وحید رحیمیان، بازیگر جوانی است که حالا توانسته در کنار بزرگانی همچون حسن پورشیرازی و بیژن امکانیان در نقشی کمدی توانایی خود را بسنجد. با رحیمیان درباره مسیری که در بازیگری پیموده است و همچنین چندوچون ایفای نقش ناصر گفت‌وگو کردیم.
احتمالا اولین و پررنگ‌ترین تصویری که مخاطبان تلویزیون از شما در ذهن دارند، حضور در خنداننده‌شو است. از ابتدا با نیت بازیگری وارد کار تصویر شدید یا همچنان هم دلبسته استندآپ کمدی هستید؟
از سال ۱۳۸۷ وارد کلاس‌های بازیگری شدم اما علاقه شدیدی به کمدی و خنداندن آدم‌ها دارم. مسابقه خنداننده‌شو فرصتی برای دیده شدن بود و به همین خاطر وارد آن شدم. استندآپ کمدی را همیشه دوست داشتم و دارم. الان اما اولویتم بازیگری است و بیشتر وقتم را به آن اختصاص می‌دهم ولی در مواقعی که سرم شلوغ نباشد، استندآپ کمدی را هم اجرا می‌کنم.
آیا مسیر بازیگر شدن به‌ویژه در قاب تلویزیون آن‌قدرها که علاقه‌مندان به این حرفه فکر می‌کنند، سخت است؟ برای شما این مسیر از مجموعه‌های نمایشی «در کنار پروانه‌ها»، «دوپینگ» و... تا امروز چگونه گذشته است؟
واقعا ماندن و ماندگاری در این حرفه خیلی سخت است. یادم است آقای امیرسلیمانی در پشت‌صحنه «خندوانه» به ما گفت امروزه ورود به عرصه بازیگری در سینما و تلویزیون سخت و ماندن در آن خیلی سخت‌‌تر شده است. چون در فضای مجازی از اینستاگرام تا دیگر رسانه‌ها، هرکس می‌تواند دوربینش را روشن و تولید محتوا کند؛ برقصد، آشپزی کند، جک بگوید، دابسمش کند و با انتشار آن معروف شود و پول دربیاورد. تعداد این آدم‌ها زیاد شده است. میان‌شان هنرمند هم هست اما کسانی هم هستند که محتواهای‌شان هیچ بهره‌ای برای مخاطبان ندارد. زمانی کارگردان‌ها سراغ کسی می‌رفتند که دنبال‌کننده بیشتری در اینستاگرام و یوتیوب داشت؛ البته این موضوع الان کمی بهتر شده است.
در این اوضاع و با وجود فضای مجازی، پیشنهادتان برای علاقه‌مندان ورود به این عرصه چیست؟
پیشنهادم این است کسانی که از سنین پایین علاقه‌مند به بازیگری هستند به دانشگاه بروند و درس این کار را بخوانند. آکادمیک این رشته را یاد بگیرد. گریم، تدوین، کاگردانی، عروسک‌گردانی و... رشته‌هایی است که در دانشگاه می‌توان آموخت. دست‌کم این است که در کلاس‌های بازیگری شرکت کنند، آرام‌آرام با بچه‌های گروه‌های تئاتر آشنا شوند و کار کنند. بعضی وقت‌ها کارشان با سکانس‌های کوتاه و یکی‌دو پلان آغازمی‌شود اما به مرور می‌توانند با تلاش و تمرین خود را ثابت کنند.
این شب‌ها با نقش «ناصر» در سریال بوقچی روی آنتن دیده می‌شوید. ناصر، شخصیت شیرینی است که اشتباهات کلامی و عملی زیادی در قصه دارد. بخشی از بامزگی که به کمدی‌ترشدن این شخصیت کمک کرده از طریق حرکات بدنی خاص شما به مخاطبان منتقل می‌شود. برای پخته‌تر شدن این شخصیت،چقدر خودتان موثر بودیدوچقدر با نویسنده و کارگردان تعامل داشتید؟
امیدوارم این شیرینی و بامزگی واقعا در شخصیت ناصر دیده شود. در برخی سکانس‌ها ازآقای حبیب‌زاده(کارگردان) می‌خواستم توضیحاتی را درباره ناصر به من بدهد و بعد من را رها بگذارد تا خودم به این شخصیت برسم؛ البته ایشان در تمام لحظات، کنترل درستی داشت و هنگامی که بازی من اگزجره می‌شد و به سمت لوس شدن این شخصیت می‌رفت، می‌گفت کمترش کن. در هر صورت در تعامل باآقای حبیب‌زاده ومسعود غزنچایی (نویسنده)کار راجلو بردم. دراین مسیرپارتنرهای خوب بازیگری‌ام مثل ستاره حسینی و شهره سلطانی که نقش خواهر و مادرم را داشتند تا حسین عزیزم که نقش برادرم را بازی می‌کرد و همچنین استاد ارجمندم، حسن پورشیرازی که در نقش پدرم حضور داشتند، نیز موثر بودند. با مجید عراقی، بیژن امکانیان، امیر غفارمنش و همه کسانی که حضور داشتند در کنار هم توانستیم اتفاق خوبی را رقم بزنیم. به همین خاطر لحظاتی که خودم را در این سریال می‌بینم، دوست دارم. این روزها با آقای پتکی در اثری همبازی هستم، ایشان هم هنگامی که لحظاتی از سریال بوقچی را می‌بیند و خوشش می‌آید، من کیف می‌کنم و متوجه می‌شوم کاراکتر ناصر به‌اصطلاح درآمده و بامزه شده است.
همان‌طور که اشاره کردید، برای دوستداران بازیگری و هنرپیشگان جوان، بازی مقابل باتجربه‌های این هنر هم باید شیرین باشد و هم درس‌آموز. همکاری نزدیک با حسن پورشیرازی که این روزها با پیرپسر می‌درخشد و بیژن امکانیان که ستاره قدیمی سینماست، چه حال و هوایی داشت؟ سخت و استرس‌زا نبود؟
بازی با آقای پورشیرازی و امکانیان عزیزم استرس‌زا نبود. با آقای امکانیان خیلی بازی نداشتم اما آقای پورشیرازی در نقش پدرم، با ما راحت برخورد می‌کرد و نگاه از بالا به پایین نداشت که بگوید من قدیمی هستم و شما تازه‌واردید. با همه یک جور برخورد می‌کرد. آقای غفارمنش هم همین‌طور بود. رفتار این بزرگان کمک می‌کرد استرس و سختی را حس نکنم. برایم لذت‌بخش بود و امیدوارم بتوانم باز هم با این اساتید کار کنم. آقای حبیب‌زاده از روز اول تنش را از پشت‌صحنه دور کرد و به همین دلیل حال‌وهوای خیلی خوب و احساس آرامش داشتیم.
گاهی بازیگران در مواجهه با متن یا زمان ایفای یک نقش، تصویر ایده‌آلی از اثر دارند ولی وقتی سریال روی آنتن می‌رود، آن چیزی که باید از آب درنمی‌آید. از نگاه یک بیننده، بوقچی چقدر توانسته بی‌لکنت و جذاب قصه خود را تعریف کند؟
راستش اگر درباره شخصیت من بپرسید، فکر می‌کنم این اتفاق افتاده اما اگر درباره کلیت سریال بوقچی بپرسید، فکر می‌کنم ۶۰ - ۷۰ درصد آن چیزی که می‌خواستیم، از آب درآمده باشد. به خاطر این‌که از نظر تولیدی یک‌سری مسائل داشتیم. البته خیلی سواد فیلمسازی ندارم و نمی‌توانم نقد کنم. این نظر من است. ممکن است یکی بگوید صددرصد درآمده و دیگری بگوید کمتر از ۶۰ درصد هم هست. قرار بود سریال حال و هوای مجموعه «تد لاسو» را داشته باشد. شاید ربطی به سؤال نداشته باشد اما کمی هم به پخش برمی‌گردد. سریال روی آنتن رفت که جنگ شد و پخشش طبیعتا متوقف شد. الان هم همزمان با پخش مسابقات فوتبال و کشتی روی آنتن رفت که فکر می‌کنم به آن ضربه خورد.
بیننده سریال هستید؟ چه نمره‌ای به بازی خودتان در این مجموعه نمایشی می‌دهید؟
بله. نمی‌دانم چه بگویم. ممکن است نمره‌ای که بدهم جنبه خودستایی پیدا کند. اجازه بدهید به کلیت بازیگری سریال معدل بدهم. از یک تا ۱۰، عدد ۸ را می‌دهم.
خودتان چقدر اهل فوتبال هستید؟
راستش اهل فوتبال نیستم. یادم می‌آید هر وقت در مدرسه می‌خواستم فوتبال بازی کنم، می‌رفتم کنار دروزاه‌بان حریف می‌ایستادم و با او حرف می‌زدم و می‌گفتم تو را خدا بگذار یک گل بزنم! همیشه شوخی کردن برایم مهم‌تر بود. برای همین بچه‌ها دیگر بازی‌ام نمی‌دادند؛ ولی عاشق «گل‌کوچیکم».
نقش محبوبی دارید که آرزوی ایفای آن را داشته باشید یا این‌که نقشی در سینما و تلویزیون هست که امیدوار بودید شما به جای دیگری آن را بازی می‌کردید؟
شاید این حرف من بزرگ‌نمایی باشد. ولی واقعا این را از ته قلبم می‌گویم که آرزوی هر بازیگری این است هر نقشی که به او می‌دهند: مثبت، منفی، نابینا، معتاد یا... خوب ایفا کند تا برای مخاطب باورپذیر باشد.
آیا قرار است وحید رحیمیان را با توجه به این نقش و پیشینه‌ای که از او سراغ داریم، بیشتر در ژانر کمدی ببینیم یا برای تجربه ژانرهای متفاوت تمایل دارید؟
هر دو. باورم این است بازیگری که می‌تواند کمدی کار کند خیلی حرفه‌ای‌تر می‌تواند نقش‌های جدی را هم بازی کند.
این روزها مشغول چه کاری هستید؟
الان در سریال «مُلک‌آباد» در حال بازی هستم. این سریال دوسه ماه است شروع شده و در زاهدان هستم. کارگردان مجموعه آقای معینی است و کنار دوست خوبم، آقای مجید پتکی بازی می‌کنم.
