شاید خیلی‌ها ندانند که حتی در زمان جنگ تحمیلی ۱۲ روزه هم تمرینات این تیم تعطیل نشد و این قهرمانی مزد تمام آن زحمات و سختیها بود. خوشحالم که این قهرمانی با یک کادر ایرانی به دست آمد. غلامرضا مومنی‌مقدم سال‌ها در کنار محمد وکیلی در تیم‌های پایه زحمت کشیده و در این رده به موفقیت‌های بزرگی دست یافته است. او و همکارانشان برای این قهرمانی شبانه روز تلاش کردند، توپ زدند، توپ جمع کردند و مزدش را با یک عملکرد خوب گرفتند و مسابقات را بدون شکست و با کسب عنوان قهرمانی پشت سر گذاشتند. آنچه ما در این تیم شاهد بودیم انگیزه بالای کادر فنی و بازیکنان برای دستیابی به موفقیت بود. حالا سئوال اینجاست که چطور باید این نفرات را حفظ کرد؟ خیلی‌ها می‌پرسند چرا موفقیت‌هایی که در رده‌های پایه به دست می‌آید در سطح بزرگسالان کمرنگ می‌شود. در پاسخ باید گفت این بچه‌ها دو سال با تیم نوجوانان در اردو هستند و ۲ سال با تیم جوانان و در واقع ۴-۵ سال مدام در اردو هستند و برای‌شان هزینه می‌شود، اما در کشورهای دیگر این‌طور نیست که در رده‌های پایه اردوهای بلند مدت داشته باشند. آنها بیشتر از دل مدارس و مسابقات آموزشگاهی به تیم‌های ملی اضافه می‌شوند و رشد و شکوفایی‌شان در رده سنی بزرگسالان شکل می‌گیرد. با این حال ما هم اگر می‌خواهیم از این نفرات در سطح بزرگسالان استفاده بهینه کنیم باید مسابقات زیر ۲۳ را شکل بدهیم و تیم امید داشته باشیم تا روند صعودی این نفرات حفظ شود. این مسابقات در سال‌های اخیر در سطح آسیا و جهان انجام نمی‌شود و ما هم تا سال گذشته عملا تیم ملی ب نداشتیم. اگر تیم ملی ب باشد این نفرات در قالب تیم ب در یکسری تورنمنت‌ها شرکت می‌کنند و از دل آنها نفرات بیشتری به تیم بزرگسال اضافه می‌شود. خوشبختانه با درایتی که مهندس تقوی (رئیس فدراسیون) دارند از امسال تیم ملی ب داریم. ضمن این‌که تیم اصلی ما هم تیم جوانی است و تغییرات زیادی نسبت به گذشته داشته است. ما در لیگ ملت‌ها دومین تیم جوان مسابقات بودیم و خوشحالیم که این نفرات پشتوانه‌های خوبی برای ادامه جوانگرایی در تیم‌ملی هستند. به اعتقاد من نفراتی که در تیم رویایی مسابقات امسال جوانان جهان بودند همگی پتانسیل این را دارند که در آینده به تیم بزرگسالان اضافه شوند که البته این موضوع منوط به نظر پیاتزاست. با این حال باید یک سری برنامه‌ها داشته باشیم برای این تیم که انگیزه نفرات جوان از بین نرود.
