گزارشی از رونمایی کتاب «ایران درودی» به مناسبت تولد ۸۹ سالگی‌اش
نفوذ در رگ و ریشه کودکان
خنکی رو به پاییز که حس می‌شود هوا جان می‌دهد برای تهرانگردی، برای سرک کشیدن به بوستان‌های قدیمی تهران که درختان چندین ساله‌اش حالا در خنکای هوا بیشتر رخ نشان می‌دهند. این خنکای توأم با نور گرم خورشید، حتی جان می‌دهد برای برگزاری مراسم و رویدادهای فرهنگی ادبی، به‌خصوص اگر آیین رونمایی کتابی باشد در مورد «ایران درودی»؛ بانوی هنرمند نقاشی که در آثارش تلفیقی از نور گرم خورشید و خنکی و حتی سردی محیط و پیچش خیال و رویا و چند گل ظریف کوچک در گوشه‌ای از آثارش چشم‌نواز است.
آرش تنهایی، مؤسس نشر گهگاه چند سال اخیر دست به چاپ سری کتاب‌هایی با عنوان «دست‌های کوچک؛ آرزوهای بزرگ» زده است. کتاب‌هایی در قطع و اندازه‌هایی یکدست و با تصویرگری‌های درخشان و درخور شخصیت انتخاب‌شده و در مورد یک شخصیت مهم و تأثیرگذار که با تکیه بر خودش و با تلاش فراوان در دنیا به جایگاه مهم و قابل‌توجهی رسیده است. نکته مهم این سری کتاب‌ها آن است که آنها برای کودکان طراحی و نوشته شده‌اند.
این بار نوبت کتاب بانو «ایران درودی» است؛ بانویی که تمام رنج و غم کودکی‌اش و تمام بیابان‌ها و جغرافیای کشورمان را که در کودکی به‌واسطه نوع زندگی پرفرازونشیب و سفرهای متعددی که بین مشهد و تهران تجربه می‌کرد، بعدها در آثار نقاشی‌اش نمود یافت و شد آثار جهانی‌ای مثل «طغیان کویر»، «جاودانه خلیج فارس»، «به زلالی یک عشق»، «تابلوی نفت» و آثار دیگری که در موزه‌های ایران و جهان به نمایش درآمده و موجب شهرت بانو شده‌اند.
روز جمعه، به مناسبت تولد ۸۹سالگی ایران‌بانو، رویداد رونمایی این کتاب کوچک اما گویا در موزه سرامیک فرزانه برگزار شد؛ مکانی زیبا و آغشته به هنر دست که با روح آثار ایران‌بانو هماهنگی بسیاری داشت.
تکتم نعیمی، مدیر مؤسسه ایراندخت درودی، ایران خانم را نتیجه فرهنگ جاری در خانه‌اش می‌داند: «ایران درودی اگر ایران درودی شد، به‌خاطر فضایی بود که در آن بزرگ شد. پدرش در سه سالگی کتاب نقاشی‌های لوور را به ایران خانم نشان می‌دهد. ایران خانم در خانه‌ای رشد کرد که مادرش پیانو می‌نواخت و پدرش در خانه آثار بتهوون را پخش می‌کرد».
نعیمی به این حرکت آرش تنهایی اشاره کرد که او با چاپ این آثار، محیط و شرایطی برای کودکان ایرانی ایجاد می‌کند که موجب رشد فرهنگ ایرانی در کودکان‌مان می‌شود.
نویسنده کتاب (ریحانه جعفری)به حضور و تأثیر ایران خانم در روند کار هنری و فرهنگی‌اش اشاره می‌کند: «من از ۱۸سالگی با ایران خانم آشنا شدم. بخش اعظم سوق پیدا کردن من به‌سمت هنر، سینما و نویسندگی به‌خاطر تأثیر و حضور ایران خانم بوده است. فکر می‌کنم خودشان این کتاب را نوشته‌اند و من فقط خودکار ایشان بوده‌ام. امیدوارم بچه‌ها این اثر را بخوانند و همان تأثیری که بر من داشته، بر کودکان سرزمین‌مان هم داشته باشد».
آرش تنهایی به هوشمندی ایران خانم اشاره می‌کند و می‌گوید: «چقدر یک فرد می‌تواند بعد از پایان زندگی مادی، به زندگی معنوی خودش ادامه دهد. خیلی از هنرمندان نگران آثارشان بعد از مرگ هستند. کاری که خانم درودی کردند می‌تواند الگوی کار هنرمندان دیگر قرار بگیرد».
بعد از مراسم و در هیاهوی امضا و عکس گرفتن‌ها، کتاب «ایران درودی» را ورق زدم و با خودم فکر کردم خدا را شکر دخترم خیلی زودتر از من با ایران خانم و هنرش آشنا می‌شود. با خودم گفتم یادم باشد به خانه که رسیدم جست‌وجوی کاملی از آثار ایران خانم را در اینترنت همراه دخترم آغاز کنم.
این بار نوبت کتاب بانو «ایران درودی» است؛ بانویی که تمام رنج و غم کودکی‌اش و تمام بیابان‌ها و جغرافیای کشورمان را که در کودکی به‌واسطه نوع زندگی پرفرازونشیب و سفرهای متعددی که بین مشهد و تهران تجربه می‌کرد، بعدها در آثار نقاشی‌اش نمود یافت و شد آثار جهانی‌ای مثل «طغیان کویر»، «جاودانه خلیج فارس»، «به زلالی یک عشق»، «تابلوی نفت» و آثار دیگری که در موزه‌های ایران و جهان به نمایش درآمده و موجب شهرت بانو شده‌اند.
روز جمعه، به مناسبت تولد ۸۹سالگی ایران‌بانو، رویداد رونمایی این کتاب کوچک اما گویا در موزه سرامیک فرزانه برگزار شد؛ مکانی زیبا و آغشته به هنر دست که با روح آثار ایران‌بانو هماهنگی بسیاری داشت.
تکتم نعیمی، مدیر مؤسسه ایراندخت درودی، ایران خانم را نتیجه فرهنگ جاری در خانه‌اش می‌داند: «ایران درودی اگر ایران درودی شد، به‌خاطر فضایی بود که در آن بزرگ شد. پدرش در سه سالگی کتاب نقاشی‌های لوور را به ایران خانم نشان می‌دهد. ایران خانم در خانه‌ای رشد کرد که مادرش پیانو می‌نواخت و پدرش در خانه آثار بتهوون را پخش می‌کرد».
نعیمی به این حرکت آرش تنهایی اشاره کرد که او با چاپ این آثار، محیط و شرایطی برای کودکان ایرانی ایجاد می‌کند که موجب رشد فرهنگ ایرانی در کودکان‌مان می‌شود.
نویسنده کتاب (ریحانه جعفری)به حضور و تأثیر ایران خانم در روند کار هنری و فرهنگی‌اش اشاره می‌کند: «من از ۱۸سالگی با ایران خانم آشنا شدم. بخش اعظم سوق پیدا کردن من به‌سمت هنر، سینما و نویسندگی به‌خاطر تأثیر و حضور ایران خانم بوده است. فکر می‌کنم خودشان این کتاب را نوشته‌اند و من فقط خودکار ایشان بوده‌ام. امیدوارم بچه‌ها این اثر را بخوانند و همان تأثیری که بر من داشته، بر کودکان سرزمین‌مان هم داشته باشد».
آرش تنهایی به هوشمندی ایران خانم اشاره می‌کند و می‌گوید: «چقدر یک فرد می‌تواند بعد از پایان زندگی مادی، به زندگی معنوی خودش ادامه دهد. خیلی از هنرمندان نگران آثارشان بعد از مرگ هستند. کاری که خانم درودی کردند می‌تواند الگوی کار هنرمندان دیگر قرار بگیرد».
بعد از مراسم و در هیاهوی امضا و عکس گرفتن‌ها، کتاب «ایران درودی» را ورق زدم و با خودم فکر کردم خدا را شکر دخترم خیلی زودتر از من با ایران خانم و هنرش آشنا می‌شود. با خودم گفتم یادم باشد به خانه که رسیدم جست‌وجوی کاملی از آثار ایران خانم را در اینترنت همراه دخترم آغاز کنم.
