سندی تاریخی از قصه قربانیان ترور

این فیلم روایت نگرانی ها وتلاش‌های عاشقانه زنی است برای بیرون کشیدن زندگی‌اش از تشویش و تلاطمی که نهایت به ترور همسرش منتهی می شود.

ماجرا از آنجا آغاز می شود که همسر رضایی‌ نژاد پس از ناکامی در تلاش برای انصراف شوهرش از فعالیت در یک پروژه امنیتی، از طریق یک تماس بی نشان مورد تهدید قرار می گیرد تا اطلاعات رایانه همسرش را ازطریق اینترنت به تروریست ها بدهد. اما او با ایمان به رسالتی که به عنوان یک زن ایرانی دارد مقابل این جریان ایستاده وشجاعانه سعی دارد از خانواده اش محافظت کند.

اگرچه فیلمنامه بدون نقص نیست و حفره هایی حاصل از تولید و فیلمنامه در آن مشهود است، اما پر واضح است که با توجه به حساسیت های فیلمسازی در مورد یک شخصیت و واقعه مستند امنیتی باید به این موضوع به دیده اغماض نگاه کرد.

فیلم متعلق به جریانات سیاسی وحوزه های امنیتی است وبه دلیل حساس بودن سوژه، در پرداختن به بسیاری از داستانک های فرعی، ملاحظات امنیتی در جهت حفاظت از فعالان دانش هسته ای در نظر گرفته شده و از اینرو در حد بضاعت عمل شده است ؛این مساله کاملا قابل فهم است و از این جهت قصور و کاستی متوجه فیلمساز نمی تواند باشد.

در حالی که در سینمای ایران کمتر اثری به سرنوشت قهرمانان ملی، خصوصا واکاوی زندگی سلحشوران خط مقدم دانش در صحنه هسته ای توجه دارد،با این توضیح «هناس» را باید غنیمت شمرد.

خصوصا که برای تولید چنین آثاری علاوه بر محدودیت های برخاسته از خط قرمزهای امنیتی،مسایل دیگری هم هست که می تواند سازندگان را از آنچه برایشان مطلوب است دور نگه دارد؛پر واضح است که در فضای سینمای ما محدودیت‌هایی برای ایفای نقش‌هایی که در فضای سینما عرف نباشد، وجود دارد ونیازی به گفتن نیست که بازیگران و عوامل سینما برای حضور در فیلم‌هایی که مربوط به شهدای هسته‌ای و شهدای مدافع حرم است، احتیاط می‌کنند. با اینکه این موضوع در انتخاب بازیگر دست فیلمساز را می بندد و او را به انتخاب هایی محدود هدایت می کند اما در خصوص «هناس» گروه بی نظیری از بازیگران گردهم آمده اند.

انتخاب بهروز شعیبی،مرد آرام سینمای ایران برای نقش شهید بسیار درست ودرخشان است ومخاطب کاملا می تواند با او ارتباط برقرار کند و روحیات و دغدغه‌ها او را فهم کند.

متن احسان ثقفی و پردازش مهدیه عین‌اللهی در شخصیت زنانه نقش اصلی زن و دیگر زن های فیلم قابل احترام است. زارعی با بازی در «هِناس»، تجربه یک نقش متفاوت را از سر گذراند و پس ازسه سال دوری از سینما با نقش همسر یک شهید به سینما آمد واین نشان از نگاه او به رسالتش در سینما دارد.

در واقع برگ برنده «هناس» تا حد زیادی در گروتوانایی بازیگرانش است . در این باب، بازی «وحید رهبانی» که برخلاف تجربیات گذشته نقش منفی فیلم را عهده دار است و همچنین بازی «سیاوش طهمورث» نیز قابل تامل است .

در پایان ذکر این نکته ضروری است که آنچه از نحوه شهادت در این فیلم تماشا می کنیم به گفته صاحبان اثر تقریباً ۹۰ درصد با واقعیت انطباق دارد؛ یعنی فردی که مسئولیت ترور را برعهده داشته به همین نحو دانشمند ایرانی را به شهادت می رساند. مهم‌ترین موضوع بعد از تولید آثار بیوگرافی از زندگی دانشمندانی که دشمن به حذف فیزیکیشان تن می دهد این است که در حافظه تصویری مخاطب ثبت می شود که توسل دشمن به یک چنین روش های وحشیانه‌ای به جهت ایجاد رعب و وحشت برای حوزه انرژی هسته‌ای و بالا بردن هزینه فعالیت در این حوزه است.

فیلم «هناس» اگرچه با هدف تجلیل از مقام یک دانشمند وطن دوست و متعهد ایرانی که به شکلی تلخ حذف فیزیکی شد، ساخته شده است اما باید توجه داشته باشیم که فراتر از آن در این اثرسینمایی ،صحنه ترور به عنوان سند مظلومیت تاریخی ملت ایران خصوصاً به عنوان سند تاریخی قربانیان ترور محسوب می شود. نشان دادن صحنه ترور به نوعی دادخواهی درباره موضوع حقوق بشر است در برابردولت هایی که پرونده‌های فاجعه باری در این زمینه دارند اما همواره ایرانیان را به عنوان نقض کننده حقوق بشر معرفی می‌کنند.