چرا ما منقرض نشده‌ایم
او در مزرعه کار می‌کرد؛ پدر و پدربزرگش هم همین‌طور و هر سه در همان زمین به خاک سپرده شدند. اما او به پسرش چیزی آموخته بود؛ حالا آنها فهمیده بودند می‌توانند قطعه‌ای آهنی را به گاو ببندند تا زمین را شخم بزند.
اکنون پسر وقت آزادتری دارد و می‌تواند بیشتر کشت کند و خانه بزرگ‌تری بسازد. او چیز ارزشمندی دارد؛ دانشی که برای بقا کسب کرده است. سال‌هاست که دیگر خطر خورده‌شدن توسط شیر یا یخ‌زدن در سرما و مردن از گرسنگی ما را تهدید نمی‌کند و همین آسودگی باعث شده فراموش کنیم همواره این‌طور نبوده است و برای سالیان سال، لحظه‌ای تعلل، بلیت یکطرفه‌ای به سمت معده یک ببر گرسنه بوده است. احتمالا ده‌هاهزار سال زمان نیاز بوده تا انسان بفهمد بهترین ابزاری که در اختیار دارد بازوهای نه‌چندان تنومندش نیست، بلکه همواره ضامن بقای ما آن چیزی بوده که در جمجمه‌های سخت و محکم خود داریم. و از همان زمان است که سرعت بشر برای به‌کنترل‌درآوردن جهان اطرافش چندبرابر شده است. هزاران سال طول کشید تا بتوانیم ابتدایی‌ترین ابزارآلات را تولید کنیم، ولی تنها ۲۰ سال بین تولید اولین تانک و آزمایش اولین بمب اتم فاصله بود. احتمالا فهمیدن اهمیت‌داشتن دانش بزرگ‌ترین کشف بشر و از اساسی‌ترین دلایل بقای او بوده است. حتما ما هم هنوز مثل او خیلی چیزها برای یادگرفتن و یاددادن به نسل‌های بعد داریم تا بتوانیم خانه‌های بزرگ‌تری برای خود و نسل‌های بعد از خود بسازیم.
