده گیرد. بر اساس این طرح، حماس باید سلاح‌های خود را به تشکیلات تحویل دهد.رهبران عرب این نشست را فرصتی برای مشخص کردن موضع ترامپ در قبال طرح‌های اتحادیه عرب برای آینده غزه یا حتی نسخه‌ای جایگزین از سوی کارگروهی به رهبری تونی بلر نخست‌وزیر پیشین انگلیس و جرد کوشنر داماد ترامپ می‌دانند. هیچ‌یک از این طرح‌ها شامل اخراج گسترده فلسطینی‌ها نیست، هرچند ترامپ در مقاطعی از چنین ایده‌ای حمایت کرده بود. طرح بلر نیز به‌طور شفاف تشکیلات خودگردان را به‌عنوان مدیران بلندمدت غزه تأیید نمی‌کند.
