تیم ملی همچنان بد، همچنان نگران‌کننده
کابوس جام جهانی!
چرا نتیجه برد ۳ بر صفر تیم‌ملی هم رضایت افکار عمومی را در پی ندارد؟ چرا در روزی که امیرقلعه‌نویی و تیمش کلین‌شیت می‌کنند، هواداران ناامیدانه از آینده تیم ملی حرف می‌زنند؟ برای پاسخ به این دو سؤال فقط کافی است به نام حریف تیم‌ملی اشاره کنید؛ هند. تیمی درجه سوم و حتی چهارم در قاره پهناور آسیا که مقابل بزرگان، هیچ حرفی برای گفتن ندارد ولی همین تیم ۴۵ دقیقه، فرصت گلزنی را از تیم ملی ایران می‌گیرد.
افکار عمومی به این نتیجه رسیده که دوران رکود تیم‌ملی زودتر از موعد آغاز شده است. با غیبت سردار آزمون، تغییرات در تیم‌ملی و تفکرات قلعه‌نویی، ایران پیش از شروع جام‌جهانی ۲۰۲۶ در اوضاع بدی قرار گرفته است. موضوع جدی، عدم برگزاری بازی‌های بزرگ است. کار به جایی رسیده که تیم ملی با ستاره‌هایش به تاجیکستان می‌رود تا در کافا شرکت کند. تورنمنتی که البته با قلعه‌نویی قبلا هم به آن رفته بود و قهرمانی در آن جزو افتخاراتش به حساب می‌آید. بعد از عملکرد نه چندان خوب در بازی با افغانستان، تیم‌ملی برابر هند هم ازخستگی واشتباه حریف در نیمه دوم استفاده کرد و توانست بازی را ۳ بر صفر ببرد اما نکته قابل تامل پس از مسابقه، اظهارات امیر قلعه‌نویی بود. سرمربی تیم‌ملی با اعتراف به اشتباه خود گفت: «قبل از این‌که راجع به بازی صحبت کنم باید درباره اشتباه خودم صحبت و اعتراف کنم باید با برنامه بهتری وارد این مسابقات می‌شدیم. بازیکنی داریم که در ۱۰ روز، سه بازی انجام داده است. ۱۸ تغییر داشتیم و سپس وارد مسابقات شدیم. باید حداقل پنج جلسه تمرین می‌کردیم و سپس وارد مسابقات می‌شدیم.این اشتباه من است. بعضی از بازیکنان من دو سه پرواز داشتند تا به تاجیکستان برسند. این ضعف من است و اعتراف می‌کنم.» امیر قلعه‌نویی دو راه بیشتر نداشت؛ یا در مسابقات شرکت می‌کرد و چند بازی دوستانه انجام می‌داد یا تیم‌ملی را بدون بازی دوستانه، به اردو می‌برد چراکه تلاش‌های فدراسیون فوتبال برای برگزاری مسابقه، بی‌نتیجه باقی ماند. مسئولان فدراسیون هم اتفاقات سیاسی را عامل اصلی می‌دانند و می‌گویند در این شرایط کشورهای دیگر تلاش می‌کنند در زمینه فوتبال نیز ایران را منزوی کنند. همین حالا درباره بازی دوستانه با اروگوئه در مهرماه هم چنین بحث‌هایی مطرح شده. دیروز رسانه‌ها خبر دادند احتمالا این بازی هم به همان دلیل که دیدار با شیلی لغو شد، لغو خواهد شد. بنابراین حاصل تورنمنت کافا دو چیز است؛ اول ناهماهنگی بازی‌های دیگر و دوم تمایل قلعه‌نویی به انجام بازی دوستانه.
چرا قلعه‌نویی به وقتش اعتراض نکرد؟
امااعتراف قلعه‌نویی این ابهام بسیار بزرگ رادرذهن همه به وجودمی‌آورد.درجهانی که همه چیزش ثانیه به ثانیه برنامهریزی می‌شود، چطور امیر قلعه‌نویی بعد از دو مسابقه متوجه شده که تیم‌ملی نیاز به برنامهریزی بهتری داشته است؟! اصلا چطور در شرایطی که کشورهای دیگر برای ثانیه به ثانیه‌شان برنامهریزی می‌کنند، قلعه‌نویی نتوانسته برای تیم‌ملی پلن درستی بچیند؟ او می‌گوید مجبور بوده با توجه به برنامه مسابقات لیگ، اینگونه برنامهریزی کند. اگر شخصی مثل کارلوس کی‌روش روی نیمکت ایران بود، چنین موضوعی را می‌پذیرفت؟ اصلا چرا روزی که برنامه مسابقات کافا اعلام شد، قلعه‌نویی به این موضوع فکر نکرد؟ چرا حتی روزی که برنامه دو هفته اول لیگ از سوی سازمان لیگ مشخص شد، امیر به این موضوع اعتراض نکرد و بگوید: «ما برای رفتن به کافا حداقل به یک هفته زمان برای هماهنگی نیاز داریم؟!»
قلعه‌نویی تلاش کرد کیفیت بد تیم‌ملی و برنامهریزی نادرست را غیرمستقیم به چیزهای دیگر ربط دهد، بی آن‌که بپذیرد مقصر اصلی خود اوست زیرا صفر تا صد همه چیز تیم ملی به پای سرمربی تیم ملی نوشته می‌شود. در همین موضوع کاملا مشخص است که کادر قلعه‌نویی توان تحلیل و بررسی شرایط آینده را ندارد و فقط در مواجهه با مشکلات پی می‌برد که می‌توانسته برنامهریزی درست‌تری داشته باشد.
ماهی قرمز در بین کوسه‌ها!
نگرانی‌ها درباره جام جهانی ۲۰۲۶ تشدید شده است. تهدید‌های سیاسی به خودی خود تیم‌ملی را در نقطه‌ای قرار می‌دهد که اگر با نتایج ضعیف ترکیب شود، آبروریزی بزرگی خواهد بود. بنابراین باید تیم ملی در چنین موقعیت حداقلی به لحاظ فنی عملکرد خوب و قابل دفاعی داشته باشد. شواهد فعلا گویای این نیست. حداقل به لحاظ فنی تیم‌ملی رو به افول است؛ مگر این‌که قلعه‌نویی تغییراتی در تفکراتش ایجاد کند و بازیکنان نیز تمرکز بیشتری داشته باشند. فدراسیون فوتبال نیز با برنامهریزی بهتر بازی‌های تدارکاتی بهتری تدارک ببیند تا تیم‌ملی مجبور به بازی با افغانستان و هند و تاجیکستان نشود. رقبای حاضر در جام‌جهانی شبیه به کوسه‌هایی هستند که به طعمه خود حمله می‌کنند و با این وضع تیم ملی ماهی قرمزی خواهد بود در اقیانوسی پر از کوسه! موضوعی که بازیکنان تیم ملی را هم نگران کرده است. علی علیپور می‌گوید: «باید بپذیریم حریفان ما در کافا اصلا در حد و اندازه تیم‌های اروپایی نیستند.» رامین رضاییان هم اضافه می‌کند: «مطمئنا ما بازیکنان هم دوست داریم با تیم‌های بزرگی بازی کنیم.» علیپور درباره عملکرد خوب هند و افغانستان هم چنین نظری می‌دهد: «شرایط روز به روز سخت‌تر می‌شود. اسم ایران بزرگ است و حریفان با جان و دل مقابل ما بازی می‌کنند.» امید نورافکن هم اعتقاد دارد دیگر نمی‌توان با اختلاف رقبا را برد: «باور کنید فوتبال دیگر اینطور نیست که بگویید ایران با اختلاف ۱۰ گل بازی را می‌برد! هند کار را برای ما سخت کرده بود.»
چرا قلعه‌نویی به وقتش اعتراض نکرد؟
امااعتراف قلعه‌نویی این ابهام بسیار بزرگ رادرذهن همه به وجودمی‌آورد.درجهانی که همه چیزش ثانیه به ثانیه برنامهریزی می‌شود، چطور امیر قلعه‌نویی بعد از دو مسابقه متوجه شده که تیم‌ملی نیاز به برنامهریزی بهتری داشته است؟! اصلا چطور در شرایطی که کشورهای دیگر برای ثانیه به ثانیه‌شان برنامهریزی می‌کنند، قلعه‌نویی نتوانسته برای تیم‌ملی پلن درستی بچیند؟ او می‌گوید مجبور بوده با توجه به برنامه مسابقات لیگ، اینگونه برنامهریزی کند. اگر شخصی مثل کارلوس کی‌روش روی نیمکت ایران بود، چنین موضوعی را می‌پذیرفت؟ اصلا چرا روزی که برنامه مسابقات کافا اعلام شد، قلعه‌نویی به این موضوع فکر نکرد؟ چرا حتی روزی که برنامه دو هفته اول لیگ از سوی سازمان لیگ مشخص شد، امیر به این موضوع اعتراض نکرد و بگوید: «ما برای رفتن به کافا حداقل به یک هفته زمان برای هماهنگی نیاز داریم؟!»
قلعه‌نویی تلاش کرد کیفیت بد تیم‌ملی و برنامهریزی نادرست را غیرمستقیم به چیزهای دیگر ربط دهد، بی آن‌که بپذیرد مقصر اصلی خود اوست زیرا صفر تا صد همه چیز تیم ملی به پای سرمربی تیم ملی نوشته می‌شود. در همین موضوع کاملا مشخص است که کادر قلعه‌نویی توان تحلیل و بررسی شرایط آینده را ندارد و فقط در مواجهه با مشکلات پی می‌برد که می‌توانسته برنامهریزی درست‌تری داشته باشد.
ماهی قرمز در بین کوسه‌ها!
نگرانی‌ها درباره جام جهانی ۲۰۲۶ تشدید شده است. تهدید‌های سیاسی به خودی خود تیم‌ملی را در نقطه‌ای قرار می‌دهد که اگر با نتایج ضعیف ترکیب شود، آبروریزی بزرگی خواهد بود. بنابراین باید تیم ملی در چنین موقعیت حداقلی به لحاظ فنی عملکرد خوب و قابل دفاعی داشته باشد. شواهد فعلا گویای این نیست. حداقل به لحاظ فنی تیم‌ملی رو به افول است؛ مگر این‌که قلعه‌نویی تغییراتی در تفکراتش ایجاد کند و بازیکنان نیز تمرکز بیشتری داشته باشند. فدراسیون فوتبال نیز با برنامهریزی بهتر بازی‌های تدارکاتی بهتری تدارک ببیند تا تیم‌ملی مجبور به بازی با افغانستان و هند و تاجیکستان نشود. رقبای حاضر در جام‌جهانی شبیه به کوسه‌هایی هستند که به طعمه خود حمله می‌کنند و با این وضع تیم ملی ماهی قرمزی خواهد بود در اقیانوسی پر از کوسه! موضوعی که بازیکنان تیم ملی را هم نگران کرده است. علی علیپور می‌گوید: «باید بپذیریم حریفان ما در کافا اصلا در حد و اندازه تیم‌های اروپایی نیستند.» رامین رضاییان هم اضافه می‌کند: «مطمئنا ما بازیکنان هم دوست داریم با تیم‌های بزرگی بازی کنیم.» علیپور درباره عملکرد خوب هند و افغانستان هم چنین نظری می‌دهد: «شرایط روز به روز سخت‌تر می‌شود. اسم ایران بزرگ است و حریفان با جان و دل مقابل ما بازی می‌کنند.» امید نورافکن هم اعتقاد دارد دیگر نمی‌توان با اختلاف رقبا را برد: «باور کنید فوتبال دیگر اینطور نیست که بگویید ایران با اختلاف ۱۰ گل بازی را می‌برد! هند کار را برای ما سخت کرده بود.»
