رضایتمندی در میان خانوارهای کارگری دارای مسکن حتی با حقوق پایینتر بیشتر از کارگرانی بود که مسکن نداشتند اما حقوق بالاتری دریافت میکردند. زیرساخت مسکن کارگری اکنون درکشور و در وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی فراهم است. دولت برای کارفرمایانی که در این طرح مشارکت دارند باید حق بیمه کمتری دریافت کند. برای اینکه برای بخش خصوصی جذاب باشد باید اجازه داده شود کارفرما، کارگرانی را استخدام کند که حقوق پایینتری دریافت میکنند. بهعنوان مثال ماهانه پنج میلیون تومان حقوق پایینتر پرداخت شود اما مسکن در اختیار خانواده کارگری قرار گیرد. این موضوع هم به نفع کارگرخواهدبودو هم کارفرما. زمین در مالکیت دولت باقی میماند و ساختمان در اختیار صنعت قرار میگیرد. در کنار این موضوع باید مرکز تجاری و خدمات رفاهی نیز دیده شود. به این دلیل که اگر مسکنسازی بدون خدمات رفاهی انجام شود ازآن استقبال نخواهدشدو خانوارهای کارگری نیز شاید حاضر به پذیرش آن نباشند. اعطای خدمات رفاهی نیز در اختیار صاحب صنعت باشد که میتواند در قالب فروشگاهی باشد که از آن کسب درآمد کند یا آن را اجاره دهد. درهر صورت باید دراختیار کارفرماباشد.کارگری که صاحب مسکن است بهرهوری بالاتری دارد؛ به این دلیل که مدت زمان کمتری صرف رفتوآمد میکند و صنایع و کارگران هم از آن استقبال میکنند. هر شرکتی با هر تعداد نیروی کار میتواند دراین طرح مشارکت داشته باشدامادولتهنوزدرباره جزئیات آن توضیحی ارائه نکرده است. متاسفانه درطول سالهای گذشته به زمین قفل زده شده ومسکن با بحرانی که اکنون شاهد آن هستیم روبهرو شده است.