رسانه‌ملی؛ در مسیر روایتی نو‌ از زن در خانواده

حال جسته گریخته شاهد برخی فعالیت‌های مختلف در حوزه رسانه زنان هستیم و به‌طور مشخص برنامه‌های مختلف تلویزیونی و این‌که بالاخره بعد از سال‌های طولانی خلأ این حوزه حس شد و عده‌ای به سمت پاسخ دادن به این نیاز حرکت کردند، بسیار ارزشمند است. اما موضوع اصلی در این ارزشمند بودن، کار تخصصی، حرفه‌ای و اصولی است. چرا که اگر کاری در چارچوب اصولی و بین‌المللی خود انجام نشود نه‌تنها دچار آسیب در اعتماد سازی مخاطب خواهد شد؛ بلکه لب تیز دیگرش ایجاد پروپاگاندای غلط علیه ذات همان موضوع و هدف است.
اگر نیمی از جمعیت کشور را زنان در نظر بگیریم، باید بدانیم که این جمعیت حدود ۴۰ میلیون نفری به خوراک فرهنگی، جدید، تاثیر گذار و به روز نیاز دارند، جمعیتی که دارای سلایق مختلف هستند و اهمیت به نوع فکر، رفتار و سبک زندگی یک به یک‌شان حائز اهمیت است و اینجا وظیفه مدعیان این حوزه سنگین‌تر خواهد شد، چرا‌که باید جامعه آماری‌شان را خوب شناخته و به سمت رفع مشکل آن جامعه حرکت کنند و تا زمانی که کارگروهی و مشارکتی به معنای سپردن بخشی از مسئولیت به دوش یکدیگر صورت نپذیرد؛ دغدغه و پیشبرد نیز صورت نخواهد پذیرفت. بنابراین، توجه به برنامه‌های مختلف تلویزیونی ارزشمند است، اما متاسفانه سلایق و دسته‌بندی‌های مختلف و متفاوت جامعه را در نظر نگرفته و تحلیل و بررسی نمی‌کند. تا زمانی که دغدغه زنان از نگاه زنان در همان قشر مطرح و بررسی نشود به جای مناسبی نخواهیم رسید.
این‌که موضوع زن و خانواده از تمام ابعاد سخت و شیرینش بررسی شود کمک می‌کند تا تمام زوایای این موضوع دیده شود و در پس نکته‌ای که با چارچوب‌های خانواده همراه است، موضوعاتی که در وهله اول برای خود زنان جذاب و دلپذیر است بررسی شده و دیگر محتوای برنامه‌های تلویزیونی به سمت اشتباهی حرکت نخواهد کرد. در گام اول باید وظیفه روایت چهره زنان به درستی صورت بگیرد و این روایت باید تمام اقشار را دربر بگیرد.
اصولا رسانه و مشخصا تلویزیون بستری است تا بتوانیم کلامی درست، قابل فهم و روان را مطرح کرده و به دنبال آن مخاطب را همراه تفکر خود کنیم اما متاسفانه از آنجا که تولید برنامه‌های متعدد و مختلف در حوزه زنان و دختران از نیاز‌های امروز جامعه است، نیازی که باید خیلی قبل‌تر به آن پرداخته می‌شده و نشده است؛ حال باید با نگاهی فراتر از امروز زمان و تاریخ جلو رفت و نمی‌شود با برنامه‌های تکراری و قدیمی به نقطه و جایگاه مطلوبی رسید.
در صورتی که این مدل برنامه‌ها از دل خانواده و مسأله زنان بیرون بیاید و در تمامی موارد، هنری، اجتماعی، اقتصادی، سیاسی، کار و... تعمیم پیدا کند در این صورت می‌توانیم به سمت جلو حرکت کنیم و تنها به نقطه مطلوبی رسیده و بگوییم ساخت و هزینه این برنامه‌ها ارزشمند است. اما متاسفانه در جامعه امروز ایران، نمی‌توانیم از برنامه تلویزیونی با موضوع زن و خانواده نام ببریم که جریان‌سازی نداشته باشد و مخاطب با آن به صورت روزانه درگیر نباشد، چرا‌که اصولا رسانه در تمام مدیوم‌های خود باید به شناخت و تاثیر منجر شود و در غیر این‌صورت آن حرکت عقیم مانده است. لذا فکر می‌کنم تولیدات حوزه زن و خانواه در این روزها نه‌تنها ضعیف بوده، بلکه حرکتی رو به جلو احساس نشده است. پس در کنار تمام تولیدات ارزشمند و فاخر نیاز به بازنگری در این موضوع داریم تا حدی که جایگاه ویژه و مشخصی را در رسانه پیدا کند.