از موضوعاتی که در سالهای اخیر با تغییراتی همراه بوده و باید بیشتر مورد بررسی قرار گیرد این است که بسیاری از کشورها متأسفانه شاهد افزایش نرخ ابتلا به سرطان در سنین جوانی در سه دهه اخیر هستند. با وجود اینکه همچنان در میان مبتلایان به سرطان از هر ۱۰ نفر ۹ نفر بالای ۵۰ سال هستند اما مشاهده روند افزایشی ابتلا به سرطان در میان افراد زیر ۵۰ سال با توجه به آثاری که از جنبه سلامت شخصی و اجتماعی به دنبال دارد، موضوعی است که باید مورد توجه قرار گیرد، دلایل بروز آن شناسایی و تا حد امکان از ادامهدار شدن روند آن جلوگیری شود. از میان سرطانها، سرطان روده بزرگ بیش از سایر انواع در میان افراد زیر ۵۰ سال مشاهده میشود اما جدا از این، میزان مشاهده تومورهای سرطانی در تقریبا تمام اندامهای اصلی بدن در میان جوانان با روند افزایشی همراه شده است. موضوعی که موجب شده مراکز تحقیقات سرطان مشترکی میان اروپا و آمریکا نیز اولویت مطالعات خود را به این موضوع اختصاص دهند. اما علت بروز این پدیده چیست؟
چرا باید نگران باشیم؟
بهطور معمول احتمال بروز سرطان با بالا رفتن سن افزایش مییابد، عمدتا به این دلیل که با بالا رفتن سن، سلولها زمان بیشتری داشتهاند برای این که دچار جهشهای نامطلوب و تغییراتی شوند که به سرطانی شدن آنها و خارجشدنشان از چارچوبهای عادی تقسیم و تکثیر سلولی منجر میشود. براساس گزارشها فقط یک مورد از هر ۱۰ مورد ابتلا به سرطان مربوط به گروه سنی زیر ۵۰ سال است. یعنی همچنان با وجود مشاهده افزایش نرخ ابتلا در جوانترها سرطان از بیماریهای اصلی دوران میانسالی و کهنسالی به شمار میرود. آلیس دیویس، پژوهشگر مرکز تحقیقات سرطان بریتانیا در این رابطه توضیح میدهد: «باید به خاطر داشته باشیم که گروه گستردهای از مبتلایان به سرطان را افراد بالای ۵۰ سال تشکیل میدهند.» اهمیت این تغییر روند بیشتر به دلیل عوارض بعدی بروز سرطان در میان جوانهاست. زیرا معمولا به دلیل این که بروز سرطان در جوانترها دور از انتظار است و فواصل بین معاینات کلی در این سن بیشتر از دوران میانسالی است، تشخیص این بیماری تا زمانی که بیماری به مراحل پیشرفته میرسد به تعویق میافتد. از طرفی بروز این بیماری در سنین کم باعث میشود فرد بخش مهمی از زندگیاش تحتالشعاع بیماری قرار بگیرد و در واقع تجربه زیستن بسیار محدودی داشته باشد. از طرفی در این سن بیشتر افراد درگیر بزرگکردن فرزندانشان هستند، به همین دلیل بروز بیماری میتواند زندگی نسل بعدی را هم تحت تأثیر قرار دهد. نرخ افزایش بیشتر انواع تومورها در میان افراد زیر ۵۰ سال چندان شدید نیست. برای مثال انواع سرطانهای مشاهده شده در میان افراد ۲۵ تا ۴۹ ساله در بریتانیا از سال ۱۳۷۲ تا ۱۳۹۵، ۲۲درصد افزایش داشته است یعنی از ۱۳۳ مورد در هر ۱۰۰هزار نفر به ۱۶۲ مورد از هر ۱۰۰هزار نفر افزایش یافته است. اما مشاهده این روند در بسیاری از کشورها فارغ از سطح درآمد و توسعهیافتگیشان زنگ خطری را به صدا در میآورد و آن را به معضل درگیرکننده جهانی تبدیل میکند.
شوجی اوگینو، پژوهشگر دانشکده پزشکی دانشگاه هاروارد در این مورد میگوید: « معتقدم این روند بهزودی متوقف نمیشود و ممکن است با افزایش رشد آن در سالهای پیش رو نیز مواجه باشیم.»
پیشتازی سرطان روده در میان جوانان
در میان انواع سرطان نرخ رشد سرطان روده بزرگ با ۵۰درصد افزایش در میان افراد ۲۵ تا ۴۹ سال در سه دهه اخیر، بیش از سایرین نگرانکننده است. این روند در کشورهای مختلفی از جمله بریتانیا، آمریکا، کانادا، استرالیا، کره جنوبی و برخی دیگر از کشورهای اروپایی از جمله سوئد، فنلاند و هلند گزارش شده است. شاید در نگاه اول، مشاهده این افزایش مرتبط با افزایش اقدامات غربالگری در سنین پایینتر در سالهای اخیر دانسته شود. اما واقعیت این است که هنوز در بیشتر کشورها، غربالگریهای سرطان به ویژه سرطان روده بزرگ به افراد بالای ۵۰سال توصیه میشود. علاوه بر این بیشترین میزان شیب افزایشی ابتلا به سرطان روده بزرگ مربوط به سنین پایینتر است که کمتر ممکن است به فکر انجام آزمایشهای غربالگری سرطان باشند. در ۲۰ کشور اروپایی، در افراد ۴۰ ساله افزایش نرخ حدود ۲درصدی، در افراد ۳۰ ساله افزایش ۵درصدی و در افراد ۲۰ ساله افزایش نرخ ۸درصدی مشاهده شده است. این نشان میدهد علت هر چه باشد در سنین جوانتر قویتر است. از دلایل دیگری که موجب نگرانی در رابطه با افزایش نرخ ابتلا در جوانها میشود این است که معمولا سرطان در سنین پایینتر تهاجمیتر است. این ویژگی در تومورهای سرطان روده بزرگ، سینه و پروستات بهخوبی قابل مشاهده است. شاید یک علت آن به تشخیص دیرهنگامتر در افراد جوان و رسیدن سرطان به مراحل بسیار شدید بازگردد. همچنین به احتمال زیاد به برخی از ویژگیهای ذاتی مانند جهشهای ژنتیکی که درمان سختتری دارند هم مرتبط است.
تغییر رژیم غذایی
براساس مطالعات انجام شده معمولا بروز بیشتر سرطان و تبدیل شدن سلولهای سرطانی یکشبه اتفاق نمیافتد؛ بلکه چند دهه زمان نیاز است تا بهتدریج سلولها دچار تغییرات نامطلوب شوند؛ جهشهای بیشتر که موجب میشود سلولها از روند طبیعی خود خارج شوند و تکثیر سلولی افسار گسیخته شود. شوجی اوگینو معتقد است، اگر افراد در دهه ۲۰، ۳۰ یا ۴۰ زندگیشان به سرطان مبتلا میشوند به احتمال زیاد در دوران کودکیشان یا حتی زمانی که در رحم مادر قرار داشتند در معرض عوامل سرطانزا قرار گرفتهاند. به همین دلیل پررنگترین گمانهزنی در مورد علت این افزایش به تغییرات در رژیم غذایی بازمیگردد؛ بهویژه که بیشترین نرخ افزایش هم مربوط به تودههای سرطانی روده است که در تأثیر مستقیم از مواد غذایی قرار دارد. از ۱۴ نوع سرطانی که افزایش نرخ ابتلا به آنها در افراد زیر ۵۰سال مشاهده شده است، هشت مورد مربوط به بخشی از دستگاه گوارش مانند مری، معده و کیسه صفرا هستند. براساس مطالعات صورت گرفته برخی جنبههای رژیم غذایی غربی مانند خوردن مقدار زیادی گوشت قرمز یا فرآوریشده، میتواند خطر سرطان روده را افزایش دهد. بنابراین با توجه به این که بیشترین آمار ابتلای زودهنگام به سرطان روده بزرگ مربوط است، چندان تعجبآور نیست که مهمترین عامل این پدیده به نوع رژیم غذایی مصرفی افراد برگردد. البته مشکلات رژیم غذایی فقط به مصرف زیاد گوشت قرمز محدود نمیشود، بلکه مصرف بالای چربی، قندها، استفاده از غذاهای فرآوری شده و کربوهیدارتهای تصفیه شده مانند نان سفید و کاهش مصرف فیبر از دیگر عواملی است که با ایجاد چاقی میتواند بر افزایش احتمال ابتلا به سرطان در دهههای اخیر تأثیرگذار باشد. مطالعات نشان میدهد افرادی که اضافه وزن دارند یا چاق هستند احتمال بالاتری در ابتلا به برخی انواع سرطان دارند.
وقت بازنگری در سبک زندگی
علاوه بر نوع غذا تغییرات دیگر در سبک زندگی، مانند کاهش تحرک روزانه یا افزایش احتمال قرار گرفتن در معرض آلودگیهای محیطی هم ممکن است از دیگر عوامل جهش ابتلا به سرطان در سنین جوانی باشد. یکی دیگر از دلایل احتمالی، استفاده از آنتیبیوتیکها بهدلیل تاثیر بالقوه آنها بر باکتریهای روده است. این گمانهزنی هم بسیار محتمل است؛ زیرا دقیقا این روند افزایشی با افزایش مصرف آنتیبیوتیکها در دهههای اخیر منطبق است. هرچند هنوز به تحقیقات بیشتری برای ریشهیابی این پدیده مورد نیاز است اما به نظر میرسد با توجه به احتمالات موجود، وقت آن رسیده که تجدیدنظر دقیقی بر نوع مواد غذایی و سبک زندگی خود داشته باشیم.
برگرفته از: New Scientist