پیوند علم و معنویت
یکی از راهبردهای کلیدی در گام دوم انقلاب، تزریق معنویت و اخلاق به کالبد جامعه است؛ همان‌گونه که رهبر معظم انقلاب اسلامی تأکید فرموده‌اند: «معنویت و اخلاق، جهت‌دهنده همه حرکت‌ها و فعالیت‌های فردی و اجتماعی و نیاز اصلی جامعه است.» این بیان نورانی، نقشه راهی است برای تمامی عرصه‌ها؛ به‌ویژه برای دانشگاه که موتور محرک پیشرفت علمی کشور محسوب می‌شود.
امروزه مأموریت اصلی دانشگاه‌ها، شتاب‌دهی در تولید علم و فناوری است اما این بار سنگین تنها با تکیه بر ابزارهای مادی به مقصد نخواهد رسید. آنچه این مسیر پرفراز و نشیب را هموار می‌سازد، ایمان راسخ، اراده پولادین، امید به پیروزی، آرامش درونی و اعتماد به نفس است. در یک کلام، این پیشرفت و تکنولوژی نیازمند بستری از معنویت و اخلاق است تا از علم، ابزاری برای تعالی انسان بسازد. در این میان، سفرهای زیارتی و عمره دانشگاهیان به‌عنوان یکی از کارآمدترین ابزارهای گسترش این معنویت، نقشی بی‌بدیل ایفا می‌کند. این سفرها را نباید اردوهای تفریحی صرف پنداشت بلکه باید آن را دانشگاهی سیار و کارگاهی عملی برای پرورش روح و جان دانست؛ به‌ویژه زمانی که استاد و دانشجو در حریم امن کعبه و حرمین شریفین حاضر می‌شوند، لباس شهرت و منیت را کنار می‌گذارند وجامه طهارت باطن وظاهر بر تن می‌کنند.این سفر نقطه عطفی برای یک بازتعریف هویت است. پیام‌های تاریخی و عبرت‌آموز اماکن مقدس، پیوندی ناگسستنی میان ایمان فرد و میراث کهن تشیع برقرار می‌سازد و باورهای دینی و ملی او را مستحکم می‌کند. وقتی این سفر با معرفت، عقلانیت، تفکر و عشق همراه باشد، معجزه می‌کند. غبار غفلت از دل می‌شوید و عمره دانشگاهی به آغازگر زندگی جدیدی بدل می‌شود؛ زندگی‌ای که در آن انسان با توبه و انابه در کنار خانه خدا، قدم در مسیری بیکران برای تعالی و کمال می‌گذارد. تأثیر این تحول درونی به‌زودی در فضای دانشگاه نمایان می‌شود. این معنویت کسب‌‌شده، در رفتار آموزشی، در اخلاق پژوهشی، در تعاملات علمی و در کیفیت تولید علم متجلی می‌شود. یک پژوهشگر معنوی، علم را نه برای قدرت و ثروت، که برای خدمت به خلق و تقرب به حضرت حق دنبال می‌کند و این همان نقطه طلایی اتصال علم و معنویت است. بنابراین سرمایه‌گذاری برای ترویج سفرهای زیارتی و عمره درمیان جامعه دانشگاهی، یک سرمایه‌گذاری راهبردی و زیربنایی برای پیشرفت همه‌جانبه کشور است. این سفرها، پشتوانه‌ای معنوی می‌سازند که دانشگاهیان را در برابر فشارهای روانی، یأس‌ها و آفت‌های اخلاقی مصون می‌دارد و به آنان توانایی فتح قله‌های بلند علم و فناوری را با چراغ ایمان و اخلاق می‌بخشد. این‌گونه است که دانشگاهی پیشرو خواهیم داشت که هم در علم سرآمد است و هم در معنویت؛ دانشگاهی که خود الگویی زنده برای تمدن نوین اسلامی خواهد بود.
