در ابتدای مراسم، علی بشیری، مدیر روابط‌عمومی معاونت سیاسی سازمان، با شرح لحظات تلخ حمله و آنچه بر همکاران حاضر در ساختمان گذشته بود، به روایت آنچه گذشت پرداخت و براهمیت مقاومتی که در دل این ساختمان نهفته، تأکید کرد. سپس دکتر پیمان جبلی، رئیس رسانه‌ملی با اشاره به نماد مقاومت بودن ساختمان شیشه‌ای و ایستادگی اهالی رسانه در برابر دشمنی‌ها تاکید کرد: «این حمله ناشی از استیصال رژیم صهیونیستی در برابر همبستگی و آگاهی ملت ایران است.»
در این بازدید بازیگرانی چون داریوش ارجمند، ایرج راد، هوشنگ توکلی، عزت‌الله رمضانی‌فر، محمدفیلی، رضا بنفشه‌خواه، جعفر دهقان، بهروز رضوی، محمد گلریز، مریم نشیبا، انیسه شاه‌حسینی و... همراه با مدیران سازمان، در کنار خانواده رسانه، ضمن ابراز همدردی و تأکید بر تداوم رسالت هنری و رسانه‌ای خود، صحنه‌هایی پر از احساس و دغدغه به نمایش گذاشتند. در ادامه، بخشی از گفت‌وگوهای کوتاه و تأثیرگذار با این هنرمندان را خواهید خواند.
ساختمان شیشه‌ای به مثابه تخت جمشید
داریوش ارجمند، بازیگر باسابقه سینما و تلویزیون ایران که بیشتر او را با نقش «مالک اشتر» در سریال امام علی (ع) می‌شناسیم، عنوان کرد: ساختمان شیشه‌ای خانه من بود و وقتی دیدم آسیب دیده و سوخته، واقعا دلم سوخت. هر چند من را با نقش مالک اشتر می‌شناسند اما همان‌طور که دیدیم مالک‌اشترهای واقعی، مردم در خیابان بودند که پشت نظام ایستادند و اجازه ندادند دشمن به خیال خامش برسد. اینجا را پناه خودم می‌دانم و در این مکان فریاد زدم که خانه‌ام سوخت اما قطعا هیچ‌وقت از آن دل نمی‌برم، حتی از بقایای دود‌گرفته‌اش. از دشمنی که خوی گرگ دارد، انتظار مهربانی نداریم؛ طبیعت او حمله است، نه دلسوزی. این ساختمان برای من مانند تخت جمشید است؛ هرچند ۲۵۰۰ سال از ساخت آن می‌گذرد اما همچنان با وجود غارت‌ها و تجاوزاتی که در طول تاریخ شده، پابرجاست. امروز به تعداد ستون‌های تخت جمشید موشک‌هایی داریم که جهان با نام آنها به خودش خواهد لرزید. اینجا ایران من است و به لطف الهی احدی نمی‌تواند به آن خدشه‌ای وارد کند.
دشمن از صدای حقیقت می‌ترسد
محمد فیلی، بازیگر نقش‌هایی چون «نسیم بیگ» و «بسیم بیگ» در سریال «روزی روزگاری»، «تلخک» در «پشت کوه‌های بلند» و «شمر» در مختارنامه گفت: بار اول بود که ساختمان شیشه‌ای را در این وضعیت می‌دیدم. تا حالا بارها و بارها به اینجا آمده بودم. همیشه فکر می‌کردم این ساختمان خیلی محکم است و از آنجا که اثر تاریخی است، باید همین‌طور باقی بماند و حفظ شود. واقعا کار ساختش خیلی خوب انجام شده. دشمن هرگز نتوانست به این ساختمان آسیب بزند. تنها چیزی که ذلالت این دشمن را نشان می‌دهد این است که از خبر و حقیقت می‌ترسد. او از واقعیت می‌ترسد و همیشه سعی می‌کند با شایعات، مردم را سردرگم کند. آنها به خبر کذب علاقه‌مندند و برای همین تلاش کردند صدای حقیقت را خاموش کنند.
فیلی در ادامه با یادآوری لحظاتی که شاهد رشادت اهالی رسانه در گفت‌وگوی ویژه خبری بود، بیان کرد: وقتی شاهد اجرای با صلابت خانم سحر امامی و شهامت‌شان بدون هیچ لکنتی بعد از بازگشت دوباره به آنتن بودم، ایشان را یک شیرزن دیدم. حضور چنین خانم باعظمت و شجاعی در عرصه رسانه مهم است. می‌توان این‌طور گفت که قدرتمند‌ترین موشکی که به سمت اسرائیل پرتاب شد با همین کلمات و روحیه قوی ایشان انجام گرفت.
این بازیگر در توصیف ایفای نقش خبرنگار در صحنه هجوم رژیم صهیونیستی به ساختمان شیشه‌ای اضافه کرد: باید در موقعیت قرار گرفت و با حس‌آفرینی از این موقعیت صحبت کرد اما از آنجا که بازنشسته سازمان هستم و ساختمان شیشه‌ای برایم حکم خانه را داشت با تمام وجود غیرتمندی نسبت به این ساختمان را حس می‌کنم؛ اینجا برایم حکم خانه را دارد. همه زندگی و خاطرات خودم و حتی شاید خانواده‌ام با این ساختمان گره خورده است. خیلی اینجا برایم عزیز و محترم است و امیدوارم برای مردم ایران هم همین معنا را داشته باشد.
وی در پایان در صحبت با مردم تکمیل کرد: خطاب به مردم می‌گویم هیچ اتفاق بدی نیفتاده، فقط دکور اینجا کمی تغییر کرده و به امید خدا این ساختمان تا همیشه پابرجا می‌ماند. همه کسانی که اینجا کار می‌کنند، باید محکم پای کارشان بایستند و بدانند هیچ دشمنی نمی‌تواند در انجام مسئولیت‌مان به دل ما ترسی بیندازد. ایرانی پای ایران می‌ماند.
ناباوری از شدت وحشی‌گری دشمن
رضا بنفشه‌خواه، بازیگر پیشکسوتی که در نقش‌های مختلفی در سینما، تلویزیون و تئاتر حضور داشته، با روایت لحظات مواجه شدن با خبر حمله به ساختمان شیشه‌ای عنوان کرد: آن لحظه داشتم شبکه خبر را تماشا می‌کردم تا از اخبار مطلع شوم و ببینم چه اتفاق تازه‌ای افتاده است. در حال پیگیری اخبار بودم که ناگهان متوجه این حادثه شدم. واقعا شوکه شده بودم؛ باورم نمی‌شد و کاملا بهت‌زده بودم. هرگز تصور نمی‌کردم چنین اتفاقی رخ دهد. از زمانی که خبر حمله به ساختمان پخش شد، تلفن‌های‌مان مدام زنگ می‌خورد تا از سلامتی‌مان بپرسند.
بنفشه‌خواه با مرور روزهای جنگ و مقاومت در آن ایام ادامه داد: در ایام جنگ برخلاف هشدارهایی که برای خروج از تهران اعلام می‌شد، از خانه بیرون نرفتم. حتی برای خرید هم که تماس می‌گرفتم، سوپرمارکت محل با موتور برایم خرید را می‌آورد. با این حال، بسیار شوکه و متأسف شدم، به‌ویژه این‌که چرا باید چنین حادثه‌ای در این قرن و در این دوران برای بیمارستان‌‍‌ها یا مردم پشت چراغ قرمز اتفاق بیفتد. این میزان از وحشی‌گری در زمانی که جهان حرف از صلح و آرامش و تفکر انسانی می‌زند، غیرقابل توصیف است.
محکم‌تر از قبل برمی‌گردیم
جعفر دهقان، بازیگری که نقش‌‌آفرینی او در آثار تاریخی و دفاع‌مقدس در ذهن مخاطبان تلویزیون ماندگار است با یادآوری مواجهه با خبر حمله به سازمان و دیدن بقایای ساختمان شیشه‌ای عنوان کرد: وقتی شنیدم این اتفاق افتاده، واقعا ناراحت شدم؛ چون در تمام دنیا حمله به رسانه ممنوع است اما اینجا نه‌تنها این ممنوعیت رعایت نشد بلکه با ۱۱ موشک به ساختمان حمله کردند. هدف آنها خاموش کردن صدای مردم بود اما اشتباه کردند. دقیقا مثل همان اشتباه محاسباتی جنگ ۱۲ روزه که فکر می‌کردند ممکن است مردم در روز چهارم یا پنجم به خیابان‌ها بیایند؛ برعکس شد و مردم متحد و همدل شدند و نشان دادند باوجود هر مشکل و انتقادی، اجازه نمی‌دهند دیگری برای‌شان تصمیم بگیرد و این اتحاد باعث شد صدای ملت نه‌تنها خاموش نشود بلکه بلندتر هم بشود.
دهقان در توصیف احساسش ادامه داد: این ساختمان برای من اهمیت زیادی دارد؛ فعالیتم را از همین‌جا شروع کردم، اینجا تئاتر و دوبله کار کردم و برنامه‌های زنده اجرا کردم. با وقوع این حادثه، احساس کردم خانه‌ام ویران شده و دلم شکست. اما همزمان از همدلی و اتحاد مردم خوشحال شدم. ساختمان شیشه‌ای شاید آسیب ببیند اما مطمئنا محکم‌تر و قوی‌تر از قبل ساخته خواهد شد و صدای ما همواره پابرجا خواهد ماند. دوباره اینجا را می‌سازیم و حتی بهتر از قبل به کارمان ادامه می‌دهیم. آنچه مسلم است، همیشه میان بچه‌های رسانه، شجاعت وایثار وجود داشته و من هم همین انتظار راداشتم،چون دردوران جنگ‌هشت‌ساله نیز همین ایستادگی و گذشت را ازمردم دیده بودم و برایم کاملا قابل درک است. این روحیه همیشه با ما مانده و نیازی به اثبات ندارد.
صدای ما قوی‌تر شد
بهروز رضوی، گوینده، مجری رادیو و تلویزیون و بازیگر که با وجود وخامت احوالش برای بازدید سازمان حضور یافته بود، اظهار کرد: در این ساختمان لحظات باشکوه زیادی را تجربه کرده‌ام؛ اینجا برای من محل خاطرات شیرین و گاهی حتی تلخ اما ماندگار بوده است. وقتی خبر حمله به ساختمان را شنیدم، واقعا متأسف شدم، چون هر کسی که در اینجا کار کرده، این محل را خانه خود می‌داند و به همین دلیل این اتفاق اشتباه بزرگی بود. مشکل اینجاست که گمان می‌کنند هنرمندان با نظام تفاوت دارند اما حمله به جایی که خانه ما بود، فقط احساسات و افکار ما را نشانه گرفت و همین موضوع نشان‌دهنده اشتباه بودن این کار است. با وجود همه این تلخ‌کامی‌ها، خوشبختانه هنوز رسانه و ساختمان شیشه‌ای قوی و پابرجا مانده و این فراموش‌شدنی نیست.
اجرای «خجسته‌باد این پیروزی»
محمد گلریز، خواننده موسیقی سنتی و پاپ ایرانی که بعد از انقلاب با اجرای سرود «خجسته باد این پیروزی» برای مخاطبان ماندگار شده است، گفت: راستش وقتی خبر حمله به ساختمان را شنیدم و برخی تصاویر را روی تلفن همراه دیدم، واقعا از صمیم قلب ناراحت شدم؛ تعصب خاصی به این مکان دارم. اسرائیل با حمله به قلب رسانه‌ملی ایران، اقدام وحشیانه بسیار بزرگی انجام داد که در همه دنیا ممنوع و کاملا غیرقانونی است. سال‌ها در این ساختمان برنامه داشتم، مصاحبه می‌کردم و با خبرنگاران آشنا بودم و همیشه از نزدیک شجاعت نیروها را می‌دیدم؛ چه خانم‌ها و چه آقایان تا آخرین لحظه کنار این ساختمان ماندند که واقعا مایه افتخار است.
گلریز در پایان با اشاره به آهنگ «علاج»، خاطرنشان کرد: هنرمندان در این جنگ با تولید آثار هنری نقش بسیار مهمی در اتحادآفرینی با مردم داشتند. به عنوان نمونه آهنگ علاج از آقای چاوشی بازتاب گسترده‌ای داشت و به مردم امید داد. موسیقی همیشه صدای ماندگار اتفاقات است و امید را زنده نگه می‌دارد. خوشبختانه هنرمندان زیادی با تمام وجودشان دل در گرو ایران دارند و پیام امید و اتحاد را به مردم منتقل می‌کنند، همان‌طور که در این جنگ ۱۲ روزه همگی این اتحاد را نشان دادند.
حماسه‌ای که در مقابل دوربین ثبت شد
انسیه شاه‌حسینی، اولین زن خبرنگار ایرانی در جنگ ایران و عراق که در این حوزه فیلم هم ساخته است، گفت: در لحظه پخش زنده گفت‌وگوی ویژه خبری با اجرای خانم امامی، پای تلویزیون بودم. البته در این ۱۲ روز مدام درگیر خبرها بودم. حس دوگانه‌ای داشتم؛ از یک طرف بابت از دست رفتن آثار و خاطرات‌مان ناراحت بودم، اما از طرف دیگر، یک حس پررنگ حماسی را تجربه می‌کردم که برایم جالب بود. دیدن ایستادگی بچه‌ها و آشنایی با برنامه‌ها، باعث شد احساس غرور کنم، چون واقعا قهرمانانه مقاومت می‌کردند. این حس در ذهنم ماندگار شد، چراکه رسانه وجود دارد و این لحظات ثبت شد. جالب است که در زمان جنگ[۸ساله]، بهترین اتفاقات زمانی رخ می‌داد که دوربین خاموش بود، ولی این‌بار اتفاقات جلوی دوربین رقم خورد و ضبط شد. چون خرابی‌ها جبران‌پذیرند ولی ارزش حس حماسی هر سال بیشتر می‌شود.
شاه‌حسینی در ادامه بیان کرد: در لحظه دیدن بقایای ساختمان شیشه‌ای حقیقتا احساس اندوه به معنای شکست نداشتم. من در جنگ ایران و عراق ویرانه‌های زیادی دیده‌ام. خرمشهر را در اوج درگیری‌ها دیده‌ام. آن زمان حتی یک ساختمان به ارتفاع نیم‌متر هم نمی‌دیدی. الان به شکرانه خداوند ساختمان با حضور حماسی‌اش پابرجاست. به همین علت ساختمان من را تحت‌تاثیر قرار نداد. دشمن تصور می‌کرد می‌تواند ارتباط رسانه را با مردم قطع یا صدای ما را خاموش کند اما از آنجا که مردم ایران بچه‌های جنگ هستند، نتیجه برعکس شد و صدای ما بلندتر و قوی‌تر شد. از مخاطبان می‌خواهم که این رشادت‌ها را قدر بدانند و برای خالق این ایستادگی‌ها که از خود مردم هستند، احترام قائل باشند.
