آنهایی که درخشیدند، آنهایی که خاموش شدند

شهرآورد 79 اگرچه بسان همه شهرآورد‌های اخیر بی‌خاصیت و سرد آغاز شد، اما در ادامه و با خارج شدن تیم‌ها از پیله احتیاط تبدیل به همان بازی‌ای شد که می‌خواستیم. یک بازی جذاب، پرشور و پرهیجان که گل داشت و سرانجام یک تیم برنده از زمین خارج شد. شهرآورد 79 همانند هر بازی دیگری چند ستاره داشت که خوش درخشیدند و چند آنتی ستاره داشت که پایین تر از انتظارات ظاهر شدند و حتی به عوامل ناکامی تیمشان لقب گرفتند. سیاهه زیر برنده‌ها و بازنده‌های شهرآورد 79 را در بر می‌گیرد.

برنده‌ها

حمید درخشان

برنده بزرگ و اول شهرآورد 79 بی‌تردید او بود. او که در میانه فصل یک تیم بی‌ستاره را از علی دایی با هیاهو و جنجال تحویل گرفت، اما با تیم کم ستاره و بی‌بضاعت نتایجی قابل قبول گرفته که شاهکار آن برد در شهرآورد بود. مردی که با پرسپولیس بی‌ستاره طلسم شهرآورد و مهمتر از همه رکورد امیر قلعه‌نویی را شکست تا ثابت کند تحت هر شرایطی به استقلال نمی‌بازد. استراتژی هوشمندانه درخشان، ترکیب جالب و نوآورانه‌اش و مهمتر از همه تعویض‌های فوق‌العاده و بی‌ نظیرش سبب شد تا پرسپولیس بازی باخته را ببرد، در حالی که شاید پیش از شهرآورد کمتر هوادار پرسپولیس حاضر بود روی موفقیت درخشان در این بازی شرط ببندد. درخشان با نمایش درخشان و برد درخشان تر تیمش حالا می‌تواند با آرامش بیشتری تیمش را مهیای نیم فصل دوم رقابت‌ها کند؛ آنچه در تمام طول نیم فصل اول از او دریغ شده بود.

مهدی طارمی

او را می‌توان تعویض فصل نامید. ستاره‌ای که به عنوان برگ برنده پرسپولیس در نیمه دوم به میدان آمد و با حضورش روند بازی را دگرگون کرد. ستاره‌ای که در تمام این هفته‌ها مهاجم اصلی بوده، اما سرمربی پرسپولیس به دلیل بی‌تجربگی و جوانی طارمی، او را در ترکیب اصلی شهرآورد قرار نداد و ترجیح داد از او به عنوان برگ برنده استفاده کند. تاکتیکی که حسابی جواب داد و وقتی طارمی در دقیقه 60 وارد زمین شد، پرسپولیس جان گرفت. مهاجم بوشهری پرسپولیس در خط حمله فوق‌العاده موثر واقع شد و روی گل اول پرسپولیس تاثیر گذاشت و با یک ضربه زیبا و قیچی‌برگردان به تیر دروازه استقلال کوبید؛ همان ضربه‌ای که در برگشت تبدیل به گل اول پرسپولیس شد. نکته جالب اما خونسردی طارمی در دقایق پایانی بود؛ جایی که همه بازیکنان پرسپولیس زیر توپ می‌زدند، اما طارمی حفظ توپ می‌کرد و با خونسردی توپ را در اختیار هم‌تیمی‌هایش قرار می‌داد تا تبدیل به ضدحمله شود.

محمد نوری

کاپیتان پرسپولیس بی تردید شهرآورد بازترین بازیکن سرخ‌ها قبل از شهرآورد محسوب می‌شد. مردی که امید نخست پرسپولیس برای موفقیت در شهرآورد محسوب می‌شد و حمید درخشان بارها و بارها به نقش کلیدی وی در تیمش اشاره کرده بود و نوری تمام و کمال این نقش را ایفا کرد. ستاره‌‌ای که در میانه میدان همانند یک ژنرال تمام عیار 90 دقیقه هافبک‌های استقلال را مقهور کرد و با پاس‌های خط‌کشی‌شده‌اش بارها برای پرسپولیس موقعیت ساخت و در نهایت روز درخشان خود را با یک گل روحیه‌بخش کامل کرد. گلی که پرسپولیس را به بازی بازگرداند. نوری بدون تردید بهترین بازیکن شهرآورد بود. بعد از این نمایش درخشان بی اختیار یک پرسش کلیدی به ذهن ما متبادر شد که چطور هافبکی با این کیفیت در تابستان در لیست فروش قرار گرفته بود؟

امید عالیشاه

امید عالیشاه ستاره ریزنقش و تکنیکی پرسپولیس قرار بود با با فرارها و خلاقیتش یکی از کلیدهای اصلی پرسپولیس در فاز تهاجمی باشد و او نقش کلیدی خود را در این بازی بخوبی ایفا کرد. مردی که در تمامی حملات سرخ‌ها بویژه در نیمه دوم نقش موثر و پررنگ داشت و در نهایت روز درخشان خود را با یک گل تماشایی کامل کرد گلی که البته به شکلی به ثمر رساند که کسی فکر نمی‌کرد! اگر قبل از بازی به شما می‌گفتند امید عالیشاه به چه شکل دروازه استقلال را باز می‌کند آیا بین 10 گزینه ابتدایی‌تان، ضربه سر را حدس می‌زدید؟ بخصوص این‌که امید عالیشاه را هرگز به‌عنوان یک سرزن ندیده بودیم! عالیشاه اگرچه با شادی گل بچگانه‌اش بعد از این گل اخراج شد تا پرسپولیس دقایق پایانی دلهره‌آوری را تجربه کند، اما تک گل او به اندازه‌ای ارزشمند بود که بدون توجه به آن حرکت بچگانه بتوان نام او را در میان برنده‌ها قرار داد.

بازنده‌ها

امیر قلعه‌نویی

بازنده بزرگ بازی بی‌تردید او بود که با شکست تلخ در شهرآورد رکورد ویژه‌اش سرانجام شکسته شد و البته روند بازی‌های بدون برد استقلال در لیگ چهاردهم به 8 هفته رسید. آقای سرمربی در نیمه دوم سپر را به زمین انداخت. نیمه‌ای که به نیمه مربیان شهره است. استقلال در تمام نیمه دوم زیر سایه پرسپولیس بود تا نیمه مربیان دربست متعلق به مربی رقیب باشد. نقش امیر قلعه‌نویی با تصمیماتش در این باخت از همه پررنگ‌تر است. دو تعویض سرمربی استقلال بیشتر احساسی و بر پایه همان کلیشه‌های سابق و نخ‌نما شده همیشگی استفاده از مدافعان در خط حمله و دل بستن به سانترهای بی‌هدف از هر جای زمین بود و البته طبق انتظارات ناکام بود. امیر برخلاف همیشه کوچینگ حین بازی نداشت، چراکه بازی برده را با باخت عوض کرد و بعد از گل دوم پرسپولیس نتوانست بازیکنان احساسی و مضطرب تیمش را هدایت و کوچ کند و در مدت 14 دقیقه به پرسپولیس ده نفره گل بزند و از شکست بگریزد.

هاشم بیک‌زاده

امیر قلعه‌نویی برای شهرآورد یک سورپرایز ویژه داشت. او برای این بازی پژمان نوری را در دفاع چپ قرار داد و هاشم بیک‌زاده را یک خط جلوتر برد و به‌عنوان هافبک چپ استفاده کرد. سورپرایزی که البته کاملا معکوس جواب داد و به نفع پرسپولیس عمل کرد تا برنامه سرمربی استقلال نقش بر آب شود. بیک‌زاده در شهرآورد یکی از ضعیف‌ترین بازیکنان زمین بود که کانال راست پرسپولیس را با مشارکت پژمان نوری تبدیل به یک اتوبان دوبانده کرده بود که هرکدام از بازیکنان پرسپولیس از امید عالیشاه گرفته تا هادی نوروزی و محمد نوری در آن جولان می‌دادند! بیک‌زاده حتی یک حرکت موثر هم در طول بازی نداشت تا عملا بدل به یار دوازدهم پرسپولیس شود. این یک ادعای اغراق‌آمیز نیست؛ صحنه گل نخست پرسپولیس را دوباره مرور کنید تا با ما هم عقیده شوید. جایی که بیک‌زاده در میانه میدان توپ را بدون این‌که کسی او را تحت فشار قرار دهد، لو داد تا مقدمات گل پرسپولیس فراهم شود.

آندرانیک تیموریان

هافبک‌ استقلال در دربی 79 به هیچ ‌وجه درخشان ظاهر نشد و میانه میدان را کاملا به حریف و هافبک‌های نه‌چندان بزرگش داد. متهم اول این وا دادن اما آندرانیک تیموریان بود. او در این بازی و در غیبت جاسم کرار قرار بود نقش بازیساز استقلال را به عهده بگیرد، اما آندو در ادامه بازی‌های ضعیفش در فصل جاری هرگز موفق نبود و در حد و اندازه‌های خود ظاهر نشد تا خط میانی استقلال به یک خط خنثی و منفعل تبدیل شود. آندرانیک تیموریان فکر و تمرکز خود را تنها معطوف به درگیری‌های وسط زمین و البته حواشی کرده بود و در این زمینه هم کمتر موفق بود تا در نهایت امر بازی‌سازی در این تیم مغفول بماند. همین نکته سبب شده بود سایر بازیکنان استقلال توپ‌ها را به او نسپارند و رو به بازی مستقیم بیاورند؛ روشی که به سود پرسپولیس بود و باعث شد مدافعان میانی این تیم تمام توپ‌های مستقیم را روی سر مهاجمان استقلال بزنند و آنها را براحتی مهار کنند.

محسن فروزان

قبل از بازی ادعا کرده بود از لقب عقاب آسیا که هواداران استقلال به او اعطا کرده‌اند رضایت دارد و خوشحال است. غافل از این‌که فروزان برای نزدیک شدن به چند کیلومتری اسطوره‌ای مانند احمدرضا عابدزاده هم راه طولانی در پیش دارد و قیاس خودش با عابدزاده یک قیاس مع‌الفارق است. شهرآورد 79 نشان داد که فروزان هرگز گلر ششدانگی نیست. او اگرچه در ابتدای نیمه نخست ضربه سر مهرداد کفشگری را روی خط دروازه به خوبی مهار کرد و دروازه تیمش را نجات داد، اما در ادامه دو گل بد خورد؛ دو گلی که فروزان باید روی آنها واکنش بهتری انجام می‌داد و می‌شد ادعا کرد اگر گلر دیگری درون چارچوب دروازه استقلال بود، شاید آبی‌ها با شکست زمین بازی را ترک نمی‌کردند. هر دو گل پرسپولیس از روی ضربات داخل باکس شش قدم به ثمر رسید؛ محوطه‌ای که دربست حوزه استحفاظی گلرها محسوب می‌شود، اما فروزان در حوزه استحفاظی‌اش فقط یک تماشاگر بود!

مهیار آذر / جام جم