زمانی برای مهربانی با طبیعت

انسان به طبیعت نیاز دارد و بدون طبیعت قادر به ادامه حیات نیست در این راستا هر عاملی که به حیات مردم مرتبط باشد شایسته حفظ و نگهداری است بنابر این حفاظت از این نعمت خدادادی یک ضرورت محسوب می شود.

تخریب طبیعت و محیط زیست به معنی نابودی خود و نسل آینده است. وقتی به طبیعت بی مهری می کنیم و مثلا درخت ها را قطع و به تخریب جنگل ها می پردازیم سیل به راه می افتد و خانه مان ویران می شود؛ این ساده ترین مثال برای تخریب طبیعت است.

12 روز از بهار گذشت و امروز 13 فروردین روز طبیعت است؛ مهمانان زیادی در ضیافت طبیعت حاضر شدند و طبیعت با شکوفه های بهاری به استقبال آنان آمده است.

امروز طبیعت بیش از هر روز دیگر مهمان دارد و ضیافت او پررونق تر از روزهای دیگر است. سفره طبیعت امروز گسترده تر از روزهای دیگر است و صد البته میهمانان نیز از هر قشری آمده اند.

امروز طبیعت هیچ چیز برای مهمان کم نگذاشته و رسم میزبانی را به خوبی برجای آورده است اما مهمان در مقابل این همه لطف و نعمت ها چه خواهد کرد؟

شکوفه گل ها و درختان تازه باز شده است و در گوشه دیگر تازگی چمن زارها هر بیننده ای را مدهوش می کند.

حالا طبیعت به نظاره نشسته است تا مهمانان با او چه می کند. طبیعت در روزهای بهاری و فصل شکوفه بیشترین مهمانان را پذیرایی می کند و اگر از حفظ محیط زیست غافل شویم خسارات زیادی به محیط اطرافمان وارد خواهد شد.

امروز ایرانیان براساس یک رسم و آیین کهن به دامن طبیعت رفتند تا باور نیاکان خود را در ارج نهادن به طبیعت را برجای آورند.

سیزده به در سیزدهمین روز فروردین ماه و از جشن های نوروزی است. در تقویم های رسمی ایران این روز روز طبیعت نامگذاری شده است.

برخی بر این باورند در این روز باید برای راندن نحسی از خانه بیرون روند و نحسی را در طبیعت به در کنند. اما برای اثبات اینکه ایرانیان قدیم هم این دیدگاه را داشتند هیچ روایت تاریخی و قابل استنادی وجود ندارد.

گفته می شود ایرانیان باستان در آغاز سال نو پس از 12 روز جشن گرفتن و شادی کردن که به یاد 12 ماه سال است، روز 13 نوروز را که روز فرخنده ایست به باغ و صحرا می رفتند و شادی می کردند و در حقیقت با این ترتیب رسمی بودن دوره نوروز را به پایان می رساندند.

تا کنون هیچ دانشمندی ذکر نکرده که 13 نوروز نحس است بلکه قریب به اتفاق روز 13 نوروز را بسیار سعد و فرخنده دانسته اند. برای مثال در آثار الباقیه ابوریحان بیرونی، جدولی برای سعد و نحس بودن روز ها قرار دارد که در آن برای سیزدهم نوروز که تیر روز نام دارد، کلمهٔ سعد به معنی نیک و فرخنده آمده است.

یکی از آیین های این روز سبزه گره زدن است که بیش تر جوانان در این روز این کار را انجام می دهند. گره زدن سبزه به معنای گره زدن زندگی با طبیعت است که همشیه سبز و شاداب باقی بمانیم.

آلودگی طبیعت ممنوع

کارشناس طبیعت گردی سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری گفت: طبیعت یک نعمت خدادادی است که باید درحفظ و نگهداری از آن نهایت تلاش خود را به عمل آوریم و از پرتاپ کردن زباله در این محیط خودداری کنیم.

پورنگ پورحسینی افزود: رسم طبیعت گردی این است که طبیعت را به همان حالتی که وارد شدیم ترک کنیم و این محیط را آلوده نکنیم.

وی توضیح داد طبیعت پاک است و باید پاکیزه و پاک آن را تحویل دیگران دهیم و گرنه رسم میهمانی را بجای نیاورده ایم.

پورحسینی گفت: باید طبیعت را طوری به دیگران تحویل دهیم که یک خاطره خوب از آن محیط به یادگار ببریم و کمترین تغییر قابل تصور را در آنجا ایجاد کنیم به گونه ای که دیگران نیز بلافاصله بعداز ما بتوانند از آن محیط طبیعی و زیبا استفاده کرده و ازآن لذت ببرند.

وی افزود: ما هرگز دوست نداریم وارد مکانی شویم که کثیف و نامناسب است بلکه همواره از جاهای تمیز خوشمان می آید بنابر این باید پس از حضور دراین مکان ها این محیط را آلوده نکنیم.

پورحسینی درباره وظایف شهرداری ها و مسئولان در باره حفظ محیط زیست، اظهار کرد: مسئولان باید مردم را نسبت به حفاظت از محیط زیست آگاه کنند و شهروندان نیز باید در حفظ آن بکوشند.

وی افزود: شهروندان باید در قبال محیط زیست احساس وظیفه و مسئولیت کنند و در خصوص بهره برداری پایدار از طبیعت آگاه باشند.

این کارشناس گفت: درصورتی که مردم نسبت به مسئولیت های خود آگاه باشند همه مسایل رفع خواهد شد و طبیعت از تخریب و نابودی بدور خواهد ماند.(ایرنا)