افزایش فشارها بعد از توافق غزه
بسیار طبیعی است که درباره انحصار سلاح در دست دولت وکشوری که درشرایط نرمال وعادی به‌سر می‌برند،سخن به میان آورده شود.امادرخصوص لبنان وقتی بادشمنی روبه‌رو هستیم که هرروز کشوررا تهدید می‌کندوبخش‌هایی ازخاک لبنان را اشغال کرده، خیلی دشوار است درباره خلع‌سلاح مقاومت صحبت شود.زیرادولت لبنان با توانمندی‌ها وظرفیت‌های محدود خود نمی‌تواند درقبال تهدیدات روزمره اسرائیلی‌ها پایداری کند.لذاخلع‌سلاح مقاومت به این معنی است که درهای کشور رادرقبال رژیم اسرائیل باز گذاشته تا به تهدیدات خود ادامه داده و بخش‌های دیگری از خاک لبنان را اشغال کند.
ما می‌دانیم از تاریخ ۲۷ نوامبر ۲۰۰۴ که قرارداد آتش‌بس امضا شد تاکنون رژیم اسرائیل همچنان به تحرکات تجاوزگرانه خود ازجمله راندن مردم از خانه‌ها و روستاهای‌شان، کشتن بی‌گناهان و ویران و منهدم کردن خانه‌ها و منع مردم از بازگشت به خانه، کاشانه و روستاهای‌شان ادامه می‌دهد. این امر یک مشکل مهم و اصلی برای دولت لبنان به‌شمار می‌رود، زیرا دشوار است سلاح از مقاومت گرفته شود اما اشغالگری اسرائیل همچنان ادامه داشته باشد.لذامساله خلع‌سلاح مقاومت، برای دولت لبنان تبعات، پیامدها و مخاطراتی دارد، به‌ویژه این‌که خود مقاومت، مایل به ترک سلاح نیست و این مقاومت بود که پشتیبان و حامی مردم لبنان بوده و مقاومت است که از حاکمیت دولت و مرزهای لبنان دفاع کرد. و این مقاومت است که چارچوب ارضی و سرزمین لبنان را در مقابل اشغالگران حفظ کرد. لذا باید پرسید چگونه مقاومت می‌تواند در شرایط ادامه اشغالگری سلاح خود را تحویل دهد؟ لذا در حال حاضر دولت لبنان این ملاحظات و موضوعات را مدنظر قرار داده است. به‌ویژه این‌که رژیم صهیونی همچنان سیاست توسعه‌طلبانه خود راادامه می‌بخشدوهرروزه به خاک وآسمان لبنان تجاوز و حاکمیت آن را نقض می‌کند.به‌ویژه این‌که به نظرمی‌رسدبعد از توافق غزه توجه رژیم صهیونی به لبنان معطوف خواهد شد و فشارخود رابرای خلع‌سلاح مقاومت جهت تسلیم لبنان افزایش خواهد داد.
