درگفت‌وگویی با غزنوی‌زاده این پیشکسوت دوبله تحت‌تاثیر از دست دادن همکارش نتوانست بیش از این صحبت کند. وی گفت از شدت ناراحتی امکان صحبت ندارد و ترجیح می‌دهد چند صباحی ازاین واقعه بگذرد تا بتواند با این غم تا حد امکان کنار بیاید. زنده‌یاد والی‌زاده سال‌ها گوینده شبکه رادیویی پیام بود و در رادیو جوان سال‌های متمادی با برنامه کافه رادیو همکاری داشت. در ادامه گفت‌وگویی با اهالی دوبله و پیشکسوتان رادیو داشته‌ایم که از ویژگی‌های شخصی و کاری او صحبت کرده‌اند.
سعید شیخ‌زاده که از کودکی در دوبله ایران فعالیت دارد با یادی ازاستادش و گرامیداشت او، گفت: سال‌ها با هم همکاری داشتیم و ایشان استاد من بودند. من از سنین پایین وارد این حرفه شدم و ازهمان ابتدا که در دوبله فعالیت می‌کردم، آقای والی‌زاده نیز در کنارم بودند.تجربیات بسیار ارزشمندی با ایشان داشتم و رابطه‌ام با استاد همیشه صمیمانه بود. آقای والی‌زاده همیشه احساس خوبی نسبت به من داشتند و می‌گفتند که من ایشان را به نوعی به یاد خودشان می‌اندازم. هربار که درمحل کار بودیم،با هم صحبت می‌کردیم و ایشان از خاطرات قدیمی‌اش برای من می‌گفتند.بی‌تردید ایشان نقش مهمی در مسیر شغلی من داشتند و به نوعی الگوی من بودند، به‌خصوص از نظر انرژی و رفتارشان در پشت صحنه. یکی از ویژگی‌های بارز شخصیت آقای والی‌زاده شور و عشق به زندگی بود. او هر زمان که به محیط کار وارد می‌شد، انرژی خاصی با خود می‌آورد و این انرژی را به دیگران منتقل می‌کرد. دیدن پیشکسوتی که با چنین عشق و محبت به کارش می‌آید، واقعا الهام‌بخش بود و من همواره دوست داشتم از او یاد بگیرم.آقای والی‌زاده به جوانان اعتبار می‌بخشید و از پیشرفت آنها بسیار خوشحال می‌شد. او همیشه در همایش‌ها و مصاحبه‌ها به ما کمک می‌کرد و این حمایت‌های ایشان برای بسیاری از جوانان مؤثر بود. فقدان ایشان را به خانواده‌شان و به‌ویژه به پسر عزیزشان، آقای مجید والی‌زاده، تسلیت می‌گویم. آقای والی‌زاده یکی از نایاب‌ترین پیشکسوتان حتی در سینمای ایران بودند. ایشان کارنامه‌ای پربار در عرصه‌های مختلف هنر نمایشی داشتند، مثلا در تئاتر، رادیو و دوبله. فقدان ایشان واقعا ضایعه‌ای بزرگ برای هنر و سینمای ایران است.
ستاره‌ای که همیشه در دل‌ها می‌درخشد
مریم نشیبا، صدای آشنای رادیو در صحبت از همکار تازه از دست‌رفته‌اش، زنده‌یاد والی‌زاده، گفت: آشنایی من با ایشان به سال ۵۷ برمی‌گردد؛ زمانی که تازه به حرفه صدا و رادیو وارد شده بودم. ایشان فردی بسیارنازنین و مهربان بودند. خبر درگذشت‌شان را از طریق یکی از دوستانم شنیدم. آقای والی‌زاده ستاره‌ای در عرصه دوبله بودند و به اهالی صدا بسیار محبت داشتند. در دیدارهایی که با هم داشتیم، همیشه شوخی می‌کردند و می‌پرسیدند آیا برای‌شان شکلاتی نیاورده‌ام یا می‌گفتند: «عمه، برایم جوراب نیاورده‌ای؟» دوستانم اغلب من را به جوراب‌ها و شکلات‌هایی که هدیه می‌دهم، یاد می‌کنند. معمولا به ایشان می‌گفتم که جوراب و شکلات‌های من در حد و اندازه قامت فرهیخته شما نیست. صدای بی‌نظیر و استعداد هنری ایشان در اجرا همیشه برای من الهام‌بخش بود. آقای والی‌زاده فردی مردمی بودند و با همه ارتباط خوبی داشتند. من برای خانواده‌شان آرزوی صبر می‌کنم و امیدوارم یاد ایشان همیشه در دل‌ها باقی بماند. از دست دادن دوستان، به‌ویژه جناب والی‌زاده، تأثر‌برانگیز است و به ما یادآوری می‌کند تا زمانی که دوستان در کنارمان هستند، باید جویای احوال‌شان باشیم.تقریبا ۱۰روز پیش ازاین واقعه،با خانم‌شان تماس داشتم وجویای حال‌شان شدم. همسرشان خواسته بودند برای سلامتی‌شان دعا کنیم. می‌دانم که فقدان ایشان برای خانواده‌شان بسیار سخت است و به آنها تسلیت می‌گویم. از همه همکاران، دوستان و مخاطبان می‌خواهم که قدر اطرافیان‌شان را در لحظه بدانند. برای زنده‌یاد والی‌زاده نیز آرزوی آرامش روح دارم و از خدا برای‌شان طلب خیر می‌کنم.
صدایش همیشه درخشان بود
احمد شیشه‌گران، تهیه‌کننده و سردبیر پیشکسوت رادیو درباره منوچهر والی‌زاده گفت: زنده‌یاد منوچهر والی‌زاده مجموعه‌ای از هنر‌ها و خصایص اخلاقی بود. بسیار فروتن بود و با مهربانی و با‌اخلاق برخورد می‌کرد. وقتی از او دعوت کردم، متوجه شدم بچه‌محل بودیم و از این موضوع بی‌خبر بودم. واقعا با جملات نمی‌توان شادروان را توصیف کرد، زیرا او منحصر‌به‌فرد بود و صدایش تا لحظه آخر می‌درخشید و شفاف و بلوری بود.
شنوندگان رادیو او را دوست داشتند
فرهنگ جولایی، تهیه‌کننده پیشکسوت رادیو با اشاره به این‌که زنده‌یاد والی‌زاده در ۸۰ سالگی صدای جوانی داشت، عنوان کرد: شادروان از هنرمندان ارزشمندی بود که در هر حوزه‌ای موفق بود. در دوبلاژ، گویندگی رادیو، بازیگری و... می‌درخشید. او با صدای ویژه‌ای که داشت، توانست با گویندگی در رادیو پیام، مخاطب را جذب کند. اخلاق، منش و رفتار او بی‌نظیر بود. با همه کنار می‌آمد و بسیار بی‌حاشیه بود. وی افزود: پشت سر کسی صحبت نمی‌کرد و فروتنانه کار خودش را انجام می‌داد. او بسیار بی‌ادعا بود. هیچ‌وقت از مشکل جسمی‌اش نگفته بود و در کار، رفاقت برایش حرف اول را می‌زد.
والی‌زاده مخاطب را خوب می‌شناخت
حمیدرضا خزایی، پیشکسوت رادیو و قائم‌مقام اسبق معاونت صدای رسانه با بیان این‌که زنده‌یاد والی‌زاده با گویندگی در رادیو پیام توانسته بود نظر شنوندگان را جلب کند، ادامه داد: شنوندگان جذب صدای گرم و دلنشین او شده و علاقه‌مند بودند برنامه‌های او را گوش کنند. شادروان تجربه بسیار زیادی در کار داشت و در ارتباط با مخاطب موفق بود. او علاوه بر گویندگی در واحد دوبلاژ فعال بود و گاهی هم بازیگری می‌کرد. وی تاکید کرد: ویژگی والی‌زاده این بود که نسبت به رسانه و مخاطب شناخت کافی داشت. به همین دلیل اجرا‌های او مورد توجه مردم قرار می‌گرفت. درگذشت این هنرمند، جامعه هنری را به سوگ نشاند. واقعا جایگزینی برای والی‌زاده نیست. باید قدردان پیشکسوتان باشیم. روحش شاد و یادش مانا.
متعهد و حرفه‌ای در کار بود
مهدی شاه‌رضایی، قائم‌مقام رادیو جوان درباره شادروان منوچهر والی‌زاده، دوبلور و گوینده سابق رادیو گفت: خبر درگذشت آقای والی‌زاده بسیار ناراحت‌کننده بود و اهالی هنر سوگوار شدند. مدتی افتخار داشتم با استاد والی‌زاده، هنرمند پیشکسوت در برنامه «کافه رادیو» بر سر میز دوبله کار کنم. بنده در آن زمان تهیه‌کنندگی برنامه را به‌عهده داشتم. زنده‌یاد والی‌زاده بسیار خوشرو و مهربان بودند. ایشان در کار بسیار متعهد و حرفه‌ای عمل می‌کردند و بنده بسیار از ایشان آموختم.
زیر باران رفت...
در مراسمی با حضور هنرمندان و علاقه‌مندان، یاد و خاطره هنرمند برجسته منوچهر والی‌زاده گرامی داشته شد. مراسم تشییع پیکر منوچهر والی‌زاده -دوبلور باسابقه کشورمان، روز گذشته با حضور خانواده و نزدیکانش، جمعی از هنرمندان (دوبله، سینما، تئاتر، رادیو و تلویزیون) و علاقه‌مندانش در محل خانه هنرمندان ایران برگزار شد. محمد قنبری، ناصر ممدوح، نصرا... مدقالچی، تورج نصر، بیژن بیژنی، بهروز رضوی، ایرج راد، علی دهکردی، ایرج نوذری، اصغر همت، علیرضا جاویدنیا، مهران امامیه، خسرو شمشیرگران، مسعود فروتن و فرشید شکیبا (مدیر واحد دوبلاژ سیما) از جمله حاضران در مراسم بودند.
ستاره گویندگی
مراسم تشییع پیکر استاد منوچهر والی‌زاده با اجرای فرزاد حسنی برگزار شد. ابتدا علی دهکردی به نمایندگی از خانه سینما سخنرانی کرد. او در سخنانی اظهار کرد: آقای والی‌زاده در کنار سایر ستارگان گویندگی سینمای ایران، جایگاه دست‌نیافتنی و رفیعی دارد. من به نمایندگی از اصناف سینما، خدمت خانواده ایشان و دوستداران‌شان تسلیت عرض می‌کنم. امیدوارم روزی کارشناسان عالی بازیگری و سینما ارزیابی کنند که چگونه این ستاره‌های گویندگی ما در مقابل میکروفن یک نقش را چنین بازآفرینی می‌کنند که تا این اندازه برای‌مان دوست‌داشتنی می‌شود.
هنرمندی که عمر خود را برای فرهنگ و هنر ایران گذاشت
ایرج راد هم سخنران بعدی مراسم بود که از فعالیت منوچهر والی‌زاده در عرصه تئاتر سخن گفت. راد، فقدان منوچهر والی‌زاده را به تمام مردم ایران تسلیت گفت و اظهار کرد: روزی نبوده که مردم صدای او را نشنیده باشند. هنرمندانی از این دست که در دل مردم جای دارند، عمر و زندگی خود را برای فرهنگ وهنر این مملکت گذاشتند، مردم را دوست داشتند و برای مردم کار کردند. منوچهر والی‌زاده همیشه می‌خندید؛ به عکس‌هایش نگاه کنید. او در همه عکس‌ها خندان است. والی‌زاده انسان شریف، پاک و شریفی بود که در کار خود مسئولانه و عاشقانه کار کرد. نظیر او را شاید به این سادگی دوباره نداشته باشیم. اگرچه تمام هنرمندانی که در عرصه فرهنگ و هنر کار می‌کنند، عاشقانه و مسئولانه کار می‌کنند و حتما منوچهر والی‌زاده افرادی را برای ادامه راهش تربیت کرده تا همچنان این راه ادامه پیدا کند.
دوبله یتیم شد
شراره حضرتی، دوبلور هم به نمایندگی از بانوان دوبلور روی سن حاضر شد و رفتن همیشگی منوچهر والی‌زاده را باورناپذیر و غم‌انگیز خواند. او با بیان این‌که دوبله یتیم شده است، خاطرنشان کرد: دیگر آن شور و هیجانی که با حضور این بزرگان در واحد دوبلاژ سیما وجود داشت، به چشم نمی‌خورد. امیدوارم ما بتوانیم تک‌تک درس‌هایی را که اساتیدمان به ما دادند اجرا کنیم و بگذاریم این هنر ارزنده زنده بماند. حضرتی اظهار کرد: من و هم‌نسلانم به عشق امثال آقای والی‌زاده وارد عرصه دوبله شدیم. از خدا می‌خواهم همه اساتید که همچنان در کنارمان هستند سایه‌شان بر سرمان مستدام بماند و سال‌های سال در کنارمان حضور داشته باشند.
منوچهر والی‌زاده و دیگر منوچهرهای درخشان دوبله
ایرج نوذری، فرزند منوچهر نوذری هم در مراسم تشییع پیکر منوچهر والی‌زاده سخنرانی و خاطراتی را از او بیان کرد. او به یاد تمام منوچهرهای درخشان عرصه دوبله ایران (منوچهر زمانی، منوچهر نوذری، منوچهر اسماعیلی، منوچهر والی‌زاده و ...) گفت: جزو افرادی هستم که ۶۱ سال با منوچهر والی‌زاده زندگی کرد. از دوسالگی‌ام عکس دارم که با اشتیاق به سمتش می‌دوم تا در آغوشش قرار بگیرم. مجید، فرزند آقای والی‌زاده زمانی روی پای من می‌نشست و الان می‌بینم که ازمن قد بلندتر شده است. موج منوچهرها در دوبله بود و سه نفر از آنها را از دست دادیم اما این فراق فقط فیزیکی است. نوذری سپس از اجرای طرحی با عنوان «کهنه‌کاران را باید از نو شناخت» خبر داد که در قالب فیلم قرار است پخش شود و به اسطوره‌های فرهنگ و هنر کشور می‌پردازد.
در پایان خسرو والی‌زاده، برادرزاده هنرمند فقید، به نمایندگی از خانواده منوچهر والی‌زاده سخن گفت و اظهار کرد: او عاشق زندگی، خانواده و کارش بود. خیلی دوست داشت زنده بماند و زندگی کند اما نشد. دعا کنید خدا به خانواده‌اش و ما صبر دهد. او از همراهی همسر منوچهر والی‌زاده در دوران بیماری و همچنین حضور افراد در این مراسم تشییع، تشکر و قدردانی کرد.
آخرین گل‌های گلستان طلایی دوبله ایران
فرزاد حسنی، گوینده رادیو و مجری مراسم در پایان مراسم درسخنانی خاطرنشان کرد: باافسوس وحرمان و آوخ از منوچهر والی‌زاده جدا خواهیم شد. تمام تلاش خودم را کردم که برای صحبت مقابل شما نه بغض کنم و نه گریه. ولی برای یک چیز به‌شدت دلم تنگ می‌شود. پس از منوچهر نوذری، طولانی‌ترین همراهی، درآغوش گرفتن ومصافحه من با آقای منوچهر والی‌زاده بود. من برای آغوش این مرد مهربان دلم خیلی تنگ می‌شود. او به نمایندگی از رادیویی‌ها گفت: بچه‌های رادیو پیام مگر نبود منوچهر والی‌زاده را فراموش می‌کنند. هنرمندان صبح جمعه با شما مگرازدست دادن ایشان را ازیادمی‌برند. از ساعت ۶ صبح با چه علاقه‌ای به رادیو پیام می‌رفت و صادق عبداللهی عزیزم که او هم در کنارمان نیست. منوچهر والی‌زاده از آخرین گل‌های گلستان طلایی عرصه دوبله است. خدا بقیه هنرمندان برجسته دوبله راحفظ کند.درپایان مراسم،درآستانه خانه هنرمندان ایران به امامت حجت‌الاسلام شریف‌زاده و با حضور شرکت‌کنندگان، بر پیکر منوچهر والی‌زاده نماز قرائت شد و سپس او را به سمت بهشت زهرا و قطعه هنرمندان بردند.مراسم یادبود منوچهر والی‌زاده دوشنبه (ششم اسفندماه) از ساعت ۱۵ الی ۱۶ و ۳۰ دقیقه درمسجد جامع شهرک غرب برگزار می‌شود.
