مسیر سخت عثمان دمبله در رسیدن به توپ طلا
پادشاه جدید فوتبال
اگر حدود دو سال پیش به یکی از هواداران فوتبال گفته می‌شد که عثمان دمبله قرار است تا چند سال آینده برنده توپ طلای سال شود، بدون شک به شعور فوتبالی فرد گوینده شک می‌کردند. در آن روزها، دمبله اصلا حال و اوضاع خوشی در بارسلونا نداشت. او یا مصدوم بود یا اگر در زمین حضور داشت، با توپ خراب کردن و بازی‌هایش روی اعصاب هواداران بارسا رژه می‌رفت.
اما اتفاقات دو سال اخیر برای دمبله، چیزی شبیه به معجزه بوده است. او با حرف و حدیث فراوان از بارسلونا جدا شد و به پاری‌سن ژرمن رفت. سال نخست اوضاع برایش خوب پیش نرفت اما لوئیز انریکه در یک سال اخیر طوری این بازیکن فرانسوی را احیا کرد که رد پایش در تمام موفقیت‌های یک سال اخیر PSG به وضوح دیده می‌شد. تیم پاریسی با تاثیرگذاری فراوان دمبله توانست علاوه بر قهرمانی در لوشامپیونه و جام حذفی فرانسه، برای اولین بار در لیگ قهرمانان اروپا به قهرمانی رسید. بنابراین اصلا جای تعجب و شگفتی نبود که در مراسم دوشنبه شب اعلام برنده توپ طلای ۲۰۲۵ در سالن تئاتر دوشاتله پاریس، رونالدینیو به هنگام اعلام برنده این جایزه مهم دنیای فوتبال، نام دمبله را از پاکت بیرون بیاورد. به همین دلیل آلفردو رلانیو، روزنامه‌نگار معروف اسپانیایی، در یادداشتی خواندنی درنشریه مارکا، در مورد دمبله اینطور نوشت:وینگری که زمانی بی‌انگیزه و ناپایدار بود، در دستان انریکه به مهاجمی متحرک بدل شد؛ بازیکنی توانمند درپرس، توانایی بازگشت به عقب برای بازی‌سازی و تولید سهمی چشمگیر ازپاس گل وگل.اوحالا یک بازیکن بزرگ است،مرواریدی در دل تیم‌بزرگ پاری‌سن‌ژرمن.
صحبت‌های احساسی
سخنرانی عثمان دمبله پس از دریافت بهترین جایزه فوتبالی عمرش، سرشار از احساسات بود. مرد با اخلاق فرانسوی هوای همه را داشت.
دمبله در سخنرانی احساسی خود گفت: می‌خواهم از باشگاه پاری سن ژرمن و همچنین بارسلونا، باشگاه رؤیاهایم، تشکر کنم. در آنجا در کنار لیونل مسی بازی کردم و چیزهای زیادی از او یاد گرفتم. همچنین از مادرم سپاسگزارم (با اشک در چشمانش)؛ مامان، تو همیشه پشتیبان من بودی و هیچ‌وقت تنهایم نگذاشتی.
او خطاب به خانواده‌اش ادامه داد: ما لحظات سخت و شیرین زیادی را پشت سر گذاشتیم. هر چه پیش آمده، با هم بوده‌ایم و همیشه هم کنار هم خواهیم بود. دمبله همچنین از سرمربی تیم ملی فرانسه قدردانی کرد و گفت: می‌خواهم از دیدیه دشان تشکر کنم. این آخرین سال حضور اوست و امیدوارم بتوانیم با هم جام جهانی را فتح کنیم.
او درباره موفقیت‌هایش با پاری سن ژرمن افزود: سال فوق‌العاده‌ای را با پی‌اس‌جی پشت سر گذاشتم. اینکه رونالدینیو شخصا این جایزه را به من می‌دهد، لحظه‌ای استثنایی است. از همه اعضای باشگاه پاری سن ژرمن، به‌ویژه ناصر الخلیفی و لوئیز انریکه که مثل پدران دوم من هستند، تشکر می‌کنم.
دمبله حرف‌هایش را این طور تمام کرد: از تمام باشگاه‌هایی که در آن‌ها بازی کردم, رن، دورتموند و بارسلونا سپاسگزارم. افتخار داشتم در کنار بازیکنان بزرگی مانند آندرس اینیستا و لیونل مسی بازی کنم و چیزهای زیادی از آن‌ها بیاموزم. توپ طلا هیچ‌وقت هدف اصلی من نبود؛ همیشه هدفم کمک به تیم برای قهرمانی در لیگ قهرمانان اروپا بود. اما اینکه امشب با چنین جایزه‌ای قدردانی می‌شوم، مرا بسیار خوشحال و مفتخر کرده است.
باز هم حواشی
همیشه مراسم بزرگاری توپ طلا، حواشی و جنجال‌های مختلف به همراه داشته است. مراسم امسال هم از این قاعده مستثنی نبود. یکی از حواشی مربوط به قرار گرفتن بازیکنان در لیست نهایی نامزدها بود. یکی از عجیب‌ترین این موارد، مربوط به رافینیا بود. ستاره برزیلی بارسا که سال گذشته رابا آمار خارق‌العاده ۶۱ گل و پاس گل تمام کرده بود، یکی از شانس‌های اصلی تصاحب این جایزه در کنار دمبله و لامین یامال بود. اما در کمال تعجب نام رافینیا در رده پنجم این لیست قرار گرفت.
یکی دیگر ازاین موارد، مربوط به پدری هافبک خلاق بارسلونا بود. او یکی از ستون‌های اصلی تیم هانسی فلیک در سال گذشته بود که موفق به قهرمانی در لالگیل و کوپا دل‌ری شد. با این حال، نام پدری حتی در بین ۱۰ نفره لیست نهایی هم قرار نداشت.
یکی از مواردی که همواره در این مراسم دیده می‌شود، اعتراضات بعد از اعلام جایزه است. بیشترین اعتراض امسال را پدر یامال انجام داد. مونیر نصراوی، که در مراسم همراه پسرش حضور داشت، بلافاصله پس از مشخص شدن نتیجه، در حالی که به طور مشخصی ناراحت بود، مقابل خبرنگاران اسپانیایی تنها یک جمله کوتاه بیان کرد: «سال آینده مال ماست.» این جمله اما آغاز خشم او بودوچند دقیقه بعد دریک تماس ویدئویی با برنامه تلویزیونی «ال چیرینگیتو» با ادبیاتی تندتر به موضوع پرداخت.
او در صحبت‌های خود تأکید کرد که انتخاب دمبله به‌جای یامال نه فقط ناعادلانه بلکه یک «ظلم اخلاقی» بوده است. نصراوی گفت: «نمی‌خواهم از واژه سرقت استفاده کنم، اما این چیزی فراتر از بی‌عدالتی است. واقعا اتفاقی عجیب رخ داده.» وی در ادامه، شایستگی‌های پسرش را برشمرد و مدعی شد که یامال فاصله زیادی با دیگر نامزدها دارد: «لامین بهترین بازیکن جهان است؛ نه به خاطر اینکه پسر من است، بلکه چون در زمین فوتبال هیچ بازیکنی به پای او نمی‌رسد.»
پدر ستاره بارسلونا با اصرار فراوان بیان کرد که رأی‌گیری باید به گونه‌ای دیگر رقم می‌خورد و نتیجه کنونی را غیرقابل پذیرش دانست. او در پایان، همان وعده ابتدایی خود را تکرار کرد: «سال آینده توپ طلا به یک اسپانیایی می‌رسد و همه خواهند دید که حق واقعی به چه کسی تعلق دارد.»
واکنش رسانه‌ها
بعد از برنده شدن دمبله، رسانه‌های فرانسوی با غرور به خبر این موفقیت مهم واکنش نشان دادند. در ادامه به واکنش رسانه‌های فرانسوی و دیگر رسانه‌های ورزشی اروپا نگاهی می‌اندازیم:
اکیپ: پربازده‌ترین بازیکن پنج لیگ برتر اروپا (۱.۴۰ گل در هر بازی) خیلی‌ها را متقاعد کرد که او را به لامین یامال ۱۸ ساله ترجیح دهند. اگرچه او هنوز نمی‌داند که با پای چپ یا راست خود بهتر است ولی عثمان دمبله تحت هدایت لوئیس انریکه خود را به عنوان یک مهاجم مرکزی گلزن مطرح کرد.
لو پاریزین: ما فکر می‌کردیم که دمبله هر چه در توان داشته در این سالها نشان داده اما دمبله این فصل نشان داد تمام نشده است و هیچ‌کس نمی‌تواند انکار کند که پاریس و لوئیس انریکه از او بازیکنی ساختند که مثل بنای یادبود دوران عثمانی است.
لو فیگارو: پاری سن ژرمن سالن دوشاتله را درو کرد! زمان یامال هم فرا خواهد رسید ولی الان دمبله مثل زیدان و پلاتینی به حقش رسید.
لوموند: سناریویی شایسته یک فیلم هالیوودی برای پسر اهل لامادلین. «دمبوز» که مرتبا با مصدومیت دست و پنجه نرم می‌کرد و مدت‌ها به خاطر بی‌ثباتی‌اش مورد انتقاد قرار می‌گرفت، تا ۲۸ سالگی صبر کرد تا بهترین فصل دوران حرفه‌ای‌اش را رقم بزند؛ یک پیشرفت دیرهنگام.
سان: گل‌های دمبله در آنفیلد و امارات در مراحل حذفی و همچنین دو پاس گل در فینال باعث قهرمانی پاری سن ژرمن در لیگ قهرمانان اروپا شد. او نتوانست در بارسلونا انتظارات را برآورده کند و در سال ۲۰۲۳ به زادگاهش فرانسه بازگشت، جایی که به بازیکنی تبدیل شد که به نظر می‌رسید همیشه قرار است باشد.
اتلتیک: دمبله که در اواسط فصل گذشته توسط لوئیس انریکه، سرمربی پاری سن ژرمن، به پست جدید شماره ۹ کاذب منتقل شد، با گل‌های خیره‌کننده‌اش درخشید و در ۲۲ بازی در زمستان و اوایل بهار ۲۷ گل به ثمر رساند.»
زمانی که گرد و غبار فصل فروکش کرد، او تعداد گل‌های خود را در تمام رقابت‌ها به ۳۵ گل رساند (فقط پنج گل کمتر از کل گل‌های زده شده در طول شش سال حضورش در بارسلونا) و پاری سن ژرمن را به یک چهارگانه تاریخی و مقام دوم در جام جهانی باشگاه‌ها رساند.
صحبت‌های احساسی
سخنرانی عثمان دمبله پس از دریافت بهترین جایزه فوتبالی عمرش، سرشار از احساسات بود. مرد با اخلاق فرانسوی هوای همه را داشت.
دمبله در سخنرانی احساسی خود گفت: می‌خواهم از باشگاه پاری سن ژرمن و همچنین بارسلونا، باشگاه رؤیاهایم، تشکر کنم. در آنجا در کنار لیونل مسی بازی کردم و چیزهای زیادی از او یاد گرفتم. همچنین از مادرم سپاسگزارم (با اشک در چشمانش)؛ مامان، تو همیشه پشتیبان من بودی و هیچ‌وقت تنهایم نگذاشتی.
او خطاب به خانواده‌اش ادامه داد: ما لحظات سخت و شیرین زیادی را پشت سر گذاشتیم. هر چه پیش آمده، با هم بوده‌ایم و همیشه هم کنار هم خواهیم بود. دمبله همچنین از سرمربی تیم ملی فرانسه قدردانی کرد و گفت: می‌خواهم از دیدیه دشان تشکر کنم. این آخرین سال حضور اوست و امیدوارم بتوانیم با هم جام جهانی را فتح کنیم.
او درباره موفقیت‌هایش با پاری سن ژرمن افزود: سال فوق‌العاده‌ای را با پی‌اس‌جی پشت سر گذاشتم. اینکه رونالدینیو شخصا این جایزه را به من می‌دهد، لحظه‌ای استثنایی است. از همه اعضای باشگاه پاری سن ژرمن، به‌ویژه ناصر الخلیفی و لوئیز انریکه که مثل پدران دوم من هستند، تشکر می‌کنم.
دمبله حرف‌هایش را این طور تمام کرد: از تمام باشگاه‌هایی که در آن‌ها بازی کردم, رن، دورتموند و بارسلونا سپاسگزارم. افتخار داشتم در کنار بازیکنان بزرگی مانند آندرس اینیستا و لیونل مسی بازی کنم و چیزهای زیادی از آن‌ها بیاموزم. توپ طلا هیچ‌وقت هدف اصلی من نبود؛ همیشه هدفم کمک به تیم برای قهرمانی در لیگ قهرمانان اروپا بود. اما اینکه امشب با چنین جایزه‌ای قدردانی می‌شوم، مرا بسیار خوشحال و مفتخر کرده است.
باز هم حواشی
همیشه مراسم بزرگاری توپ طلا، حواشی و جنجال‌های مختلف به همراه داشته است. مراسم امسال هم از این قاعده مستثنی نبود. یکی از حواشی مربوط به قرار گرفتن بازیکنان در لیست نهایی نامزدها بود. یکی از عجیب‌ترین این موارد، مربوط به رافینیا بود. ستاره برزیلی بارسا که سال گذشته رابا آمار خارق‌العاده ۶۱ گل و پاس گل تمام کرده بود، یکی از شانس‌های اصلی تصاحب این جایزه در کنار دمبله و لامین یامال بود. اما در کمال تعجب نام رافینیا در رده پنجم این لیست قرار گرفت.
یکی دیگر ازاین موارد، مربوط به پدری هافبک خلاق بارسلونا بود. او یکی از ستون‌های اصلی تیم هانسی فلیک در سال گذشته بود که موفق به قهرمانی در لالگیل و کوپا دل‌ری شد. با این حال، نام پدری حتی در بین ۱۰ نفره لیست نهایی هم قرار نداشت.
یکی از مواردی که همواره در این مراسم دیده می‌شود، اعتراضات بعد از اعلام جایزه است. بیشترین اعتراض امسال را پدر یامال انجام داد. مونیر نصراوی، که در مراسم همراه پسرش حضور داشت، بلافاصله پس از مشخص شدن نتیجه، در حالی که به طور مشخصی ناراحت بود، مقابل خبرنگاران اسپانیایی تنها یک جمله کوتاه بیان کرد: «سال آینده مال ماست.» این جمله اما آغاز خشم او بودوچند دقیقه بعد دریک تماس ویدئویی با برنامه تلویزیونی «ال چیرینگیتو» با ادبیاتی تندتر به موضوع پرداخت.
او در صحبت‌های خود تأکید کرد که انتخاب دمبله به‌جای یامال نه فقط ناعادلانه بلکه یک «ظلم اخلاقی» بوده است. نصراوی گفت: «نمی‌خواهم از واژه سرقت استفاده کنم، اما این چیزی فراتر از بی‌عدالتی است. واقعا اتفاقی عجیب رخ داده.» وی در ادامه، شایستگی‌های پسرش را برشمرد و مدعی شد که یامال فاصله زیادی با دیگر نامزدها دارد: «لامین بهترین بازیکن جهان است؛ نه به خاطر اینکه پسر من است، بلکه چون در زمین فوتبال هیچ بازیکنی به پای او نمی‌رسد.»
پدر ستاره بارسلونا با اصرار فراوان بیان کرد که رأی‌گیری باید به گونه‌ای دیگر رقم می‌خورد و نتیجه کنونی را غیرقابل پذیرش دانست. او در پایان، همان وعده ابتدایی خود را تکرار کرد: «سال آینده توپ طلا به یک اسپانیایی می‌رسد و همه خواهند دید که حق واقعی به چه کسی تعلق دارد.»
واکنش رسانه‌ها
بعد از برنده شدن دمبله، رسانه‌های فرانسوی با غرور به خبر این موفقیت مهم واکنش نشان دادند. در ادامه به واکنش رسانه‌های فرانسوی و دیگر رسانه‌های ورزشی اروپا نگاهی می‌اندازیم:
اکیپ: پربازده‌ترین بازیکن پنج لیگ برتر اروپا (۱.۴۰ گل در هر بازی) خیلی‌ها را متقاعد کرد که او را به لامین یامال ۱۸ ساله ترجیح دهند. اگرچه او هنوز نمی‌داند که با پای چپ یا راست خود بهتر است ولی عثمان دمبله تحت هدایت لوئیس انریکه خود را به عنوان یک مهاجم مرکزی گلزن مطرح کرد.
لو پاریزین: ما فکر می‌کردیم که دمبله هر چه در توان داشته در این سالها نشان داده اما دمبله این فصل نشان داد تمام نشده است و هیچ‌کس نمی‌تواند انکار کند که پاریس و لوئیس انریکه از او بازیکنی ساختند که مثل بنای یادبود دوران عثمانی است.
لو فیگارو: پاری سن ژرمن سالن دوشاتله را درو کرد! زمان یامال هم فرا خواهد رسید ولی الان دمبله مثل زیدان و پلاتینی به حقش رسید.
لوموند: سناریویی شایسته یک فیلم هالیوودی برای پسر اهل لامادلین. «دمبوز» که مرتبا با مصدومیت دست و پنجه نرم می‌کرد و مدت‌ها به خاطر بی‌ثباتی‌اش مورد انتقاد قرار می‌گرفت، تا ۲۸ سالگی صبر کرد تا بهترین فصل دوران حرفه‌ای‌اش را رقم بزند؛ یک پیشرفت دیرهنگام.
سان: گل‌های دمبله در آنفیلد و امارات در مراحل حذفی و همچنین دو پاس گل در فینال باعث قهرمانی پاری سن ژرمن در لیگ قهرمانان اروپا شد. او نتوانست در بارسلونا انتظارات را برآورده کند و در سال ۲۰۲۳ به زادگاهش فرانسه بازگشت، جایی که به بازیکنی تبدیل شد که به نظر می‌رسید همیشه قرار است باشد.
اتلتیک: دمبله که در اواسط فصل گذشته توسط لوئیس انریکه، سرمربی پاری سن ژرمن، به پست جدید شماره ۹ کاذب منتقل شد، با گل‌های خیره‌کننده‌اش درخشید و در ۲۲ بازی در زمستان و اوایل بهار ۲۷ گل به ثمر رساند.»
زمانی که گرد و غبار فصل فروکش کرد، او تعداد گل‌های خود را در تمام رقابت‌ها به ۳۵ گل رساند (فقط پنج گل کمتر از کل گل‌های زده شده در طول شش سال حضورش در بارسلونا) و پاری سن ژرمن را به یک چهارگانه تاریخی و مقام دوم در جام جهانی باشگاه‌ها رساند.
