به بهانه ابتلای سرژ اوریه به هپاتیت و جنجال‌های اخیر
خارجی‌هایی که هپاتیت داشتند
یکی از مهم‌ترین و جنجالی‌ترین اتفاقات فوتبال ایران در یک هفته گذشته، نه شروع لیگ برتر و نتایج آن که ابتلای «سرژ اوریه» بازیکن نامی و جدید پرسپولیس به هپاتیت B بوده است. موضوع آن‌قدر جدی بود که پس از تست‌های پزشکی، این بازیکن به مدت سه ماه از حضور در میادین محروم شد.
همزمان با محرومیت این بازیکن، بلوایی هم در داخل پرسپولیس اتفاق افتاد.یکی ازبازیکنان این تیم می‌گوید: «بچه‌ها ترسیدند و از هم می‌پرسند کسی مثلا از آبی که او دهن زده، خورده؟! حتی بعضی بچه‌ها گفتند ما باید تست دوباره بدهیم.»
باشگاه پرسپولیس به دلیل امضای قرارداد با اوریه بدون تست‌های پزشکی دقیق به شدت مورد انتقاد هواداران و پیشکسوتان قرار گرفت. معلوم شد در ترکیه او تست درست و حسابی نداده که حالا در ایفمارک ثابت شده به هپاتیت B مبتلاست. ولی ماجرا چیست؟آیا اوبه تازگی به این بیماری مبتلا شده یااگر درگذشته هم هپاتیت داشته،چطور درفوتبال اروپابازی کرده است؟ آیا ممکن است بعد از سه ماه محرومیت او دوباره به میادین فوتبال بازگردد؟ قرار است به تمام این سوالات پاسخ دهیم.
چطور در اروپا بازی می‌کرد؟
واکنش سرژ اوریه به تمام حواشی و جنجال‌ها یک جمله بوده است؛ «همه چیزخوب است.»این یعنی از نظر او اتفاقی طبیعی رخ داده که قبلا نیز با آن سر و کار داشته، وگرنه چطور ممکن است با حکم محرومیتش و البته نگرانی‌ها درباره بازگشتش، این‌قدر ساده با مسأله برخورد کند؟
طبق تازه‌ترین اطلاعاتی که جام‌جم به دست آورده این بازیکن از گذشته مبتلا به هپاتیت بوده است. یعنی زمانی‌که در اروپا و در باشگاه‌هایی چون لنس، تولوز، تاتنهام، پاری‌سن‌ژرمن، ویارئال، ناتینگهام فارست و گالاتاسرای بازی می‌کرد، به این بیماری مبتلا بود. سؤال اینجاست. پس چطور بدون هیچ مشکلی بازی می‌کرد؟ آیا کشورها منعی برای حضور او نداشتند؟!
داروهای اوریه
ماجرا از این قرار است که بار ویروسی بیماری سرژ اوریه قابل کنترل است. اگر به طور مداوم داروهایش را مصرف کند، بیماری‌اش هیچ خطری ندارد. قانون فیفا هم ممنوعیتی درباره استفاده از بازیکنان هپاتیتی ندارد چراکه خیلی از آفریقایی‌ها به طور مادرزاد به این بیماری دچار هستند. بنابراین طبق قانون اگر بار ویروسی آنها کمتر از حدی باشد که خطرناک محسوب نشود، می‌توانند بازی کنند.سرژ اوریه زمانی که دراروپا بود ازداروهایی مانندلامی‌وودین،آدفوویر دی‌پی‌وکسیمیل، انتکاویربا دوز نیم میلی‌گرم (در روز) و تینوفوویر با دوز۳۰۰ میلی‌گرم (در روز) استفاده می‌کرد. استفاده از این دارو‌ها بار ویروسی را به زیر ۲۰۰۰ می‌رساند و هپاتیت را کم خطر می‌کند. اگر میزان بین۲ تا ۲۰ هزارباشد میان خطرمحاسبه می‌شود و بیمار باید تحت نظر باشد. اگرهم بیشتر از۲۰ هزارباشد،خطرناک که ظاهرا درتست‌های اوریه،عدد بالای این رقم بوده است.
اتفاق عجیب در ترکیه
اما سؤال دیگری پیش می‌آید؛ اگر او قرص مصرف می‌کرد چرا جواب آزمایشش خطرناک محسوب شد؟ یک منبع آگاه در فدراسیون فوتبال به جام جم گفت او در ماه‌های پایانی حضور در ترکیه، به دستور پزشکان که گویا مربوط به یک مسأله پزشکی بوده، قرص‌های هپاتیت را مصرف نمی‌کرد. سرژ اوریه می‌دانست با عدم استفاده از این قرصها بار ویروسی‌اش بالا می‌رود، با این وجود اطلاع‌رسانی درستی نکرد. او از ترس این‌که مبادا نتواند با پرسپولیس قرارداد مالی خوبی امضا کند، دست به پنهانکاری زد و بعد از امضای قرارداد بود که جواب تست‌هایش مثبت اعلام شد. به طور قطع قصور در این زمینه با پرسپولیس بوده است.
برمی‌گردد
سؤال بعدی هواداران این است؛ سرژ اوریه می‌تواند برای پرسپولیس بازی کند؟ پاسخ «بله» است. طبق دستور پزشکان، او سه ماه باید داروهای مربوطه را مصرف کند تا بار ویروسی‌اش کاهش پیدا کند و به عددی برسد که حضورش در زمین فوتبال مجاز باشد. بنابراین پرسپولیس می‌تواند از او استفاده کند اما کمی با تاخیر.
چه بازیکنانی هپاتیت داشتند؟!
این اولین بار نیست که موضوع هپاتیت بازیکنان خارجی در ایران مطرح می‌شود. در دهه ۸۰ بعضی رسانه‌های ایرانی فاش کردند بازیکنان خارجی چند تیم شهرستانی به هپاتیت مزمن مبتلا بوده‌اند که این مسأله بارمنفی زیادی داشت و برای عده‌ای از نزدیکان این بازیکنان، نگرانی زیادی به وجود آورد. به صورت رسمی اما نام چند بازیکن در این زمینه مطرح شد. تست آلویس نانگ مهاجم کامرونی که در تیم‌های مختلف لیگ ایران بازی کرد، در دوره حضور در سایپا مثبت اعلام شد. سومایلا دیاکیته، دروازه‌بان اهل مالی که توسط استقلال خوزستان جذب شد، به دلیل ابتلا به هپاتیت قراردادش خیلی زود فسخ شد. رافائل آدرفو، مهاجم نیجریه‌ای که در لیگ پنجم در پرسپولیس بازی کرد، به هپاتیت مبتلا شد و باشگاه پس از چند بازی قراردادش را فسخ کرد. این اقدام خسارت قابل‌توجهی برای پرسپولیس در پی داشت و بعدها فیفا شش امتیاز از پرسپولیس کسر کرد.
ساموئل اوکویه، دروازه‌بان تیم ملی جوانان نیجریه (جام جهانی ۱۹۹۹)، زمانی که به ایران آمد، تستش مثبت شد و خیلی زود در بیمارستان جان خود را از دست داد. برخی گزارش‌ها علت مرگ را به هپاتیت نسبت داده‌اند، هرچند برخی روایت‌ها گزینه‌ای مثل HIV/ایدز را هم مطرح کردند. درباره چند بازیکن برزیلی و آفریقایی دیگر مثل رافائل یا اولروم هم این بحث‌ها مطرح شد. البته در فوتبال جهان نیز گاهی این بیماری جنجال ساز شد. مثلا دیه‌گو مارادونا در سال ۱۹۸۲ بعد از انتقال به بارسا و انجام تست‌های پزشکی متوجه شد هپاتیت A دارد که بعد از مدتی درمان دوباره به میادین بازگشت. هری کیول بازیکن سابق فوتبال هنگام انتقال به فوتبال ترکیه متوجه شد به هپاتیت مبتلا شده ولی از نوع غیرواگیردارش. در دهه ۶۰ میلادی جیمی گریوس مهاجم تیم‌ملی انگلیس نیز متوجه شد که هپاتیت دارد و مدتی درمان کرد و دوباره به فوتبال بازگشت ولی هیچگاه درخشش گذشته را نداشت.
باشگاه پرسپولیس به دلیل امضای قرارداد با اوریه بدون تست‌های پزشکی دقیق به شدت مورد انتقاد هواداران و پیشکسوتان قرار گرفت. معلوم شد در ترکیه او تست درست و حسابی نداده که حالا در ایفمارک ثابت شده به هپاتیت B مبتلاست. ولی ماجرا چیست؟آیا اوبه تازگی به این بیماری مبتلا شده یااگر درگذشته هم هپاتیت داشته،چطور درفوتبال اروپابازی کرده است؟ آیا ممکن است بعد از سه ماه محرومیت او دوباره به میادین فوتبال بازگردد؟ قرار است به تمام این سوالات پاسخ دهیم.
چطور در اروپا بازی می‌کرد؟
واکنش سرژ اوریه به تمام حواشی و جنجال‌ها یک جمله بوده است؛ «همه چیزخوب است.»این یعنی از نظر او اتفاقی طبیعی رخ داده که قبلا نیز با آن سر و کار داشته، وگرنه چطور ممکن است با حکم محرومیتش و البته نگرانی‌ها درباره بازگشتش، این‌قدر ساده با مسأله برخورد کند؟
طبق تازه‌ترین اطلاعاتی که جام‌جم به دست آورده این بازیکن از گذشته مبتلا به هپاتیت بوده است. یعنی زمانی‌که در اروپا و در باشگاه‌هایی چون لنس، تولوز، تاتنهام، پاری‌سن‌ژرمن، ویارئال، ناتینگهام فارست و گالاتاسرای بازی می‌کرد، به این بیماری مبتلا بود. سؤال اینجاست. پس چطور بدون هیچ مشکلی بازی می‌کرد؟ آیا کشورها منعی برای حضور او نداشتند؟!
داروهای اوریه
ماجرا از این قرار است که بار ویروسی بیماری سرژ اوریه قابل کنترل است. اگر به طور مداوم داروهایش را مصرف کند، بیماری‌اش هیچ خطری ندارد. قانون فیفا هم ممنوعیتی درباره استفاده از بازیکنان هپاتیتی ندارد چراکه خیلی از آفریقایی‌ها به طور مادرزاد به این بیماری دچار هستند. بنابراین طبق قانون اگر بار ویروسی آنها کمتر از حدی باشد که خطرناک محسوب نشود، می‌توانند بازی کنند.سرژ اوریه زمانی که دراروپا بود ازداروهایی مانندلامی‌وودین،آدفوویر دی‌پی‌وکسیمیل، انتکاویربا دوز نیم میلی‌گرم (در روز) و تینوفوویر با دوز۳۰۰ میلی‌گرم (در روز) استفاده می‌کرد. استفاده از این دارو‌ها بار ویروسی را به زیر ۲۰۰۰ می‌رساند و هپاتیت را کم خطر می‌کند. اگر میزان بین۲ تا ۲۰ هزارباشد میان خطرمحاسبه می‌شود و بیمار باید تحت نظر باشد. اگرهم بیشتر از۲۰ هزارباشد،خطرناک که ظاهرا درتست‌های اوریه،عدد بالای این رقم بوده است.
اتفاق عجیب در ترکیه
اما سؤال دیگری پیش می‌آید؛ اگر او قرص مصرف می‌کرد چرا جواب آزمایشش خطرناک محسوب شد؟ یک منبع آگاه در فدراسیون فوتبال به جام جم گفت او در ماه‌های پایانی حضور در ترکیه، به دستور پزشکان که گویا مربوط به یک مسأله پزشکی بوده، قرص‌های هپاتیت را مصرف نمی‌کرد. سرژ اوریه می‌دانست با عدم استفاده از این قرصها بار ویروسی‌اش بالا می‌رود، با این وجود اطلاع‌رسانی درستی نکرد. او از ترس این‌که مبادا نتواند با پرسپولیس قرارداد مالی خوبی امضا کند، دست به پنهانکاری زد و بعد از امضای قرارداد بود که جواب تست‌هایش مثبت اعلام شد. به طور قطع قصور در این زمینه با پرسپولیس بوده است.
برمی‌گردد
سؤال بعدی هواداران این است؛ سرژ اوریه می‌تواند برای پرسپولیس بازی کند؟ پاسخ «بله» است. طبق دستور پزشکان، او سه ماه باید داروهای مربوطه را مصرف کند تا بار ویروسی‌اش کاهش پیدا کند و به عددی برسد که حضورش در زمین فوتبال مجاز باشد. بنابراین پرسپولیس می‌تواند از او استفاده کند اما کمی با تاخیر.
چه بازیکنانی هپاتیت داشتند؟!
این اولین بار نیست که موضوع هپاتیت بازیکنان خارجی در ایران مطرح می‌شود. در دهه ۸۰ بعضی رسانه‌های ایرانی فاش کردند بازیکنان خارجی چند تیم شهرستانی به هپاتیت مزمن مبتلا بوده‌اند که این مسأله بارمنفی زیادی داشت و برای عده‌ای از نزدیکان این بازیکنان، نگرانی زیادی به وجود آورد. به صورت رسمی اما نام چند بازیکن در این زمینه مطرح شد. تست آلویس نانگ مهاجم کامرونی که در تیم‌های مختلف لیگ ایران بازی کرد، در دوره حضور در سایپا مثبت اعلام شد. سومایلا دیاکیته، دروازه‌بان اهل مالی که توسط استقلال خوزستان جذب شد، به دلیل ابتلا به هپاتیت قراردادش خیلی زود فسخ شد. رافائل آدرفو، مهاجم نیجریه‌ای که در لیگ پنجم در پرسپولیس بازی کرد، به هپاتیت مبتلا شد و باشگاه پس از چند بازی قراردادش را فسخ کرد. این اقدام خسارت قابل‌توجهی برای پرسپولیس در پی داشت و بعدها فیفا شش امتیاز از پرسپولیس کسر کرد.
ساموئل اوکویه، دروازه‌بان تیم ملی جوانان نیجریه (جام جهانی ۱۹۹۹)، زمانی که به ایران آمد، تستش مثبت شد و خیلی زود در بیمارستان جان خود را از دست داد. برخی گزارش‌ها علت مرگ را به هپاتیت نسبت داده‌اند، هرچند برخی روایت‌ها گزینه‌ای مثل HIV/ایدز را هم مطرح کردند. درباره چند بازیکن برزیلی و آفریقایی دیگر مثل رافائل یا اولروم هم این بحث‌ها مطرح شد. البته در فوتبال جهان نیز گاهی این بیماری جنجال ساز شد. مثلا دیه‌گو مارادونا در سال ۱۹۸۲ بعد از انتقال به بارسا و انجام تست‌های پزشکی متوجه شد هپاتیت A دارد که بعد از مدتی درمان دوباره به میادین بازگشت. هری کیول بازیکن سابق فوتبال هنگام انتقال به فوتبال ترکیه متوجه شد به هپاتیت مبتلا شده ولی از نوع غیرواگیردارش. در دهه ۶۰ میلادی جیمی گریوس مهاجم تیم‌ملی انگلیس نیز متوجه شد که هپاتیت دارد و مدتی درمان کرد و دوباره به فوتبال بازگشت ولی هیچگاه درخشش گذشته را نداشت.
