باز هم مثل همیشه نام تیمهای تدارکاتی به روسیه و چند تیم درجه دو آسیا و آفریقا خلاصه میشود. نهایتا شاید حریفی از شرق اروپا نصیب ما شود. ابراهیم قاسمپور میگوید با این شرایط فوتبال ایران به هیچجا نمیرسد. ماحصل گفتوگو با کارشناس فوتبال ایران به شرح زیر است.
کل فوتبال دنیا و همه تیمهایی که به جام جهانی ۲۰۲۶ رسیدهاند برنامه آمادهسازی خود را شروع کردهاند. فوتبال ایران اما هنوز کار خاصی ندارد. انگار نه انگار جام جهانی در پیش است. موافقید؟
البته که درست است. شرایطی که اکنون برای فوتبال ایران وجود داردچیز تازهای نیست.همه چیز مثل گذشته است وتمامی آنچه در فوتبال ما وجود دارد با زمینه قبلی است. علت بیبرنامه بودن تیم ملی را مسئولان فدراسیون بهتر میتوانند توضیح بدهند.
بیشترین انتقاد به نداشتن بازیهای تدارکاتی مناسب است. این شرایط را چطور میبینید؟
ظاهرا یک بازی تدارکاتی با روسیه گذاشتهاند که بهنظر من فایدهای ندارد. با بیبرنامگی نمیشود وارد جامجهانی شد. گویا بازیهای تدارکاتی اینچنینی فقط برای رفع تکلیف است. کسانی که نسبت به وضعیت فوتبال ایران آگاهی دارند میدانند این بازیهای تدارکاتی نتیجه مطلوبی ندارد. متأسفانه همه چیز مثل سابق بهنظر میرسد.
با تمام این مشکلات بهنظر میرسد جام جهانی ۲۰۲۶ بهدلیل ۴۸تیمی بودن بهترین فرصت برای صعود تاریخی از مرحله گروهی است. بهنظر شما این اتفاق رخ میدهد؟
واقعا چیزی مشخص نیست اما چیزی که خوب میدانیم این است که فیفا دنبال تجارت است. جام جهانی ۴۸تیمی یعنی یک تجارت بزرگ، یعنی درآمد بسیار زیاد. فکر میکنم فوتبال سومین یا چهارمین تجارت پرسود جهانی باشد.
جام جهانی ۴۸ تیمی کیفیت و زیبایی فوتبال را کم نمیکند؟
کل کیفیت فوتبال زیر سوال میرود. جام جهانی ۱۹۷۸ فقط ۱۴تیم در رقابتها حضور داشتند. بعد تیمها به ۳۲تیم افزایش یافتند و حالا هم جام جهانی ۴۸تیمی داریم! حالا با توجه به شرایطی که وجود دارد انتظار بازیهای سبکتر داریم و چیزی جز این نباید وجود داشته باشد که تیم ملی صعود کند. شرایط بدی که برای تیم ملی وجود دارد همه را بدبین میکند و امیدها کم میشود وقتی بیشتر به بازیهای تدارکاتی تیم ملی دقت میکنیم. ما اصلا لیگ خوبی نداریم. تیم ملی قرار است از دل لیگ بیرون بیاید. چیزهای زیادی وجود دارد که ما را ناامید میکند.
چرا این لیگ به شدت گرانقیمت و نجومی خروجیای برای تیم ملی ندارد؟
چون برنامه و حساب و کتابی وجود ندارد. استیلآذین را یادتان هست؟ این تیم نمادی بر بریز و بپاش در فوتبال ایران بود اما حتی از دسته یک هم پایینتر رفت. پول تضمینی برای موفقیت نیست. البته در بسیاری از موارد شانس قهرمانی و موفقیت با پول بیشتر میشود. تراکتور با همین بریز و بپاشها بهترین بازیکنان را به خدمت گرفت و در نهایت قهرمان شد. امسال هم در حال هزینه کردن است اما برخی تیمها با وجود اینکه خوب پول خرج میکنند اما بازیکنان بیکیفیتی میگیرند. همین الان هم تضمینی وجود ندارد یک تیم_ حتی تراکتور_ با کلی هزینه بتواند موفق باشد. اکثر باشگاههای مدعی الان آکادمی دارند اما دیگر مثل سابق نیست. دیگر تیمی روی پایهها هزینه نمیکند. پول در حال از بین بردن فوتبال در ایران است. کیفیت بازیکنان ایران واقعا پایین آمده است.
البته که کیفیت پایین فقط برای بازیکنان نیست. کیفیت مربیان هم در فوتبال ایران پایین است. اینطور نیست؟
آدمها در فوتبال ایران میچرخند. یک مربی از اینجا به آنجا میرود و یک تیم را به دسته پایینتر میاندازد بعد میبینیم هفته بعد یک تیم دیگر را گرفته! فوتبال ما نباید اینطور باشد. همین است که دیگر مربی صاحبسبک در فوتبال ایران نداریم. این همه هزینه سرسامآور در فوتبال میکنیم که چه بشود؟